Απ’ το ψυχρό δελτίο ειδήσεων μαθαίνουμε ότι, «άλλος ένας άστεγος λόγω του κρύου, άφησε την τελευταία του πνοή σε παγωμένο παγκάκι στα Χανιά της Κρήτης, στη συνέχεια κάποιου άλλου από τον Βόλο». Άραγε εκτός από δημόσια, υπάρχει και ατομική ευθύνη για κάθε τέτοιο θάνατο; Στην Ν. Φιλαδέλφεια – Ν. Χαλκηδόνα, θα μπορούσε να γίνει κάτι αυτές τις ημέρες της παγωνιάς;
Η απάντησή είναι ΝΑΙ.
Στο εγκαταλελειμμένο 1ο Δημοτικό Σχολείο, που καταστρέφεται καθημερινά από ναρκομανείς και βανδάλους, υπάρχουν τέσσερις ανεξάρτητες αίθουσες στην αυλή, που δεν έχουν πρόβλημα στατικότητας (όπως το κυρίως κτίριο). Εκεί λοιπόν μπορούν να φιλοξενηθούν οι άστεγοι της πόλης μας.
Ο Δήμος πρέπει αμέσως τώρα, να ειδοποιήσει τους αστέγους, ώστε αυτές τις ημέρες της παγωνιάς να διανυκτερεύσουν στις αίθουσες αυτές. Βέβαια οι αίθουσες είναι με σπασμένα τζάμια και δεν είναι ότι καλύτερο, σίγουρα όμως καλύτερο από τα παγκάκια. Ταυτόχρονα να ευαισθητοποιήσει τους δημότες και να δημιουργήσει εθελοντικές ομάδες εργασίας που σταδιακά θα συμμορφώσουν τις αίθουσες και θα οργανώσουν την διαμονή. Οι ομάδες αυτές μπορούν να αποτελέσουν τη μαγιά, ώστε μακροπρόθεσμα να δραστηριοποιούνται σε παρόμοιες καταστάσεις, δίνοντας κουβέρτες και υπνόσακους σε όσους έχουν ανάγκη, καθώς και πληροφορίες για το πού μπορούν να διανυκτερεύουν και να πάρουν τροφή.
Οι κουβέρτες υπνόσακοι κλπ, μπορούν να προέρχονται από προσφορές των πολιτών και να φυλάσσονται για τέτοιες περιπτώσεις.
Είναι γεγονός ότι η οικονομική κρίση θα επεκτείνει το φαινόμενο των αστέγων και δεν γνωρίζουμε πόσοι από μας είναι υποψήφιοι να καταλήξουμε εκεί. Η υποστήριξη των αστέγων δεν είναι παροχή φιλανθρωπικού τύπου βοήθειας αλλά υποχρέωσή μας .
Επειδή η παγωνιά των ημερών δεν αστειεύεται και οι θάνατοι παραμονεύουν, καλώ τον δήμο να πάρει τις πρωτοβουλίες που πρέπει. Ειδάλλως τα παιδιά της Στρούγκας ή άλλες συγκροτημένες ομάδες ή σύλλογοι, να πάρουν αυτοί τις πρωτοβουλίες και να προχωρήσουν.
(Στη Δεκελείας στο παγκάκι απέναντι από την τράπεζα Marfin, υπάρχουν δύο άστεγες μάνα και κόρη, γιατί θα πρέπει να πεθάνουν από την αδιαφορία μας).
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνον όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές.
Σπύρος Καβακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου