Ούτε τώρα μπορεί...

Η Δημοκρατική Συμμαχία ανέστειλε τη λειτουργία της. Ο ΛΑΟΣ αποψιλώθηκε με την σταδιακή (ένας- ένας, όπως το 1993) αποχώρηση των στελεχών του και εν συνεχεία προσχώρησή τους στη Νέα Δημοκρατία. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ξεφουσκώνουν όχι τόσο στις δημοσκοπήσεις, όσο στη συνείδηση του κόσμου της κεντροδεξιάς. Το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να ανακάμψει, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Τα χαρακτηριστικά της αναμέτρησης σε 17 ημέρες, έχουν

λάβει δημοψηφισματικό χαρακτήρα, με τη Νέα Δημοκρατία να εκφράζει τη φιλοευρωπαϊκή πορεία της χώρας (την οποία πορεία στηρίζει σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις περίπου το 80% των Ελλήνων πολιτών) και το ΣΥΡΙΖΑ να προαναγγέλλει περιπέτειες και να εκφέρει έναν αναχρονιστικό πολιτικό λόγο κρατικοποιήσεων, υπερφορολόγησης, μονομερών ενεργειών στις σχέσεις μας με τους δανειστές μας κλπ.

Κι όμως! Ακόμα και σε αυτό το σκηνικό, η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά ο κ. Αντώνης Σαμαράς αδυνατεί, σύμφωνα με όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις, να δημιουργήσει ρεύμα νίκης, ρεύμα υπέρ της προοπτικής να είναι εκείνος που θα νικήσει στις εκλογές και θα έχει την πρωτοβουλία της νέας κυβέρνησης. Ο πολιτικός και η ηγετική του ομάδα που έφτασαν τη Νέα Δημοκρατία στο εξευτελιστικό ποσοστό του18,8%, αδυνατούν για μια ακόμα φορά να ανταποκριθούν έστω και στοιχειωδώς στον ιστορικό τους ρόλο: Στις μισές δημοσκοπήσεις είναι μπροστά με οριακό προβάδισμα η Νέα Δημοκρατία και στις υπόλοιπες πιο καθαρά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα κι αν ξεφύγουμε από τα νούμερα των δημοσκοπήσεων, που περισσότερο -να είμαστε ειλικρινείς- χρησιμοποιούνται ως μοχλοί δημιουργίας εντυπώσεων στο εκλογικό σώμα και λιγότερο ως καταγραφή της πραγματικότητας όπως αυτή είναι, ακόμα λέω κι αν ξεφύγουμε από τα νούμερα των δημοσκοπήσεων, αναρωτιέμαι: υπάρχει ένας- έστω ένας!- συμπολίτης μας που να βλέπει ότι ο Α. Σαμαράς έχει δημιουργήσει ρεύμα υπέρ του κόμματός του;

Δεν ακούσαμε μια λέξη αυτοκριτικής για το 18,8%. Ένας -έστω ένας- από την ηγετική ομάδα δεν βρήκε το κουράγιο να παραιτηθεί μετά τον εξευτελισμό του 18,8%. Αντίθετα, η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας "κρύφτηκε" πίσω από τη συγκυρία και προσπαθεί να ξεγελάσει τους πολίτες, ταυτίζοντας την παρακμιακή της παρουσία με το... ευρωπαϊκό μέλλον της Ελλάδας.

Αυτό το νόημα είχε και η δήλωση που έκανε προ ολίγου ο κ. Κώστας Καραμανλής. Δεν αναφέρει πουθενά το όνομα του διαδόχου του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Δεν ζητεί την υπερψήφιση του κόμματος του οποίου ηγήθηκε ο ίδιος προτάσσοντας πολιτικές θέσεις, ιδέες, προγραμματικές δεσμεύσεις. Ζητεί την υπερψήφιση της Νέας Δημοκρατίας για να μην έλθει η Αριστερά και μας βγάλει από την Ευρώπη. Βλέπουν επί εβδομάδες ολόκληρες ότι το δίλημμα είναι ψεύτικο, κούφιο και, σε κάθε περίπτωση, δεν αποκτά πρόσβαση σε μια κρίσιμη μάζα του εκλογικού σώματος. Αλλά η ελληνική παλαιοδεξιά, ανίκανη να προσαρμοστεί έστω και με σχετική βραδύτητα στους προσανατολισμούς της ελληνικής κοινωνίας, εμμένει αυτιστικά στην ανασχονιστική της τακτική: δείτε, για παράδειγμα, το πρώτο τηλεοπτικό σποτάκι της Νέας Δημοκρατίας. Η ελληνική σημαία κατεβαίνει από το κοντάρι της Ευρώπης, και μετά μιας φωνή μας λέει ότι αυτό δεν θα το αφήσουμε να συμβεί. Μια ηγετική ομάδα που κρύβεται πίσω από τα γεγονότα, στρουθοκαμηλίζει αναφορικά με το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου και αδυνατεί να κατανοήσει ότι ενώ όλοι (οι εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό, το σύστημα, τα media) την ωθούν στην εκλογική νίκη, εκείνη αδυνατεί να δημιουργήσει ρεύμα νίκης υπέρ της Νέας Δημοκρατίας. Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι το αποτέλεσμα που "πέτυχε" η ηγετική ομάδα της ΝΔ την η Μαΐου ούτε συγκυριακό ήταν, ούτε τυχαίο. Ως εκεί μπορεί. Όσες ευκαιρίες κι αν της δοθούν, η ρεαλιστική αποτύπωση των πραγμάτων, φωνάζει: ΩΣ ΕΚΕΙ ΜΠΟΡΕΙ.

Πολιτικώς Ανέστιος