Διάλυση στο δήμο, αδιέξοδο στην πόλη...

Γράφει ο Διαμαντής Σεϊτανίδης
Αυτό που συμβαίνει στο Δήμο, δεν έχει προηγούμενο, ασφαλώς. Ποτέ, μα ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν υπάρξει τέτοια φαινόμενα διάλυσης στο δήμο της Φιλαδέλφειας, ούτε στο δήμο της Χαλκηδόνας. Η χθεσινή συζήτηση για τον προϋπολογισμό πρέπει να "ξύπνησε" τους πάντες. Το "ανώτατο όργανο" του δήμου έχει κατρακυλήσει στα
πιο χαμηλά πεδία ασημαντότητας κι εξευτελισμού. Η μεγάλη κρίση, που είναι οικονομική, αλλά ως αποτέλεσμα άλλων πτυχών, δηλαδή της αξιακής και πολιτικής κρίσης, δεν έχει φτάσει στα δημοτικά πράγματα της πόλης μας. Το τοπικό πολιτικό προσωπικό συμπεριφέρεται με όρους προ κρίσης, υπολογίζοντας το ατομικό ή παραταξιακό όφελος, παραβλέποντας την κατάπτωση στη ζωή της πόλης, "φορτώνοντας" τα πάντα στον αντίπαλό του. Σήμερα η πόλη έχει:

• Μια διοίκηση διαλυμένη, 
• Μια δήμαρχο εντελώς άπειρη και εντελώς μόνη, που δεν (φαίνεται να) εμπιστεύεται κανέναν, που λέει στον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου "θα καθυστερήσω λίγο, έχω ένα πρόβλημα" και τελικά δεν εμφανίζεται καθόλου στην πιο σημαντική συζήτηση της χρονιάς, αυτή για τον προϋπολογισμό, 
• Μια ομάδα δημοτικών συμβούλων (πώς να το πεις αυτό" πλειοψηφία";) που τη στηρίζουν (ακόμα...) αλλά και διαγκωνίζονται υπογείως μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει κεφάλι, ενόψει εκλογών, βεβαίως- βεβαίως...
• Μια τέως εσωπαραταξιακή αντιπολίτευση, που αντιπολιτεύεται τη διοίκηση πιο λυσσαλέα από κάθε άλλον εκεί μέσα, με εμφανώς προσωπικά κριτήρια κι όχι κριτήρια απόδοσης για το καλό της πόλης, ενσαρκώνοντας τον ορισμό του λούμπεν, της απολιτικότητας, της κλάψας και της μεμψιμοιρίας, αρνούμενη να αναλάβει τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ευθύνες της για το ότι μας φόρτωσε αυτή τη διοίκηση, που τώρα λυσσαλέα πολεμάει,
• Μια αξιωματική αντιπολίτευση που, από την περυσινή υπερψήφιση του προϋπολογισμού, φέτος όχι μόνο καταψήφισε, αλλά αρνήθηκε ακόμα και και να συμμετάσχει σε μια συζήτηση για έναν προϋπολογισμό κοινής αποδοχής, να λειτουργήσει έστω στοιχειωδώς ο δήμος βρε παιδί μου...
• Έναν αρχηγό της αντιπολίτευσης που ζητούσε επιτακτικά τη δήμαρχο (σωστότατο...) όχι όμως για να της ζητήσει να μιλήσει συνολικά επί του Προϋπολογισμού, αλλά για... να τη ρωτήσει για τους συνεργάτες της, λες και αυτό είναι το μείζον ζήτημα του δήμου. Παρεμπιπτόντως, ο κ. Τομπούλογλου δεν μας έχει ενημερώσει για ένα απλό θέμα: Μια και το πρόβλημά του είναι ο αριθμός των συνεργατών της δημάρχου, εκείνος μπορεί να ΔΕΣΜΕΥΤΕΙ δημόσια για το πόσους συνεργάτες θα χρησιμοποιήσει εάν εκλεγεί δήμαρχος; Ρωτάμε, για να υπάρχει μια τάξη μεγέθους, ώστε να αξιολογηθεί από τους πολίτες. Πόσους συνεργάτες θα έχετε κατ' ανώτατο αριθμό κ. Τομπούλογλου, εάν εκλεγείτε δήμαρχος;
• Έναν Σταύρο Κόντο που πραγματικά "κεντάει" στο δημοτικό συμβούλιο, είναι όμως μονάδα κι όχι επικεφαλής συνδυασμού, ενώ είναι για μια ακόμα χρονιά -την πολλοστή...- παντελώς απών από τα όσα γίνονται στην πόλη πέραν του δημοτικού συμβουλίου,
• Μια αριστερά κλεισμένη στις εμμονές της, με το ΚΚΕ να ρίχνει όλο το ανάθεμα στον καπιταλισμό και τη Δύναμη Πολιτών να κάνει το ίδιο στον Καλλικράτη.

