Το θριαμβικό τραγούδι του Έλληνα έπαψε πια να ‘ναι Ελληνικό

Γράφει ο Σπύρος Καβακόπουλος

Παιάνες στα αρχαία χρόνια, κλέφτικα τραγούδια το 21, εμβατήρια και τραγούδια της Βέμπο στην γερμανική  κατοχή, τραγούδια του Μ. Θεοδωράκη στη διάρκεια της χούντας. Μια ιστορική συνέχεια μουσικής και γλώσσας, από τον Πίνδαρο μέχρι τον Θεοδωράκη. Θριαμβικά τραγούδια που έδιναν θάρρος και ενθουσίαζαν πριν και μετά από κάποιο επιτυχή αγώνα ή εξέλιξη. Τραγούδια που τώρα πια δεν βγαίνουν  αυθόρμητα από τη

ψυχή του Έλληνα, καθώς στέρεψε από αυτά,  αλλά από το νου  κάποιων απαίδευτων, μοντερνιζόντων  και ανευθυνοϋπεύθυνων μουσικά υπευθύνων (ντισκ τζόκεϋ). Χρόνια τώρα οι άνθρωποι αυτοί, λόγω της έλλειψης ουσιαστικής παιδείας, αφαιρούν και ξεπλένουν τα αυτιά μας από κάθε τι μουσικά και γλωσσικά Ελληνικό, διακόπτοντας έτσι μια ιστορική συνέχεια πολιτισμού, χιλιάδων ετών.

Δεν γνωρίζω τι συμβαίνει στις άλλες χώρες, όμως στην δική μας, το θριαμβικό τραγούδι έπαψε πια να είναι Ελληνικό, είναι Εγγλέζικο ή Αμερικάνικο. Πρώτο σοκ το 1987, όταν πήραμε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης.  Εκεί που περίμενα ν’ ακούσω Ελληνικό τραγούδι και να χορέψω απ’ τη χαρά μου, άκουσα Εγγλέζικο. Από το 87 μέχρι και σήμερα, τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, το ξένο τραγούδι ως θριαμβικό, εμπεδώθηκε πλέον στην συνείδηση του Έλληνα.  Χαίρεται και τραγουδά τις νίκες στις μεγάλες οργανώσεις, μόνον με ξένα τραγούδια. Όσο κι αν δυσφορώ, έφτασα και γω να έχω συνηθίσει τα ακούσματα αυτά.

Παρ’ όλη τη συνήθεια, το βράδυ των εκλογών υπέστην και πάλι ένα μουσικά ακουστικό σοκ (φαίνεται ότι πάτος στην ευτέλεια δεν υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα). Μπροστά στα προπύλαια του πανεπιστημίου, αφού τελείωσαν οι ομιλίες, του  Μανώλη Γλέζου και Αλέξη Τσίπρα, ο μουσικά υπεύθυνος της εκδήλωσης για να κορυφώσει τον ενθουσιασμό των ψηφοφόρων, βάζει ένα Εγγλέζικο τραγούδι. Ο σκοπός του επιτυγχάνεται και οι ιαχές του κόσμου μαζί με τα χειροκροτήματα δίνουν την αίσθηση της κορύφωσης. Ο Μ. Γλέζος ως αιώνιος έφηβος, μαζί με τον Αλ. Τσίπρα, χαιρετούν τους ψηφοφόρους ακούγοντας κι αυτοί την εγγλέζικη μουσική, ως κάτι που συνάδει απόλυτα με την συγκέντρωση, φθάνοντας σε ψηλά επίπεδα χαράς, απ’ ότι φάνηκε.

