Εκστρατεία ενημέρωσης για τον σακχαρώδη διαβήτη πραγματοποιεί η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων-Συλλόγων Ατόμων με Διαβήτη (Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ.), με σύνθημα «Μάθε για τον Διαβήτη». Στόχος η σωστή πληροφόρηση των ασθενών, των γονέων παιδιών με τη νόσο, αλλά και του κοινού.
Την Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013, από τις 09:00 π.μ. έως και τις 12:00 μ.μ.,
μέλη της Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ. θα βρίσκονται σε εννέα σημεία της Αττικής
διανέμοντας ενημερωτικό υλικό για τον σακχαρώδη διαβήτη, ενώ θα υπάρχει
και η δυνατότητα δωρεάν μέτρησης σακχάρου.
Επισκεφθείτε λοιπόν τα
ενμερωτικά περίπτερα που θα βρείτε στα εξής σημεία:
Στην Ελλάδα σήμερα οι πάσχοντες από διαβήτη ανέρχονται σε 700.000 – 800.000 (7% - 8%), ενώ περίπου το 3% - 4% δεν γνωρίζει ότι πάσχει από τη νόσο. Από τους ασθενείς, οι εννέα στους δέκα έχουν διαβήτη τύπου ΙΙ, ενώ οι πάσχοντες από διαβήτη τύπου Ι υπολογίζονται περίπου σε 40.000. Πρόκειται για άτομα κυρίως κάτω των 18 ετών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο διαβήτης χαρακτηρίζεται ως «ύπουλη» ασθένεια, αφού ένας στους δύο ασθενείς έχει ήδη σοβαρές επιπλοκές όταν τεθεί η διάγνωση. Μεταξύ των επιπλοκών του διαβήτη είναι η καρδιαγγειακή και νεφρική νόσος, η τύφλωση και ο ακρωτηριασμός. Στην Ελλάδα το 8,5% – 17,5% των θανάτων αποδίδεται στην έλλειψη σωστού ελέγχου του διαβήτη.
Όπως εξηγεί ο Δρ Νικόλαος Τεντολούρης, επίκουρος καθηγητής Παθολογίας με εξειδίκευση στον Σακχαρώδη Διαβήτη, διευθυντής του Διαβητολογικού Κέντρου Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», «αναγκαίος κρίνεται ο έλεγχος όλων μετά την ηλικία των 45 ετών, ιδίως των υπέρβαρων ή παχύσαρκων, εκείνων που κάνουν καθιστική ζωή ή έχουν συγγενή α’ βαθμού με διαβήτη, των γυναικών με ιστορικό διαβήτη κύησης ή που έχουν αποκτήσει παιδί με σωματικό βάρος γέννησης άνω των 4,5 κιλών, των πασχόντων από υπέρταση ή με διαταραχή των λιπιδίων του αίματος και όσο έχουν διαγνωστεί με προ-διαβήτη, δηλαδή προδιάθεση εμφάνισης της νόσου».
Το κόστος της θεραπείας του διαβήτη
Κι ενώ η συχνότητα του διαβήτη παρουσιάζει διαρκώς αυξητικές τάσεις τόσο στην Ελλάδα (2,4% το 1974, 3,1% το 1990 και 7% - 8% σήμερα) όσο και παγκοσμίως, η Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ. επισημαίνει ότι οι ασθενείς αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης. Όπως εξηγεί η κ.Καρούνου, επικαλούμενη στοιχεία από πρόσφατες μελέτες της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, το κόστος της ασθένειας είναι ιδιαίτερα υψηλό στη χώρα μας.
Συγκεκριμένα, το άμεσο κόστος ανά ασθενή με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ είναι 1.300 ευρώ/έτος. Ο ρυθμιζόμενος ασθενής έχει ετήσιο κόστος 983 ευρώ, ενώ ο αρρύθμιστος 1.570 ευρώ, δηλαδή 60% υψηλότερο. Συνεπώς, το συνολικό κόστος αντιμετώπισης των διαβητικών ασθενών στην Ελλάδα ξεπερνά το 1,3 δισ. ευρώ, δηλαδή το 6,4% των συνολικών δαπανών για την υγεία.
Η φαρμακευτική δαπάνη (ινσουλίνη και δισκία) για την αντιμετώπιση των ασθενών με διαβήτη το 2011 ανήλθε στα 200 εκατομμύρια ευρώ, ενώ σύμφωνα με στοιχεία για το α’ οκτάμηνο του 2012 το ποσό ανέρχεται στα 134 εκατ. ευρώ.
