17 Φεβρουαρίου του 1877 στο Παρίσι, αλλά μεγάλωσε στο χωριό του πατέρα του στη Λορένη της Αλσατίας, όπου αργότερα αναπτύχθηκε το αμυντικό του σχέδιο. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1897 ως δημόσιος υπάλληλος. Εργάστηκε ως βοηθός του κυβερνήτη της Αλγερίας έως το 1910, οπότε παραιτήθηκε για να μπει στο στίβο της πολιτικής. Την ίδια χρονιά εξελέγη βουλευτής και λίγο πριν ξεσπάσει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ανέλαβε υφυπουργός Πολέμου.
Όταν άρχισε ο πόλεμος, ο Μαζινό αποφάσισε να καταταχθεί στο στρατό και στάλθηκε στο μέτωπο της Λορένης. Το Νοέμβριο του 1914 -κι ενώ είχε ήδη προαχθεί στο βαθμό του λοχία «για την ψυχραιμία και το θάρρος του»- τραυματίστηκε στο πόδι, κατά τη Μάχη του Βερντάν. Για τη γενναιότητά του τιμήθηκε με το Μετάλλιο του Στρατού, που αποτελεί την υψηλότερη στρατιωτική διάκριση στη Γαλλία.
Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μαζινό επέστρεψε στα έδρανα της Βουλής και υπηρέτησε σε κυβερνητικά πόστα. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε υπουργός Προνοίας (1920) και Πολέμου (1922-1924, 1929-1930, 1931-1932). Εξέφρασε τις επιφυλάξεις του για τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, θεωρώντας ότι δεν εξασφάλιζε επαρκώς την ασφάλεια της Γαλλίας. Πίεζε συνεχώς για την αύξηση των αμυντικών δαπανών, χωρίς να κρύβει τη δυσπιστία του έναντι της Γερμανίας, σε μία περίοδο που ελάχιστοι στη Γαλλία ήθελαν να σκέφτονται το ενδεχόμενο ενός νέου πολέμου.
Υποστήριξε με θέρμη τη δημιουργία μιας αμυντικής γραμμής κατά μήκος των γαλλογερμανικών συνόρων, που θα περιελάμβανε ένα συνδυασμό εκστρατευτικών τομέων και μόνιμων οχυρών. Στην απόφασή του αυτή οδηγήθηκε από την παρατήρηση των οχυρωμάτων που χρησιμοποιήθηκαν στο Βερντάν κι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της μάχης. Πιθανώς επηρεάστηκε και από την καταστροφή του πατρικού του στη Λορένη. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού ορκίστηκε να αποτρέψει κάθε μελλοντική απειλή εναντίον της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Το 1926, κατόπιν έντονων πιέσεων, εξασφάλισε τα πρώτα χρήματα για την έναρξη των εργασιών, σε πειραματικό επίπεδο. Τρία χρόνια αργότερα, κατά τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού για το 1930, κατάφερε να πείσει τη Βουλή για την αναγκαιότητα του έργου, εξασφαλίζοντας συνολικά 3,3 δισεκατομμύρια φράγκα.
Αν και ο Αντρέ Μαζινό ήταν ο κύριος εισηγητής του σχεδίου, η οχυρωματική γραμμή, που μετά το θάνατό του ονομάστηκε «Γραμμή Μαζινό», υλοποιήθηκε ουσιαστικά από τον διάδοχό του στην ηγεσία του Υπουργείου Πολέμου, Πολ Πενλεβέ. Ο ίδιος δεν την είδε ποτέ ολοκληρωμένη. Αρρώστησε βαριά το Δεκέμβριο του 1931 και πέθανε στο Παρίσι, στις 7 Ιανουαρίου του 1932, από τυφοειδή πυρετό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου