Τη λύση θα δώσει (και πάλι...) η ζωή

Πόσα ατέλειωτα χρόνια συζητούμε την αλλαγή της φυσιογνωμίας του εορτασμού της Πρωτομαγιάς; Πόσες δεσμεύσεις δεν ακούσαμε από υποψηφίους και άλλους τοπικούς φιλοδοξούντες; Πόσα λόγια παχιά, πόσες προσπάθειες ανύπαρκτες, πόσα πισωγυρίσματα στην πρώτη δυσκολία; Αυτό είναι που
λένε "ήμουνα νιος και γέρασα" περιμένοντας τον... Γκοντό, που θα άλλαζε τη γιορτή της Πρωτομαγιάς. Όμως, ο δικός μας "Γκοντό", όπως και ο ορίτζιναλ στο έργο του Μπέκετ, πάντοτε υποσχόταν πως θα έλθει "αύριο". Και δεν ήλθε ποτέ.
Όσα, όμως, δεν μπορούν οι τοπικοί μας άρχοντες, τα μπορεί με το δικό της τρόπο η ίδια η ζωή. Το 2011 η ζωή μας έστειλε ένα μήνυμα για την Πρωτομαγιά. Δεν το πήρε κανείς στο δήμο. Κι όταν λέμε "κανείς", δεν εξαιρούμε κανέναν, ούτε από τη διοίκηση, ούτε από την αντιπολίτευση. Διότι δεν είδα κανέναν, ούτε από τη διοίκηση ούτε από την αντιπολίτευση να προτείνει συγκεκριμένα πράγματα για έναν άλλο εορτασμό. Ένα συνεκτικό σχέδιο γιορτής, με έμφαση στον Πολιτισμό και τη γιορτή των εργατών και των λουλουδιών, με "έξυπνους" τρόπους για εξασφάλιση εσόδων από το δήμο, και χωρίς αυτό το ατέλειωτο κι ανείπωτο ρεζιλίκι, με τις σωβρακοφανέλες να αερίζονται δίπλα στους λουκουμάδες, με τον απίστευτο βασανισμό ζώων σε μια pet αγορά που θυμίζει Μεσαίωνα, με κάθε λογής ανήμπορους να σέρνονται μπροστά σου εκλιπαρώντας για "μια βοήθεια καλέ μου κύριε" και τα ρέστα. 
Κι ενώ το τοπικό κατεστημένο παρέμεινε ΚΑΙ σε αυτό το θέμα κυριολεκτικά παράλυτο, ήλθε η ζωή να το λύσει με το δικό της τρόπο: Οι πολίτες δεν αγοράζουν πια προϊόντα χωρίς καμία συνθήκη υγιεινής (τρόφιμα) και ασφάλειας (παιχνίδια, ρούχα) κι οι μικροπωλητές έβλεπαν χρόνο με το χρόνο τα έσοδά τους να μειώνονται. Κατά την τελευταία 5ετία, δυο φορές μας έστειλαν το μήνυμα, αλλά εμείς, αγρόν αγοράζαμε...
Έτσι, φέτος η κράτηση θέσεων είναι πραγματικά πάρα πολύ μικρή, και το μήνυμα έρχεται ηχηρότερο από κάθε άλλη φορά.
Είμαι βέβαιος ότι στο δημοτικό συμβούλιο θα ακουστούν και πάλι φωνές ανευθυνότητας, ότι φταίει η δήμαρχος (που μάλλον κατά τους ανευθύνους έπρεπε να γυρίζει στα σπίτια των μικροπωλητών και να τους τάζει εκπτώσεις και προσφορές, ή ίσως να μοιράζει και αναμνηστικά του δήμου, ξέρω γω τι θα βρουν να της πουν πάλι;) ή η λάθος ημερομηνία, η τα ακριβά ενοίκια, κι άλλα πολλά...
Η πραγματικότητα είναι ενώπιόν μας, κι όποιος δεν τη βλέπει, τουλάχιστον δεν πρέπει να κατηγορεί τους υπολοίπους για τη δική του αδυναμία: η πραγματικότητα είναι ότι αυτού του είδους ο εορτασμός έχει πια ξεπεραστεί από τα πράγματα. ο κόσμος δεν ευχαριστιέται, έχει πια τόσα οικονομικά κι εργασιακά προβλήματα που δεν έχει διάθεση ούτε για μια βόλτα κατά μήκος της Δεκελείας, κι αυτό οι μικροπωλητές το ξέρουν και επιχειρούν να το αξιοποιήσουν στήνοντας τους πάγκους τους χωρίς να πληρώσουν, "κι ό,τι βγάλουμε, καλό είναι". 
Ή θα βρεθεί, επιτέλους, κανένας σοβαρός τοπικός φορέας να πάρει επάνω του την υπόθεση "αλλαγή του εορτασμού της Πρωτομαγιάς", ή σε λίγο -σε πολύ λίγο...- θα μαζευόμαστε τόσοι, όσοι και στα δημοτικά συμβούλια. Τρεις κι ο κούκος...