Είναι ποτέ δυνατό, αυτή η κατάσταση που σε γενικές γραμμές περιέγραψα παραπάνω, να λειτουργήσει υπέρ της πόλης έστω και κατά ένα απειροελάχιστο ποσοστό; Αποκλείεται! Δεν αμφιβάλλω ότι η δήμαρχος έχει τις καλύτερες προθέσεις, ούτε ότι ο κ. Τομπούλογλου ή ο κ. Κόντος πράγματι θέλουν να βοηθήσουν την πόλη, όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις τους με κάθε καλή πρόθεση. Αλλά οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί έχουν γίνει βρόγχος στην καλή πρόθεση του οιουδήποτε εκεί μέσα. Και η πολιτική, ως γνωστόν, κρίνεται όχι από τις προθέσεις, αλλά από τα αποτελέσματα.
Είναι ώρα ο καθένας να ζυγίσει τις ευθύνες του, να αναλογιστεί τα λάθη του και να πράξει ανάλογα. Η πόλη έχει κουραστεί με το θέατρο σκιών που παίζεται σε κάθε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, με τη γενική παραλυσία του δήμου -για την οποία ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ δεν είναι ανεύθυνος!!!- με την ανομία και την εγκατάλειψη της πόλης (δεν υπάρχει ράμπα στον πεζόδρομο που να μην έχει κλειστεί από έναν ιδιοκτήτη ΙΧ, που ξέρει ότι κανείς σε τίποτα δεν θα τον ενοχλήσει. Δεν υπάρχει κομμάτι του πεζόδρομου πάνω από 10 μέτρα που δεν έχει ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο ή μια παρκαρισμένη μοτοσυκλέτα ή κάποιον "σούζα" να κάνει μαγκιές. Το Άλσος αργοπεθαίνει, οι δρόμοι της πόλης είναι βρώμικοι, τα πιο πολλά πεζοδρόμια είναι "καρμανιόλες" για τα πόδια των ατυχών συμπολιτών μας, ιδίως των πιο ηλικιωμένων. Κι άλλα, πολλά...)
Όλα τα παραπάνω θα επέφεραν πολύ λιγότερο σημαντικές συνέπειες, εάν συνέβαιναν λίγο πριν τις εκλογές. Όλοι θα προσβλέπαμε στη λαϊκή ετυμηγορία για να διορθωθούν τα πράγματα. Αλλά εδώ, έχουμε ακόμα δυο ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων θα "σέρνεται" αυτή η απαράδεκτη, μελαγχολική, αδιέξοδη κατάσταση.
Ποιος θα βρεθεί να βγάλει το δήμο, την πόλη, όλους μας από το αδιέξοδο; Ίσως αυτός που θα κινηθεί και θα δράσει χωρίς τον "σχεδιασμό" για αποκόμιση πολιτικού οφέλους. Τον περιμένουμε με αγωνία, ΑΝ υπάρχει...