Πριν λίγο καιρό, από τις στήλες αυτές τονίζαμε ότι η μεταπολεμική ευρωπαϊκή οντότητα, η οποία έχει πίσω της 55 χρόνια ενοποιητικής πορείας, σε καμμία περίπτωση δεν πρόκειται να θυσιάσει αυτή την ιστορική πορεία στον βωμό της μικροπολιτικής. Επισημαίναμε, επίσης, ότι, με αφορμή την κρίση χρέους που πυροδότησε η Ελλάδα –όπως πολύ
αδρά υπογραμμίζει στο τελευταίο βιβλίο του ο οικονομολόγος Δημ. Κουτσόγιωργας– η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) προχωρά με πρωτόγνωρη ταχύτητα σε μεταρρυθμιστικές αποφάσεις με μεγάλη σημασία για το μέλλον της. Γράφαμε ακόμα ότι, παρά τις φαιδρές «αναλύσεις» κάποιων «αναλυτών», το ευρώ, που είναι το δεύτερο αποταμιευτικό νόμισμα στον κόσμο, καλά κρατεί και θα κρατήσει ακόμη καλύτερα –και αυτό παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες των εχθρών του και της διεθνούς κερδοσκοπίας να το αποσταθεροποιήσουν.
Σήμερα, οι αποκλειστικές και μη ενδείξεις που έχουμε στην διάθεσή μας επιβεβαιώνουν τις ανωτέρω απόψεις μας και σίγουρα αποτελούν παγίδα και για το μέλλον της Ευρώπης.
Στο πλαίσιο αυτό, πληροφορίες μας από τις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι η ευρωζώνη την προσεχή πενταετία θα αλλάξει άρδην από διαρθρωτικής πλευράς και σίγουρα θα αποκτήσει εξουσίες εθνικών κυβερνήσεων, με ενιαίο υπουργείο Οικονομικών και το δικαίωμα φορολογήσεως ή εκδόσεως ομολόγων κοινής υποστηρίξεως. Επίσης, υπάρχει πρόταση –με όλο και περισσότερους οπαδούς– που προβλέπει ο ευρωζωνικός προϋπολογισμός να φθάσει στο 5% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) των χωρών μελών της ευρωζώνης –γεγονός το οποίο αφ’ εαυτό θα αποτελέσει τεράστια ανατροπή στους κόλπους της ΕΕ. Μία ανατροπή, εξάλλου, με αρκετά λεπτά σημεία, δεδομένου ότι παρόμοια εξέλιξη θα θέσει θέμα παραμονής ή αποχωρήσεως από την ευρωζώνη του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο ως γνωστόν αντιδρά σθεναρά σε οποιαδήποτε αύξηση κοινοτικού προϋπολογισμού, όπως και στο ενδεχόμενο μιας κοινής χρηματοοικονομικής πολιτικής.
Από την άλλη πλευρά, αν κάποιος ήθελε να μελετήσει ενδελεχώς τις τελευταίες προτάσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο θα εντόπιζε πολλά και ενδιαφέροντα σημεία για τα μέλλοντα να συμβούν στην ευρωζώνη και κατ’ επέκτασιν στην πτωχευμένη Ελλάδα.
Υπενθυμίζουμε στο σημείο αυτό ότι το σχέδιο που έχει καταθέσει προς συζήτηση ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περιλαμβάνει πρόταση για την δημιουργία ενός εμβρυϊκού προϋπολογισμού για την ευρωζώνη, το ύψος του οποίου σε πρώτη φάση θα μπορούσε να φθάσει έως και το 2% του ΑΕΠ των χωρών μελών. Ζητεί, επίσης, να δημιουργηθεί μέσα σε 18 μήνες ένα ειδικό Ταμείο, το οποίο θα προσφέρει κίνητρα στις προβληματικές χώρες ώστε να μπορέσουν να βελτιώσουν την δημοσιονομική τους διαχείριση, αφ’ ενός, και τις διοικητικές τους δομές, αφ’ ετέρου. Το Ταμείο, που με βάση το 51σελιδο προσχέδιο θα αναπτυχθεί σε πλήρους κλίμακος υπουργείο της ευρωζώνης, αρχικά θα προσφέρει μόνον βοήθεια στις χώρες της ευρωζώνης οι οποίες υπογράφουν συμβόλαια με τις Βρυξέλλες, δεσμευόμενες σε πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων –διαδικασία ανάλογη με τα τρέχοντα πακέτα διάσωσης προς την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Όμως, όλες οι χώρες της ευρωζώνης οι οποίες σήμερα παραβιάζουν τους κανόνες για το χρέος και το έλλειμμα θα απαιτείται να συνυπογράφουν τις συμβάσεις και όχι μόνον όσες βρίσκονται υπό διεθνές πρόγραμμα βοήθειας.
