Και τώρα, να δούμε ποιος θα σκεφτεί το δημότη

Γράφει ο Διαμαντής Σεϊτανίδης
Εκτός απροόπτου, χθες τελειώσαμε με τον προϋπολογισμό της πόλης και αισίως ο δήμος μπαίνει σε μια περίοδο φυσιολογικής και χωρίς σοβαρά προσκόμματα διαβίωσης. Λέμε "εκτός απροόπτου" διότι ουδείς γνωρίζει πώς θα διαμορφώνονται οι ισορροπίες μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, καθώς ως γνωστόν η
διοίκηση δεν διαθέτει την πλειοψηφία. Το φιάσκο με την ανευθυνότητα που οδήγησε στην άρνησή μας (!!!) να υλοποιήσουμε ένα πρόγραμμα με 100% επιδότηση από την Ευρώπη (δια βίου μάθηση) είναι χαρακτηριστικό. 
Αυτό ακριβώς είναι το στοίχημα για όλους κατά το προσεχές διάστημα. Να ενώσουν δυνάμεις προς την κατεύθυνση της βοήθειας και της στήριξης στον πολίτη, στο δημότη αυτής εδώ της πόλης. Ο κόσμος έχει τα δικά του, τεράστια προβλήματα, μένει άνεργος, βλέπει τα εισοδήματά του να μειώνονται δραματικά και τις υποχρεώσεις του να αυξάνονται και, κυρίως, δεν βλέπει ακόμα φως στην άκρη του τούνελ. Σκεφτείτε κάτι απλό: σήμερα έχουμε καταγεγραμμένη ανεργία -δεν μιλώ για την αδήλωτη...- 1.300.000 άτομα. Ας υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί, όλα στην ελληνική οικονομία γίνονται ως εκ θαύματος τέλεια. Κι αρχίζει η ανάπτυξη, και κατά συνέπεια η δημιουργία θέσεων εργασίας. Προσέξτε: ΜΟΝΟ κατά τη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων η ελληνική οικονομία κατάφερε να δημιουργήσει σχεδόν 100.000 θέσεις εργασίας σε μια χρονιά. Ποτέ άλλοτε. Ας υποθέσουμε ότι τα πράγματα στην ελληνική οικονομία γίνονται τόσο καλά αύριο το πρωί, που δημιουργεί ΚΑΘΕ χρόνο, 100.000 νέες θέσεις εργασίας. Ξέρετε πόσος χρόνος χρειάζεται για να επανέλθει η ανεργία σε ανεκτά επίπεδα; Δέκα χρόνια! Δηλαδή με ένα εξωπραγματικά αισιόδοξο σενάριο, θέλουμε μια δεκαετία για να πούμε ότι, τέλος πάντων, διασφαλίσαμε σε ένα μεγάλο ποσοστό την κοινωνική συνοχή. Σκεφτείτε τώρα ότι το σενάριο μπορεί να μην είναι τόσο αισιόδοξο...
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Για να πω ένα πράγμα: Δουλειά ενός δήμου που σέβεται τον εαυτό του και την ψήφο των πολιτών υπό τις παρούσες, πολύ δύσκολες συνθήκες, είναι να αναπτύξει πολιτικές που ελαφρύνουν τον πολίτη. Μια σειρά δωρεάν θεατρικών παραστάσεων ποιότητας, μια συναυλία, ένα χάπενινγκ για παιδιά, μια εκστρατεία επιστροφής των συμπολιτών μας στο Άλσος, λέω πράγματα σκόρπια, για να εξηγήσω το σκεπτικό μου. Ο πολίτης υποφέρει, κι ένας δήμος με προσωπικότητα πρέπει να του δώσει χείρα βοηθείας στην πράξη. Κι όταν λέω δήμος, εννοώ διοίκηση ΚΑΙ αντιπολίτευση.
Τώρα που ξεμπλέξαμε με τον προϋπολογισμό, έχει σημασία να δούμε ποιοι σκέπτονται τον πολίτη, και ποιοι τα μικρά τους συμφεροντάκια...