Ραγδαίες οι εξελίξεις στην Κύπρο

Το διάγγελμα του Γιώργου Παπανδρέου την άνοιξη του 2010, αλλά σε ακόμη πιο δραματικούς τόνους, θύμισε το διάγγελμα του Νίκου Αναστασιάδη, με το οποίο ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας επιχείρησε να εξηγήσει τους

λόγους για τους οποίους η Κύπρος συμφώνησε με την απόφαση του Eurogroup να επιβάλλει ακραίους όρους για την οικονομική βοήθεια μέσω Μνημονίου προς τη Μεγαλόνησο.

Και την ίδια στιγμή, να απευθύνει έκκληση εθνικής ευθύνης προς το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, ζητώντας από όλα τα κόμματα να ψηφιστεί αύριο στη Βουλή το νομοσχέδιο για το “κούρεμα” των καταθέσεων, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Ο Νίκος Αναστασιάδης επεσήμανε ότι με την επώδυνη αυτή απόφαση διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του χρέους της κυπριακής οικονομίας, και αποφεύγεται η προοπτική ενός μελλοντικού, δεύτερου Μνημονίου.

Παράλληλα, παρουσίασε κίνητρα για όσους διατηρήσουν τις καταθέσεις τους στις κυπριακές τράπεζες και δεν τις αποσύρουν, συνδέοντας μια τέτοια επιλογή με την προσφορά ομολόγων τα οποία θα αφορούν μελλοντικά κέρδη από το φυσικό αέριο της Κύπρου.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας “έδειξε” ευθύνες του Δημήτρη Χριστόφια και των προηγούμενων πολιτικών ηγεσιών για την κατάσταση στην οποία περιήλθε σήμερα η Μεγαλόνησος, επεσήμανε ωστόσο ότι στη δεδομένη συγκυρία δεν θα προσέφερε τίποτα ένας “πολιτικός εμφύλιος”, για την αναζήτηση και τον καταλογισμό ευθυνών.

Ο Νίκος Αναστασιάδης δήλωσε μεταξύ άλλων στο διάγγελμά του τα εξής:

“Έχω εμπιστοσύνη στο πείσμα του Ελληνισμού. Θα τα καταφέρουμε.

Καλώ τα κόμματα να αποφασίσουν με γνώμονα το συμφέρον των πολιτών και της πατρίδας μας.

Η πιο ανώδυνη επιλογή για μένα θα ήταν η πιο οδυνηρή για τον τόπο.

Το πιο σημαντικό είναι ότι αποφεύγουμε τον φαύλο κύκλο ενός δεύτερου Μνημονίου.

Ομόλογα συνδεδεμένα με τα μελλοντικά έσοδα από το φυσικό αέριο, θα δοθούν σε όσους κρατήσουν τις καταθέσεις τους στην Κύπρο.

Με την απόφαση αυτή, οι μελλοντικές γενιές απαλλάσσονται από τα δικά μας λάθη.

Η λύση αυτή δεν είναι εκείνη που θέλαμε. Είναι η λιγότερο επώδυνη. Στα δικά μας χέρια η διαχείριση της οικονομίας.

Θα οδηγούμασταν σε έξοδο από την ευρωζώνη, και υποτίμηση του νέου, εθνικού νομίσματός μας.

Σε συνθήκες άτακτης χρεοκοπίας, θα ανέστειλε αμέσως τη λειτουργία της η μία τράπεζα, και λίγο αργότερα η άλλη.

Η πρώτη επιλογή που τέθηκε μπροστά μας στο Eurogroup ήταν η άμεση χρεοκοπία.

Η δεύτερη επιλογή που είχαμε ήταν ένας δύσκολος δρόμος, που ωστόσο θα οδηγήσει στην αποφυγή της χρεοκοπίας.

Δεν είναι η στιγμή να μπούμε σε μια αχρείαστη αντιπαράθεση για το ποιός φταίει.

Ζούμε τις πιο τραγικές στιγμές από το 1974″.