Ωστόσο, σημαντικότερο είναι τελικά το κόστος για τον ίδιο τον ασθενή που επιβαρύνεται με την μηνιαία αγορά των αναλωσίμων υλικών, τα οποία και κατά κανόνα στοιχίζουν περισσότερο από την φαρμακευτική αγωγή.
Η κ.Καρούνου εξηγεί ότι οι ασθενείς δυσκολεύονται πλέον να ανταποκριθούν στο μηνιαίο κόστος της αγωγής τους, αφού με απόφαση του υπουργείου Υγείας πλέον καταβάλλουν συμμετοχή 10% για την αγορά της ινσουλίνης και 25% στα αναλώσιμα υλικά (ταινίες μέτρησης κ.α.). Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η ινσουλίνη κοστίζει από 40 έως 60 ευρώ περίπου, ένα κουτί αντιδιαβητκών δισκίων από 5 ευρώ και ένα κουτί ταινιών μέτρησης περίπου 35 ευρώ.
Πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση έχει προκαλέσει στους ασθενείς και η συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία στα αντιδιαβητικά δισκία, αφού εκτός από τη συμμετοχή του 10% πρέπει να πληρώνουν και τη διαφορά που προκύπτει ανάμεσα στο φθηνότερο σκεύασμα και εκείνο που ο θεράπων ιατρός θεωρεί κατάλληλο για τον ασθενή.
Τέλος, ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί στους ασθενείς το γεγονός ότι οι νέοι κανονισμοί λειτουργίας των νοσοκομείων (με τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις) ίσως οδηγήσουν σε υποβάθμιση ή κατάργηση των διαβητολογικών κέντρων που λειτουργούν σήμερα. Ενώ κάνουν λόγο και για κρατική επιδίωξη κατάργησης του προνοιανκού επιδόματος, των 500 ευρώ, αφού σήμερα δεν χορηγείται σε νέους δικαιούχους και σε εκείνους των οποίων έχει λήξει η ισχύ της απόφασης της γνωμοδοτικής επιτροπής των πρώην νομαρχιών.
ενμερωτικά περίπτερα που θα βρείτε στα εξής σημεία:
- Πλατεία Συντάγματος, Αθήνα
- Πλατεία Δημοτικού Θεάτρου και ΗΣΑΠ, Πειραιά
- Πλατεία Κύπρου, Καλλιθέα
- Σταθμός Μετρό «Άγιος Δημήτριος»
- Πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου (ή οδοί Ιωάννου Μεταξά και Ζησιμοπούλου), Γλυφάδα
- Σταθμός Μετρό «Δουκίσσης Πλακεντίας», Χαλάνδρι
- Πλατεία Νέας Ιωνίας
- Πλατεία Φλοίσβου, Παλαιό Φάληρο
- Οδός Κασσαβέτη και Κυριαζή, Κηφισιά
Στην Ελλάδα σήμερα οι πάσχοντες από διαβήτη ανέρχονται σε 700.000 – 800.000 (7% - 8%), ενώ περίπου το 3% - 4% δεν γνωρίζει ότι πάσχει από τη νόσο. Από τους ασθενείς, οι εννέα στους δέκα έχουν διαβήτη τύπου ΙΙ, ενώ οι πάσχοντες από διαβήτη τύπου Ι υπολογίζονται περίπου σε 40.000. Πρόκειται για άτομα κυρίως κάτω των 18 ετών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο διαβήτης χαρακτηρίζεται ως «ύπουλη» ασθένεια, αφού ένας στους δύο ασθενείς έχει ήδη σοβαρές επιπλοκές όταν τεθεί η διάγνωση. Μεταξύ των επιπλοκών του διαβήτη είναι η καρδιαγγειακή και νεφρική νόσος, η τύφλωση και ο ακρωτηριασμός. Στην Ελλάδα το 8,5% – 17,5% των θανάτων αποδίδεται στην έλλειψη σωστού ελέγχου του διαβήτη.
