Οι εξελίξεις στην Κύπρο και η κρίση που
βιώνουμε εδώ στην Ελλάδα έχει μονοπωλήσει εύλογα το ενδιαφέρον μας. Η
εμπειρία της Κύπρου όμως δεν είναι πρωτοφανής, μολονότι στη ζωή έχει
διαπιστωθεί πως δεν μαθαίνουμε από τα λάθη του διπλανού μας. Η
ιδιαιτερότητα της «δικής μας» περίπτωσης προσδίδει μια μοναδικότητα
σ΄αυτήν και γι΄αυτό, συχνά, κάνουμε copy/paste σε
λάθη που έγιναν από άλλους και ξαναγίνονται από μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αναφέρομαι στην Ουγγαρία, η κυβέρνηση της οποίας όμως είναι ένα λάθος αφεαυτής. Εννοώ, πως είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση, που ασκείται στις κωλοτούμπες και καταστρατηγεί συστηματικά τα γνωρίσματα της δημοκρατίας. Κι εδώ, ανοίγω μια παρένθεση για να δούμε μαζί -συνοπτικά- την πρόσφατη ιστορία της, καθώς το θέμα της βρίσκεται στην αιχμή της επικαιρότητας:
Τα διαπιστευτήριά της η κυβέρνηση Όρμπαν τα έδωσε στην αρχή της θητείας της, με τον νόμο περί Τύπου που πρότεινε το 2010, ο οποίος είχε προκαλέσει αλλεπάλληλες παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον οποίο, τελικά, η ουγγρική κυβέρνηση αναγκάστηκε να τροποποιήσει ουσιωδώς.
Στη συνέχεια ο πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν απέσπασε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ουγγαρίας από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και το έθεσε υπό τον δικό του, όπως έκανε και με την Κεντρική Τράπεζα της χώρας, τροποποιώντας αργότερα τους νόμους υπό την πίεση του ΔΝΤ και της ΕΕ. Λίγο μετά, η κυβέρνηση ποινικοποίησε τους άστεγους(!) θεσπίζοντας έναν νόμο που τιμωρεί τους κακότυχους που βρέθηκαν στον δρόμο, με πρόστιμο γύρω στα 600 δολάρια ή με φυλάκιση. Ο νόμος προτάθηκε από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος επειδή «η Βουδαπέστη δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει τον μεγάλο αριθμό αστέγων που βρίσκεται στους δρόμους». Ένας άλλος νόμος ανέδειξε την αξία της οικογένειας, η προβολή πολιτικών διαφημίσεων απαγορεύτηκε μέσω των ΜΜΕ, οι φοιτητές που παίρνουν σπουδαστικά δάνεια υποχρεωτικά παραμένουν και δουλεύουν στη χώρα μετά την αποφοίτησή τους, ενώ επίσης καταργήθηκε η οικονομική αυτονομία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Στην τελευταία σύνοδο Κορυφής, ο Βίκτορ Όρμπαν ήταν ο παρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Οι υπουργοί Εξωτερικών της Δανίας, Φινλανδίας, Γερμανίας και Ολλανδίας είχαν προηγουμένως, σε κοινή τους επιστολή, εκφράσει τις βαθιές ανησυχίες τους για το κράτος δικαίου στην Ουγγαρία. Ο Πρόεδρος της Ευρωβουλής, Μάρτιν Σουλτς, και ο αρχηγός των Φιλελευθέρων, Γκι Φέρχοφσταντ, δήλωσαν πως η ΕΕ πρέπει να συζητήσει αν συντρέχουν (στην περίπτωση της Ουγγαρίας) οι προϋποθέσεις του άρθρ.7 περί επιβολής κυρώσεων, όπως είχε συμβεί το 2000 στην περίπτωση της Αυστρίας.
Λίγες μέρες πριν από τη σύνοδο Κορυφής, στην Ουγγαρία έγινε η απονομή βραβείων σε διακεκριμένους επαγγελματίες. Μεταξύ άλλων βραβεύθηκαν: ο τηλεοπτικός δημοσιογράφος Φέρεντς Στάνιζλο, ο οποίος είχε καταδικαστεί το 2011 σε πρόστιμο επειδή είχε αποκαλέσει τους Ρομά «πιθήκους», ο ροκάς μουσικός Γιάνος Πέτρας, ο οποίος είχε παρελάσει με την παραστρατιωτική οργάνωση «Ουγγρική Φρουρά» (με αναμμένους δαυλούς και στρατιωτική αμφίεση) στα χωριά των Ρομά, ο αντι-σημιτικός αρχαιολόγος Κορνέλ Μπακέι, που πρεσβεύει ότι οι Εβραίοι οργάνωναν το εμπόριο των Σλάβων στον Μεσαίωνα.