Ο κ.Μ.Μπαρόζο είπε ότι η συγκέντρωση της εξουσίας στην ευρωζώνη είναι απαραίτητη για να διαφυλαχθεί η μελλοντική επιβίωση του ενιαίου νομίσματος και προειδοποίησε τους ηγέτες των εθνικών κυβερνήσεων ότι ίσως κινδυνεύουν να επαναφέρουν τον πανικό στις αγορές αν δεν κινηθούν πιο δραστικά προς την κατεύθυνση της αλλαγής στην διακυβέρνηση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενώσεως (ΟΝΕ). «Πρέπει να καταπολεμήσουμε την κρίση εμπιστοσύνης δείχνοντας ότι είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε και να ενισχύσουμε την συνεργασία και την ενοποίηση», δήλωσε ο πρόεδρος της Επιτροπής, προσθέτοντας ότι «στις πρωτεύουσες των χωρών μελών δεν υπάρχει η ίδια αίσθηση του κατεπείγοντος που υπήρχε πριν από λίγους μήνες».
Αυτό κατά κύριο λόγο οφείλεται σε δύο παράγοντες. Πρώτον, στις προτάσεις της Επιτροπής για τραπεζική ένωση στην ευρωζώνη και, δεύτερον, στην γαλλική αντίληψη για την οικονομική διακυβέρνηση.
Ως προς την τραπεζική ένωση, παρά το γεγονός ότι στο σχετικό σχέδιο που κατέθεσε ο Γάλλος Επίτροπος κ.Μ.Μπαρνιέ δεν υπάρχουν λεπτομέρειες για το τρίτο σκέλος της τραπεζικής ενοποιήσεως σχετικά με την εγγύηση των καταθέσεων, η Γερμανία παραμένει καχύποπτη. Ενώ στο έγγραφο αναφέρεται μόνον ότι τα κράτη μέλη προτρέπονται να δημιουργήσουν τα δικά τους εθνικά σχέδια και δεν γίνεται καμμία σχεδόν αναφορά σε σχέδιο εγγύησης καταθέσεων για όλη την ευρωζώνη –το οποίο πολλοί θεωρούν ότι είναι απαραίτητο για να αποτραπούν καταρρεύσεις τραπεζών σε προβληματικές χώρες–, στην Γερμανία πολιτικοί και τραπεζίτες θεωρούν ότι θα βάλει τους Γερμανούς φορολογούμενους να πληρώσουν για τις σαθρές ισπανικές και γαλλικές τράπεζες.
Παράλληλα, η Γερμανία δεν θέλει και την εποπτεία των τραπεζών γιατί προφανώς αυτή θα φέρει στην επιφάνεια την προβληματικότητα των τραπεζών στα διάφορα κρατίδια. Εποπτεία, βέβαια, για άλλους λόγους, δεν θέλει και η Ελλάδα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Αναφορικά με την δημοσιονομική και οικονομική ένωση είναι γεγονός ότι σε πρώτη φάση απαιτούνται θεσμικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες να αίρουν τους περιορισμούς των σημερινών ευρωπαϊκών Συνθηκών.
Αυτό είναι απαραίτητο αν θα πρέπει, κατά τον πρόεδρο της Επιτροπής, οι Βρυξέλλες να αποκτήσουν μέσα σε μία πενταετία αρμοδιότητες που να θέτουν βέτο σε μέτρα ή να απαιτούν τροπολογίες σε εθνικούς προϋπολογισμούς και επίσης να αντλούν κεφάλαια για τον νέο προϋπολογισμό της ευρωζώνης μέσω φόρων ή εκδόσεων ομολόγων. Παρόμοιες μεταρρυθμίσεις, όμως, απαιτούν περισσότερες εξουσίες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και καθιστούν κρίσιμες τις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2014.
Ωστόσο, στο σημείο αυτό, τόσο για τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τίθεται ένα σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας με την ευρωπαϊκή κοινωνία των πολιτών, πάνω στο οποίο θα επανέλθουμε.
EBR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου