Όσα λένε οι Νίτσες στην Έφη...

Αυθεντικός (περίπου...) διάλογος στον πεζόδρομο: 
- Ξέρεις ότι αυτή που κάνει τη δήμαρχο είναι και συγγραφέας;
- Άντε μαρή, ποιος το είπε;
- Κανείς καλέ, το είδα μόνη μου, αυτομάτως σου λέω...
- Αυτομάτως;
- Ναι, με τα μάτια μου, πώς το λένε...
- Δηλαδή είδες τη Γαϊτανά να γράφει βιβλίο;
- Καλέ τι να γράφει, το έχει γράψει και κυκλοφορεί στα μαγαζιά. Αλλά το καλύτερο δεν στο είπα: την έχουμε κάνει να ντρέπεται για το όνομά της. Το "Γαϊτανά" καλέ, το κρύβει. Το έχει κάνει "Τάδε", ντρέπεται να το λέει το ονοματάκι της... Δεν είναι φοβερό το αφεντικό με τον πόλεμο που της κάνει; έχει ξεχάσει το όνομά της, μιλάμε... Και το "Αποστολάκη" το κρύβει...
- Είσαι με τα καλά σου, μαρή;
- Ναι παιδί μου, το είδα το βιβλίο της, και το γράφει περίεργα το όνομά της "Τάδε Έφη Ζαρακάτι", τώρα ποιος είναι αυτός ο Ζαρατέτοιος δεν ξέρω. Μήπως είναι κανένας γαμπρός του Ζάρα, που παίρνουμε τα φορεματάκια μας; Άσε το άλλο: γράφει ότι τώρα που είναι δήμαρχος, είναι και υπεράνθρωπος, λες κι έχει κάνει τίποτα στο δήμο, σα δεν ντρέπεται λιγάκι... Κι επίσης φαίνεται ότι το έχει ρίξει στη φιλολογία, φιλοσοφία, φυλλοξήρα, κάτι τέτοιο γράφει... Κι είχε κι ένα σκίτσο ενός μουστακαλή, πα-πα-πα σκέτος γορίλας, όχι σαν το αφεντικό, που καλλωπίζει το μουσάκι του μέρα παρά μέρα...
- Και πού ξέρεις ότι είναι η δήμαρχος;
- Καλά, χαζή είσαι; Αφού λέει "Έφη".
- Μόνο αυτή λένε Έφη βρε;
-Όχι, αλλά από πάνω γράφει το όνομα κάτι φιλενάδων της.
-Ποιων;
- Γράφει για κάτι Νίτσες. Ελενίτσες θα θέλει να πει. Και είναι και ανορθόγραφη...
- Πού το κατάλαβες πάλι αυτό;
- Γιατί το γράφει στην καθαρεύουσα, αλλά ανορθόγραφα.
- Δηλαδή;
- Νίτσε, γράφει. Βρε χαϊβάνι, θα της έλεγα αν την έβλεπα μπροστά μου, το "Νίτσαι" στον πληθυντικό γράφεται με άλφα γιώτα. Δημοτική "οι Νίτσες", καθαρεύουσα "αι Νίτσαι". Κι ήταν μαζί τους κι ένας άλλος, Ντίντριχ, Φρίντριχ, ένας με τέτοιο όνομα, αλλοπρόβλητο.
-Αλλοπρόσαλο εννοείς.
- Ναι αυτό! Άκου Νίτσε με έψιλον. Θέλει και δημαρχιλίκια, σα δεν ντρέπεται...
- Το είπες στον Λάκη;
- Καλέ εννοείται, στον Μεγάλο δεν θα το πω;
- Και τι σου είπε το αφεντικό;
- Τίποτα. Με το ένα χέρι χάιδευε το μούσι του και με το άλλο κάπνιζε. Μετά γέλασε και μου είπε "μπράβο Βάσω, έσκισες..."
- Και μετά τι έκανες;
- Γύρισα στη δουλειά μου, Καίτη μου, στην ΙΠΕΑ... Φεύγω τώρα, να! πάρε το βιβλίο της λεγάμενης, μιλάμε τόχει χάσει, γράφει αλαμπουρνέζικα, δεν θα καταλάβεις τίποτα. Ούτε εγώ κατάλαβα...