Πρόσφατα, επίσης, ο Ζολτ Μπάγιερ, συνιδρυτής του κυβερνώντος κόμματος Fidesz, σε συνέντευξή του σε Δεξιά εφημερίδα είχε δηλώσει πως «οι Ρομά είναι ζώα και συμπεριφέρονται σαν ζώα, δεν μπορούμε να συμβιώνουμε μ΄ αυτούς», προκαλώντας την αντίδραση των εταιρειών Erste Bank, CIB Bank, IKEA, FedEx και GDF Suez, που απέκλεισαν την εφημερίδα από τις διαφημιστικές καταχωρίσεις τους.
Και για να επανέλθουμε εκεί απ΄ όπου αρχίσαμε: Η κυβέρνηση Όρμπαν εξελέγη μετά από μια διετή περίοδο σκληρής λιτότητας, με σύνθημά της την κατάργηση της λιτότητας. Ως εδώ, καμιά αναλογία με την Κύπρο. Προσέξτε, όμως: όπως εύστοχα είχε σχολιάσει ο Αντώνης Τριφύλλης στα «Νέα», τα «έξυπνα πουλιά» της ουγγαρέζικης ηγεσίας, αφού εξελέγησαν «υπερηφάνως» και στη συνέχεια έδιωξαν κακήν-κακώς το ΔΝΤ, υποχρεώθηκαν να κάνουν κωλοτούμπα μερικούς μήνες αργότερα και να τους προσκαλέσουν πίσω – «οι συνομιλίες θα γίνουν χωρίς όρους και κόκκινες γραμμές το ταχύτερο δυνατόν» είχε πει ο υπουργός Οικονομικών, όταν τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας εξατμίστηκαν, μαζί κι η « περηφάνια»... Κυβέρνηση και κοινωνία είχαν γεμίσει το όπλο τους με «άσφαιρα πυρά» (όπως είπε προχτές βράδυ ο Γιώργος Βασιλείου), κατ΄ αναλογία με την περίπτωση της Ελλάδας προ διετίας, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου άφηνε ένα «γεμάτο πιστόλι» πάνω στο τραπέζι, το οποίο απεδείχθη ομοίως πως ήταν άσφαιρο. Οι «σφαίρες» έκαναν, τελικά, τον ήχο του φελλού που κάνει το μπουκάλι όταν ανοίγει, το ίδιο έκανε και η «περήφανη» στάση της κυβέρνησης της Ουγγαρίας, αλλά και του Κοινοβουλίου της Κύπρου. Και, τελικά, με απόλυτη βεβαιότητα απεδείχθη πως ο ρεαλισμός είναι μια πολύ δύσπεπτη και πολύ σκληρή ιστορία.
protagon.gr
λάθη που έγιναν από άλλους και ξαναγίνονται από μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αναφέρομαι στην Ουγγαρία, η κυβέρνηση της οποίας όμως είναι ένα λάθος αφεαυτής. Εννοώ, πως είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση, που ασκείται στις κωλοτούμπες και καταστρατηγεί συστηματικά τα γνωρίσματα της δημοκρατίας. Κι εδώ, ανοίγω μια παρένθεση για να δούμε μαζί -συνοπτικά- την πρόσφατη ιστορία της, καθώς το θέμα της βρίσκεται στην αιχμή της επικαιρότητας:
Τα διαπιστευτήριά της η κυβέρνηση Όρμπαν τα έδωσε στην αρχή της θητείας της, με τον νόμο περί Τύπου που πρότεινε το 2010, ο οποίος είχε προκαλέσει αλλεπάλληλες παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον οποίο, τελικά, η ουγγρική κυβέρνηση αναγκάστηκε να τροποποιήσει ουσιωδώς.
