Γράφει η Β.Γ.
Σοκαρίστηκε η κοινή γνώμη, από έναν ανεγκέφαλο που χαιρέτησε ναζιστικά, όντας αθλητής μίας ομάδας που τίμησε την προσφυγιά. Κι έσπευσαν όλοι να τον κατακρίνουν, να τον τιμωρήσουν, να τον απειλήσουν, να τον αποκλείσουν από το ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί προσέβαλε τον αμέμπτου ηθικής αυτό χώρο. Το ότι υπάρχουν άτομα που δρουν, χαιρετούν, φωνάζουν ναζιστικά σε
γειτονιές, δρόμους, σχολεία, παιδικές χαρές, εδώ και καιρό, δεν έχει καταφέρει να ξεσηκώσει ακόμα το λαïκό αίσθημα. Το ότι κατέβηκε και εκλέχθηκε αντίστοιχο κόμμα στη Βουλή, με βουλευτές που χαιρετούν ναζιστικά μέσα σε χώρο –υποτίθεται- άντρο της Δημοκρατίας, μας ενόχλησε μόνο σε επίπεδο συζητήσεων και προβληματισμού, στο γραφείο, στο club, στον καφέ, στα μπουζούκια, στον καναπέ βλέποντας ειδήσεις. Και τώρα, εκεί που μας παίρνει, φωνάζουμε όλοι μέσω των social media, να τιμωρηθεί το μαλακισμένο, που δεν έχει προφανώς ιδέα τι είναι ο ναζισμός ή φαντάζεται ότι είναι το να είσαι πορωμένος εθνικιστής που αγαπάει τόσο την πατρίδα του, που δεν θέλει να την πατάει κανείς άλλος, αν δεν είναι Έλληνας. Εκείνους που χαιρετούν ναζιστικά εν γνώσει τους, γνωρίζοντας τι είναι ο ναζισμός, δεν τους τιμωρούμε, απλά τους ανεχόμαστε με βλέμμα απαξιωτικό, πίσω από την πλάτη τους. Τον ποδοσφαιριστή αν τον συναντήσεις στο δρόμο, δεν θα φοβηθείς, ούτε θα διστάσεις να τον φτύσεις στη μούρη. Τους πραγματικούς ναζιστές όμως, θα τους προσπεράσεις και όταν φτάσεις στη γωνία θα κουνήσεις απαξιωτικά το κεφάλι σου, θλιβόμενος που τόσο απροκάλυπτα πλέον, είναι μέλη μίας κοινωνίας, που τους ανέχεται. Αντί να φωνάζεις να τιμωρηθεί το παιδάκι που χέστηκε επάνω του, επειδή δεν ξέρει να πηγαίνει στην τουαλέτα, καλύτερα να φωνάξεις για εκείνον που χέζει στον κήπο σου και στα μούτρα σου, με το «έτσι θέλω»
www.lifo.gr
Σοκαρίστηκε η κοινή γνώμη, από έναν ανεγκέφαλο που χαιρέτησε ναζιστικά, όντας αθλητής μίας ομάδας που τίμησε την προσφυγιά. Κι έσπευσαν όλοι να τον κατακρίνουν, να τον τιμωρήσουν, να τον απειλήσουν, να τον αποκλείσουν από το ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί προσέβαλε τον αμέμπτου ηθικής αυτό χώρο. Το ότι υπάρχουν άτομα που δρουν, χαιρετούν, φωνάζουν ναζιστικά σε
γειτονιές, δρόμους, σχολεία, παιδικές χαρές, εδώ και καιρό, δεν έχει καταφέρει να ξεσηκώσει ακόμα το λαïκό αίσθημα. Το ότι κατέβηκε και εκλέχθηκε αντίστοιχο κόμμα στη Βουλή, με βουλευτές που χαιρετούν ναζιστικά μέσα σε χώρο –υποτίθεται- άντρο της Δημοκρατίας, μας ενόχλησε μόνο σε επίπεδο συζητήσεων και προβληματισμού, στο γραφείο, στο club, στον καφέ, στα μπουζούκια, στον καναπέ βλέποντας ειδήσεις. Και τώρα, εκεί που μας παίρνει, φωνάζουμε όλοι μέσω των social media, να τιμωρηθεί το μαλακισμένο, που δεν έχει προφανώς ιδέα τι είναι ο ναζισμός ή φαντάζεται ότι είναι το να είσαι πορωμένος εθνικιστής που αγαπάει τόσο την πατρίδα του, που δεν θέλει να την πατάει κανείς άλλος, αν δεν είναι Έλληνας. Εκείνους που χαιρετούν ναζιστικά εν γνώσει τους, γνωρίζοντας τι είναι ο ναζισμός, δεν τους τιμωρούμε, απλά τους ανεχόμαστε με βλέμμα απαξιωτικό, πίσω από την πλάτη τους. Τον ποδοσφαιριστή αν τον συναντήσεις στο δρόμο, δεν θα φοβηθείς, ούτε θα διστάσεις να τον φτύσεις στη μούρη. Τους πραγματικούς ναζιστές όμως, θα τους προσπεράσεις και όταν φτάσεις στη γωνία θα κουνήσεις απαξιωτικά το κεφάλι σου, θλιβόμενος που τόσο απροκάλυπτα πλέον, είναι μέλη μίας κοινωνίας, που τους ανέχεται. Αντί να φωνάζεις να τιμωρηθεί το παιδάκι που χέστηκε επάνω του, επειδή δεν ξέρει να πηγαίνει στην τουαλέτα, καλύτερα να φωνάξεις για εκείνον που χέζει στον κήπο σου και στα μούτρα σου, με το «έτσι θέλω»
www.lifo.gr
Τελικά η κα Β.Γ. φαίνεται πως κατάλαβε πως η υπόθεση Κατίδη δεν ήταν παρά εφαρμογή της 1ης απ τις 10 τεχνικές του Νόαμ Τσόμσκι για τον έλεγχο του μυαλού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως να κατάλαβε και πως το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Θ. Πάγκαλου να μην ήταν παρά η εφαρμογή της 9ης απ τις παραπάνω τεχνικές.
Όμως η 6η τεχνική, του να απευθύνεστε δηλαδή στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική, ίσως της διέφυγε.
Να θυμηθούμε κάποια πράγματα;
National Sozialistische Deutsche Arbeiter Partei –NSDAP (το κόμμα του τραυματία πολέμου άνεργου μπογιατζή Αδόλφου): Εθνικό Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα.
Fasci d'azione rivoluzionaria internazionalista (Το πρώτο «κόμμα» του τραυματία πολέμου που απελάθηκε απ την Ελβετία για αναρχική δράση εκλεγμένου γραμματέα του σοσιαλιστικού κόμματος στο Φορλί άεργου δάσκαλου Μπενίτο): Πυρήνες επαναστατικής διεθνιστικής δράσης.
Ασφαλώς και ότι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Μήπως ότι «αυτοπροσδιορίζεται» ως «σοσιαλιστικό», «διεθνιστικό» ή «επαναστατικό» δεν είναι τελικά τέτοιο;
Μήπως ο «ναζισμός» είναι τελικά αλλού από εκεί που νομίζει η κα Β.Γ.;
Μήπως;
(Θυμίζω πως η 2η απ τις τεχνικές λέει: . . .Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.)