Το περιστατικό δεν το παραθέτω για να μεμφθώ τους κους Γλέζο και Τσίπρα, καθώς το ίδιο θα πρέπει να έχει συμβεί και στις ομιλίες των άλλων πολιτικών αρχηγών. Όμως είναι φοβερό, να κορυφώνεται η χαρά του ανθρώπου που κατέβασε τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, με Εγγλέζικη μουσική και όχι Ελληνική, το ίδιο δε να συμβαίνει και με τους χιλιάδες οπαδούς που ήσαν από κάτω του. Είναι το ίδιο σαν να λέμε στον Μ. Γλέζο, χόρεψε από την χαρά σου όχι με τσάμικο, αλλά με σέικ. Άραγε θα μπορούσε ποτέ αυτός ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, να τραγουδά στην κατοχή και να παίρνει θάρρος πάνω στο βουνό, με Εγγλέζικά τραγούδια; Σίγουρα όχι. Τι έγινε, πως φθάσαμε ως Έλληνες να εκφράζουμε και να τραγουδάμε τη χαρά μας με ξενόγλωσσα τραγούδια;;; Γιατί διακόπτουμε μια ιστορική συνέχεια πολιτισμού χιλιάδων ετών;;;;

Η γλώσσα μας, ποσοτικά συρρικνώνεται, ποιοτικά ευτελίζεται και η Ελληνική μουσική φοβάμαι ότι σκόπιμα εκφονεύεται, αποσιωπάται και εξοβελίζεται. Πάρτε τηλέφωνο την πρώην υπηρεσία μου, την κρατική ΕΡΤ ΑΕ (τηλ 210.6066000), στην αναμονή δεν θα ακούσετε την ελληνική μουσική που παίζει η ΕΡΑ 2, αλλά την ξένη που παίζει ο ΚΟΣΜΟΣ.

¨Γλώσσα μου γλυκιά μου γλώσσα¨, τραγουδούν οι βορειοηπειρώτες της Άνω Δρόπολης. Ένα εκπληκτικό πολυφωνικό τραγούδι που σε πάει χιλιάδες χρόνια πριν. Οι βορειοηπειρώτες κάτω από την βαρβαρότητα του Χότζα, με τραγούδια σαν κι αυτό, άντεξαν και κράτησαν. Εμείς απλά ξεπλένουμε τη σκέψη μας από κάθε τι ελληνικό, παριστάνοντας τους πατριώτες που δήθεν θίγονται από την Μέρκελ, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που μας καίει, είναι το χρήμα. 

Επί τη ευκαιρία, θα πρότεινα ν’ ακούγατε το τραγούδι «Γλώσσα μου γλυκιά μου γλώσσα», για να αντιληφθείτε το βάρος των χιλιάδων χρόνων ιστορίας που κουβαλά . Διεύθυνση : http://www.youtube.com/watch?v=K3aWZY0qD48&feature=youtu.be    Η Ουνέσκο χαρακτήρισε τα πολυφωνικά τραγούδια της Βορ. Ηπείρου, ως μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Γλώσσα, τραγούδι, χορός, ήθη, έθιμα, αρχές, αξίες, πολιτισμός, αυτά είναι που  χαρακτηρίζουν έναν λαό. Εμείς από τα παραπάνω τι έχουμε αφήσει όρθιο; Ποια  χαρακτηριστικά στοιχεία θα μας προσδώσουν, οι μετά από μας; Μήπως οι εκφονεύσαντες την γλώσσα τους; Οι τραγουδώντες αγγλικά;; Oι χορεύοντες στα σκυλάδικα;; Oι καταστρέφοντες μνημεία;; Oι πελάτες ψηφοφόροι;;; Oι  αγανακτισμένοι που δεν ήξεραν;;; Οι μιζαδορίζοντες & φακελοδίδοντες;;;;;; Οι αυθαιρετούντες;;;; Οι τυφλοί & ελεήμονες;;; Oι ψηφίζοντες το λιγότερο κακόν;;; 

Οι Κρητικοί τραγουδάνε:

Οι μαντινάδες θέλουσι,

άνθρωπο να κατέχει
και γλώσσα να τις κελαηδεί

και νου να τις ξετρέχει.

Άραγε ο νεοέλληνας κατέχει όλες αυτές τις ιδιότητες, όταν η γλώσσα του στην κορύφωση της χαράς του, κελαηδεί μόνον στα Αγγλικά;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;