από την κάμερα η «φυσικότητά» του είναι αξιοθαύμαστη. Με το «The Town» έπεισε ακόμη και τους πιο δύσπιστους, και τώρα με το «Επιχείρηση: Argo» μοιάζει να καταφέρνει σε λίγα μόλις χρόνια κάτι σαν αυτό που ο Κλιντ Ίστγουντ άγγιξε πολύ αργά στην καριέρα του: την αναγνώρισή του σαν ένας από τους αξιοπρόσεκτους σκηνοθέτες του mainstream αμερικάνικου σινεμά. Βλέποντας το «Argo» θα ανακαλύψετε, όχι δίχως μια μικρή δόση έκπληξης, πως όλοι οι έπαινοι που το φιλμ έχει μέχρι τώρα κερδίσει του αξίζουν χωρίς αμφιβολία. Διότι ο Άφλεκ παίρνει μια αληθινή ιστορία και τη μεταμορφώνει σε ένα αριστοτεχνικό κομμάτι ψυχαγωγικού σινεμά, που κατορθώνει να κοιτάζει πίσω από την αγωνία και το σασπένς, μην πιστεύοντας πως ένα φιλμ που απευθύνεται στο κοινό οφείλει να υποτιμά τη νοημοσύνη του. Η αληθινή ιστορία είναι αυτή των έξι υπαλλήλων της Αμερικάνικης πρεσβείας στην Τεχεράνη, που το 1979 έμειναν 444 μέρες κρυμμένοι στο σπίτι του Καναδού πρέσβη, μέχρι οι μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής να τους απελευθερώσουν με το πρόσχημα των γυρισμάτων μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Από την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του σπιτιού στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών και στη σουρεαλιστική σχεδόν φύση του Χόλιγουντ, το «Argo» πλέκει την αφήγησή του σε ένα συναρπαστικό ιστό γεμάτο ένταση αλλά και χιούμορ, που καταλήγει σε ένα από τα πιο αγωνιώδη φινάλε που έχετε δει πρόσφατα στο σινεμά. Κι ακόμη κι αν χρησιμοποιεί κάποιες από τις συμβάσεις της χολιγουντιανής μηχανής, το φιλμ κατορθώνει να κρατήσει μία μάλλον αντικειμενική ματιά σε μια χώρα που πλέον ορίζεται εκ προοιμίου ως εχθρός, να δείξει τις ευθύνες της αμερικάνικης πλευράς και να ψηλαφίσει την αρχή ενός προβλήματος που έχτισε μέσα στα χρόνια το φόβο και την εχθρότητα που χωρίζει την Ανατολή από τη Δύση. Ένα κατόρθωμα που δεν είναι καθόλου αμελητέο σε μια ταινία που είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα ένα θρίλερ για το μεγαλύτερο δυνατόν κοινό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου