τη δολοφονία του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη στα γεγονότα του Πολυτεχνείου στις 18/11/1973, ήταν έγκλειστος εδώ και 38 χρόνια στην ΣΤ' Πτέρυγα του Κορυδαλλού, αρνούμενος να υπογράψει αίτημα αποφυλάκισης, όπως δικαιούτο, σύμφωνα με τη νομοθεσία, για «λόγους αρχής», όπως πολλές φορές είχε δηλώσει στο παρελθόν.
Ο Νικόλαος Ντερτιλής είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο στις 7 Δεκεμβρίου του 2012 με οξύ ισχαιμικό επεισόδιο, εξαιτίας, σύμφωνα με τους οικείους του, της ψυχολογικής πίεσης που του επέφερε ο χαμός του γιου του, Βασίλη, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 62 ετών από εγκεφαλικό ανεύρυσμα.
Μάλιστα, ο 90χρονος έγκλειστος Απριλιανός δεν είχε παραστεί στην κηδεία του γιου του, καθώς δεν ήθελε να καταθέσει σχετικό αίτημα προς τη διεύθυνση των φυλακών, ακόμη και μετά την εντολή του υπουργού Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη, να «διευκολυνθεί», εφόσον θα επιθυμούσε να παραβρεθεί στη νεκρώσιμη ακολουθία.
Τον περασμένο Απρίλιο, ο πρώην στρατηγός είχε παραδώσει ιδιόχειρη επιστολή στο ΘΕΜΑ, στην οποία ανέφερε πως θα βγει από τη φυλακή εφόσον : «Αίτηση συγνώμη από εμέ επισήμως η ελληνική πολιτεία δια το διαπραχθέν έγκλημα κατ' εμού, όπερ απετέλεσε την μεγαλυτέραν ηθικήν, νομικήν και πολιτικήν ατιμίαν όλων των εποχών» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, καταλήγοντας: «Εν περιπτώσει μη παροχής ταύτης. Θα αποθάνω εντός των φυλακών εκπληρών αποστολήν ου μόνον ως Στρατιώτης, αλλά και ως Επαναστάτης εν τη πράξει».
Ο «σκληρός» της Χούντας νοσηλευόταν φρουρούμενος σε θάλαμο του νοσοκομείου, όπως προβλέπουν οι πάγιοι κανονισμοί για τους κρατούμενους.
ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΤΕΡΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΑΝΔΡΕΙΑ ΤΟΥ ΛΙΔΩΡΗΘΗΚΑΝ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΑΝ ΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΑΝ ΑΠΕΒΙΩΣΑΝ ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΕ ΑΝΘΗΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΟΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΒΟΛΕΥΤΗΚΑΝ ΚΟΝΟΜΗΣΑΝ ΕΚΑΝΑΝ ΟΦ-ΣΟΡ ΧΡΕΩΣΑΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΑΝ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Κόλαση που σίγουρα θα πήγε, έχει πολύ δουλειά να κάνει ο διάολος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠυροβόλησε εξ' επαφής εκείνο το άτυχο παιδί των 17 ετών (Μιχάλη Μυρογιάννη στις 18/11/1973) έξω από το Πολυτεχνείο.
Να θυμόμαστε λίγο τις δολοφονίες και τους δολοφόνους.
Και επιτέλους ένα πιάτο φαί λιγότερο που θα πληρώνει η πολιτεία σε εγκληματίες.
Δηλαδή ο δολοφόνος του 20χρονου παιδιού και απόβρασμα της χούντας Ντερτιλής πολέμησε για την πατρίδα; Το κάθαρμα αυτό, που έλεγε την εποχή της παντοκρατορίας του "όταν βλέπετε τέσσερεις, θα βαράτε στο ψαχνό τον ένα, και τους άλλους τρεις θα τους βάζετε στο καμιόνι" παρέδωσε την Ελλάδα με ανθηρά οικονομικά; Το χουντικό αυτό υποκείμενο, που όλο χαρά περηφανευόταν στον οδηγό του "ποιος είμαι ρε, μια στο κεφάλι του'δωσα..." τη στιγμή που αυτός αντίκρυζε τα μυαλά του νέου να έχουν χυθεί στην άσφαλτο (και που σημειωτέον πήρε δυσμενή μετάθεση στο Πολύκαστρο, επειδή υπήρξε μάρτυρας του περιστατικού) αποτελεί λαμπρό παράδειγμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι επειδή οι επόμενοι, γόνοι πολιτικών οικογενειών, τα'καναν όντως μαντάρα, πρέπει εμείς να νοσταλγούμε τη χούντα;
Επειδή όμως κάποιοι τον είχαν και για παλικάρι τον Ντερτιλή, να τους πω πως ευτυχώς που δεν αποχωρίστηκε ποτέ το κελί του ο παληκαράς, γιατί αν το έκανε, το πιθανότερο είναι πως θα είχε την τύχη του Μάλλιου και του Μπάμπαλη, που φρόντισε να τους περιποιηθεί η "17 Νοέμβρη". Όπερ σημαίνει ότι καλά καθόταν στ'αυγά του. Ο παληκαράς.
Και για κάποιους αγράμματους, που λένε διάφορα σήμερα, να τους πω να σοβαρευτούν επιτέλους. Οι καιροί που περνάμε είναι δύσκολοι, αλλά δεν δικαιολογούν τέτοιες τοποθετήσεις.