Στη συνέχεια ο πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν απέσπασε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ουγγαρίας από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και το έθεσε υπό τον δικό του, όπως έκανε και με την Κεντρική Τράπεζα της χώρας, τροποποιώντας αργότερα τους νόμους υπό την πίεση του ΔΝΤ και της ΕΕ. Λίγο μετά, η κυβέρνηση ποινικοποίησε τους άστεγους(!) θεσπίζοντας έναν νόμο που τιμωρεί τους κακότυχους που βρέθηκαν στον δρόμο, με πρόστιμο γύρω στα 600 δολάρια ή με φυλάκιση. Ο νόμος προτάθηκε από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος επειδή «η Βουδαπέστη δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει τον μεγάλο αριθμό αστέγων που βρίσκεται στους δρόμους». Ένας άλλος νόμος ανέδειξε την αξία της οικογένειας, η προβολή πολιτικών διαφημίσεων απαγορεύτηκε μέσω των ΜΜΕ, οι φοιτητές που παίρνουν σπουδαστικά δάνεια υποχρεωτικά παραμένουν και δουλεύουν στη χώρα μετά την αποφοίτησή τους, ενώ επίσης καταργήθηκε η οικονομική αυτονομία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Στην τελευταία σύνοδο Κορυφής, ο Βίκτορ Όρμπαν ήταν ο παρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Οι υπουργοί Εξωτερικών της Δανίας, Φινλανδίας, Γερμανίας και Ολλανδίας είχαν προηγουμένως, σε κοινή τους επιστολή, εκφράσει τις βαθιές ανησυχίες τους για το κράτος δικαίου στην Ουγγαρία. Ο Πρόεδρος της Ευρωβουλής, Μάρτιν Σουλτς, και ο αρχηγός των Φιλελευθέρων, Γκι Φέρχοφσταντ, δήλωσαν πως η ΕΕ πρέπει να συζητήσει αν συντρέχουν (στην περίπτωση της Ουγγαρίας) οι προϋποθέσεις του άρθρ.7 περί επιβολής κυρώσεων, όπως είχε συμβεί το 2000 στην περίπτωση της Αυστρίας.
Λίγες μέρες πριν από τη σύνοδο Κορυφής, στην Ουγγαρία έγινε η απονομή βραβείων σε διακεκριμένους επαγγελματίες. Μεταξύ άλλων βραβεύθηκαν: ο τηλεοπτικός δημοσιογράφος Φέρεντς Στάνιζλο, ο οποίος είχε καταδικαστεί το 2011 σε πρόστιμο επειδή είχε αποκαλέσει τους Ρομά «πιθήκους», ο ροκάς μουσικός Γιάνος Πέτρας, ο οποίος είχε παρελάσει με την παραστρατιωτική οργάνωση «Ουγγρική Φρουρά» (με αναμμένους δαυλούς και στρατιωτική αμφίεση) στα χωριά των Ρομά, ο αντι-σημιτικός αρχαιολόγος Κορνέλ Μπακέι, που πρεσβεύει ότι οι Εβραίοι οργάνωναν το εμπόριο των Σλάβων στον Μεσαίωνα.
Πρόσφατα, επίσης, ο Ζολτ Μπάγιερ, συνιδρυτής του κυβερνώντος κόμματος Fidesz, σε συνέντευξή του σε Δεξιά εφημερίδα είχε δηλώσει πως «οι Ρομά είναι ζώα και συμπεριφέρονται σαν ζώα, δεν μπορούμε να συμβιώνουμε μ΄ αυτούς», προκαλώντας την αντίδραση των εταιρειών Erste Bank, CIB Bank, IKEA, FedEx και GDF Suez, που απέκλεισαν την εφημερίδα από τις διαφημιστικές καταχωρίσεις τους.
Και για να επανέλθουμε εκεί απ΄ όπου αρχίσαμε: Η κυβέρνηση Όρμπαν εξελέγη μετά από μια διετή περίοδο σκληρής λιτότητας, με σύνθημά της την κατάργηση της λιτότητας. Ως εδώ, καμιά αναλογία με την Κύπρο. Προσέξτε, όμως: όπως εύστοχα είχε σχολιάσει ο Αντώνης Τριφύλλης στα «Νέα», τα «έξυπνα πουλιά» της ουγγαρέζικης ηγεσίας, αφού εξελέγησαν «υπερηφάνως» και στη συνέχεια έδιωξαν κακήν-κακώς το ΔΝΤ, υποχρεώθηκαν να κάνουν κωλοτούμπα μερικούς μήνες αργότερα και να τους προσκαλέσουν πίσω – «οι συνομιλίες θα γίνουν χωρίς όρους και κόκκινες γραμμές το ταχύτερο δυνατόν» είχε πει ο υπουργός Οικονομικών, όταν τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας εξατμίστηκαν, μαζί κι η « περηφάνια»... Κυβέρνηση και κοινωνία είχαν γεμίσει το όπλο τους με «άσφαιρα πυρά» (όπως είπε προχτές βράδυ ο Γιώργος Βασιλείου), κατ΄ αναλογία με την περίπτωση της Ελλάδας προ διετίας, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου άφηνε ένα «γεμάτο πιστόλι» πάνω στο τραπέζι, το οποίο απεδείχθη ομοίως πως ήταν άσφαιρο. Οι «σφαίρες» έκαναν, τελικά, τον ήχο του φελλού που κάνει το μπουκάλι όταν ανοίγει, το ίδιο έκανε και η «περήφανη» στάση της κυβέρνησης της Ουγγαρίας, αλλά και του Κοινοβουλίου της Κύπρου. Και, τελικά, με απόλυτη βεβαιότητα απεδείχθη πως ο ρεαλισμός είναι μια πολύ δύσπεπτη και πολύ σκληρή ιστορία.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου