Τα «περίεργα» των εκλογών… και οι υπαίτιοι

Γράφει ο Ρένος Αρβανίτης
Οι νεότεροι σε ηλικία που δεν έζησαν την πολιτική αστάθεια και τις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις της περιόδου ΄89-90, παρατηρούν σήμερα ένα πρωτόγνωρο πολιτικό σκηνικό άγνωστο για αυτούς. Από την άλλη πλευρά όμως, λίγο πολύ, όλοι έχουμε πλέον κατασταλάξει για το ποιοι ήταν οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Κατάσταση τραγική, ιδιαίτερα για
τους νέους ανθρώπους που σήμερα ξεκινούν την ζωή τους και φυσικά δεν έχουν καμία ευθύνη για το σημερινό κατάντημα. Αλλά όχι μόνο για αυτούς. Προβλήματα μικρότερα ή μεγαλύτερα αντιμετωπίζουν οι πάντες…
Απόρροια αυτών των προβλημάτων ήταν και το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου. Οι πολίτες κατακεραύνωσαν το δικομματισμό, που είναι ο κύριος «υπαίτιος» για όλη αυτήν την κατάσταση. ΟΜΩΣ. Γιατί πάντα υπάρχει ένα όμως…, κατά την ταπεινή μου άποψη φυσικά, ευθύνες έχει το σύνολο του πολιτικού προσωπικού, πάντα βέβαια, αναλογικά. Ευθύνες σαφέστατα έχει και η Αριστερά, διότι κατά την περίοδο των «παχέων αγελάδων» έλεγε μονίμως ΌΧΙ σε ΌΛΑ, εμποδίζοντας την όποια θετική μεταρρύθμιση προσπαθούσαν να κάνουν οι υπαίτιοι… Και δεν περιορίζονταν μόνο σε αυτά. Σαφώς και γνωρίζουμε ότι κάποιοι φταίνε για τον μαρασμό των καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας. Και εκεί δούλευαν και δουλεύουν άνθρωποι και εκεί καταγράφονται σήμερα, λουκέτα, αράχνες και ανεργία. Σαφώς και γνωρίζουμε ποιοι αντιστέκονταν με πάθος στην όποια αποκρατικοποίηση (βλ. λιμάνι) κτλ κτλ κτλ. Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; Ότι ναι μεν γνωρίζουμε τους υπαίτιους αλλά υπήρχαν και εκείνοι που συνεπικουρούσαν σε αυτή την υπαιτιότητα. Πάντα αναλογικά και πάντα ο καθένας με το μερίδιό του…
Πάμε τώρα και στους βασικούς υπαίτιους… Όπως αναλογικά κατανείμαμε τις ευθύνες σε όλους, έτσι θεωρώ ότι πρέπει να τις κατανείμουμε και σε αυτούς. Από το 1981 λοιπόν, που κατά την άποψή μου ξεκίνησε η αρχή του τέλους, το ΠΑΣΟΚ ήταν για 23 χρόνια στην εξουσία, μεταξύ των οποίων 2 χρόνια με πρωθυπουργό τον «παμμέγιστο» Γ. Παπανδρέου (πολλοί από τους ψηφοφόρους του οποίου… σήμερα φαίνεται πως στρέφονται προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ) και η ΝΔ για 9, σε 1 από τα οποία υπήρξε μάλιστα πρωτογενές πλεόνασμα (το 1992), όνειρο απατηλό για την σημερινή οικονομία μας… Ε, όσο φανατικός και αν είναι κάποιος δεν γίνεται να επιμερίσει στο 50-50 τις ευθύνες για το σημερινό μαύρο χάλι. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.
Παρακάτω… Σήμερα τι γίνεται; Προχωράμε με αλλαγή νοοτροπίας ή μένουμε στα ίδια; Θα προσπαθήσουν οι «μεγαλόσχημοι» πολιτικοί μας, να μιλήσουν και κυρίως να λύσουν πρώτα απ’ όλα τα απλά και καθημερινά ή θα περιορίζονται και πάλι στις οικονομικές αναλύσεις και στα οικονομικά προεκλογικά προγράμματα που στην τελική… δεν αφορούν κανέναν γιατί συνήθως μένουνε προγράμματα (αφορά τα κόμματα που έχουν πρόγραμμα, γιατί υπάρχουν και άλλα που θυμήθηκαν να φτιάξουν 2 εβδομάδες προ των εκλογών…); Θα μειωθούν για παράδειγμα οι ασφαλιστικές εισφορές των νεοπροσλαμβανομένων για να βρει και κανένας νέος άνθρωπος δουλειά; Θα απλοποιηθούν τα γρανάζια της γραφειοκρατίας π.χ. για την έναρξη και παύση εργασιών για τους Ελ. Επαγγελματίες; Θα σταματήσει επιτέλους η «μάχη της σφραγίδας» στις δημόσιες υπηρεσίες; Θα καταργηθεί το επαίσχυντο χαράτσι για τα ακίνητα που έχει διαλύσει οικογένειες; Θα σταματήσει η «ζουγκλοποίηση» των εργασιακών σχέσεων; Τι απ’ όλα αυτά θα γίνει; Και όπως είδατε στα παραπάνω δεν περιλαμβάνεται καμία παροχή, αλλά αναφερόμαστε σε πράγματα απλά και κατανοητά που μπορούν να γίνουν άμεσα, από οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Στο δια ταύτα… Στις 17 Ιουνίου τι κάνουμε; Προσωπικά λοιπόν και στο μέτρο που αυτό αφορά, είναι γνωστό ότι στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση συμμετείχα ως υποψήφιος, με εκείνη την πολιτική κίνηση (και θα το ξαναέκανα, αν ο χρόνος γύριζε πίσω…) που θεώρησα ότι επεσήμανε με κοινή λογική τις αστοχίες του παρελθόντος και πρότεινε λύσεις προς εκείνο το πλαίσιο που νομίζω… πως πρέπει να ακολουθηθεί. Το ίδιο θα κάνω και στις 17 Ιουνίου, αυτήν την φορά βέβαια ως απλός ψηφοφόρος…