Όπως εξηγεί ο Δρ Νικόλαος Τεντολούρης, επίκουρος καθηγητής Παθολογίας με εξειδίκευση στον Σακχαρώδη Διαβήτη, διευθυντής του Διαβητολογικού Κέντρου Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», «αναγκαίος κρίνεται ο έλεγχος όλων μετά την ηλικία των 45 ετών, ιδίως των υπέρβαρων ή παχύσαρκων, εκείνων που κάνουν καθιστική ζωή ή έχουν συγγενή α’ βαθμού με διαβήτη, των γυναικών με ιστορικό διαβήτη κύησης ή που έχουν αποκτήσει παιδί με σωματικό βάρος γέννησης άνω των 4,5 κιλών, των πασχόντων από υπέρταση ή με διαταραχή των λιπιδίων του αίματος και όσο έχουν διαγνωστεί με προ-διαβήτη, δηλαδή προδιάθεση εμφάνισης της νόσου».
Το κόστος της θεραπείας του διαβήτη
Κι ενώ η συχνότητα του διαβήτη παρουσιάζει διαρκώς αυξητικές τάσεις τόσο στην Ελλάδα (2,4% το 1974, 3,1% το 1990 και 7% - 8% σήμερα) όσο και παγκοσμίως, η Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ. επισημαίνει ότι οι ασθενείς αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης. Όπως εξηγεί η κ.Καρούνου, επικαλούμενη στοιχεία από πρόσφατες μελέτες της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, το κόστος της ασθένειας είναι ιδιαίτερα υψηλό στη χώρα μας.
Συγκεκριμένα, το άμεσο κόστος ανά ασθενή με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ είναι 1.300 ευρώ/έτος. Ο ρυθμιζόμενος ασθενής έχει ετήσιο κόστος 983 ευρώ, ενώ ο αρρύθμιστος 1.570 ευρώ, δηλαδή 60% υψηλότερο. Συνεπώς, το συνολικό κόστος αντιμετώπισης των διαβητικών ασθενών στην Ελλάδα ξεπερνά το 1,3 δισ. ευρώ, δηλαδή το 6,4% των συνολικών δαπανών για την υγεία.
Η φαρμακευτική δαπάνη (ινσουλίνη και δισκία) για την αντιμετώπιση των ασθενών με διαβήτη το 2011 ανήλθε στα 200 εκατομμύρια ευρώ, ενώ σύμφωνα με στοιχεία για το α’ οκτάμηνο του 2012 το ποσό ανέρχεται στα 134 εκατ. ευρώ.
Ωστόσο, σημαντικότερο είναι τελικά το κόστος για τον ίδιο τον ασθενή που επιβαρύνεται με την μηνιαία αγορά των αναλωσίμων υλικών, τα οποία και κατά κανόνα στοιχίζουν περισσότερο από την φαρμακευτική αγωγή.
Η κ.Καρούνου εξηγεί ότι οι ασθενείς δυσκολεύονται πλέον να ανταποκριθούν στο μηνιαίο κόστος της αγωγής τους, αφού με απόφαση του υπουργείου Υγείας πλέον καταβάλλουν συμμετοχή 10% για την αγορά της ινσουλίνης και 25% στα αναλώσιμα υλικά (ταινίες μέτρησης κ.α.). Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η ινσουλίνη κοστίζει από 40 έως 60 ευρώ περίπου, ένα κουτί αντιδιαβητκών δισκίων από 5 ευρώ και ένα κουτί ταινιών μέτρησης περίπου 35 ευρώ.
Πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση έχει προκαλέσει στους ασθενείς και η συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία στα αντιδιαβητικά δισκία, αφού εκτός από τη συμμετοχή του 10% πρέπει να πληρώνουν και τη διαφορά που προκύπτει ανάμεσα στο φθηνότερο σκεύασμα και εκείνο που ο θεράπων ιατρός θεωρεί κατάλληλο για τον ασθενή.
Τέλος, ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί στους ασθενείς το γεγονός ότι οι νέοι κανονισμοί λειτουργίας των νοσοκομείων (με τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις) ίσως οδηγήσουν σε υποβάθμιση ή κατάργηση των διαβητολογικών κέντρων που λειτουργούν σήμερα. Ενώ κάνουν λόγο και για κρατική επιδίωξη κατάργησης του προνοιανκού επιδόματος, των 500 ευρώ, αφού σήμερα δεν χορηγείται σε νέους δικαιούχους και σε εκείνους των οποίων έχει λήξει η ισχύ της απόφασης της γνωμοδοτικής επιτροπής των πρώην νομαρχιών.
health.in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου