"Να κάνουμε επανάσταση"

Δεν το πιστεύεις ότι σε αυτή την ηλικία εκπέμπει τόση ζωντάνια. Χείμαρρος! Μιλάει ασταμάτητα και δεν φλυαρεί. Δείχνει ενημερωμένος, έχει άποψη και όρεξη για δουλειά και ζωή. Ο Κώστας Βουτσάς συνεχίζει ύστερα από 65 χρόνια καριέρας να χαρίζει γέλιο, να είναι ενεργός και να

εκπλήσσει ευχάριστα τον θεατή αλλά και τον συνομιλητή του. Διαβάστε αποσπάσματα από την συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.
- Τι θα λέγατε λοιπόν τώρα για την κρίση
«Ότι πρέπει να γίνει επανάσταση. Πολλοί λένε “κουράγιο”. Τι κουράγιο; Επανάσταση! Μας κυβερνούν υπάλληλοι της Μέρκελ. Προχθές μάλιστα στεναχωρέθηκα με αυτό που συνέβη στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Φώναζαν στον Γιώργο Παπανδρέου “Να τος, να τος ο πρωθυπουργός”!».
-Εσείς τι θα κάνατε αν βλέπατε τον κ. Παπανδρέου;
«Δεν θα του μιλούσα καθόλου, θα έφευγα. Αν πήγαινε να με χαιρετήσει θα γυρνούσα την πλάτη μου και θα έφευγα. Να τον γιαουρτώσω δεν γίνεται. Αυτά τα κάνουν ανώνυμοι. Έφερε την Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση, συνέβησαν πράγματα που θα πρέπει να τα σκεφτεί σοβαρά ο Έλληνας».
-Για όλα φταίει ο Παπανδρέου;
«Όχι βέβαια. Οι πολιτικοί φυσικά έχουν ευθύνη, αλλά φταίμε κι εμείς που γίναμε ξαφνικά πάμπλουτοι. Δάνεια, διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, σεξοδάνεια... Κάναμε το κορόιδο, μας ενδιέφερε μόνο πως θα περάσουμε καλά».
- Εσείς τα κάνατε αυτά; 
«Φυσικά. Πως δεν το έκανα; Ζητώ “συγγνώμη” από τα νέα παιδιά γιατί εγώ είμαι η αιτία που φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Η δική μου γενιά και η παρακάτω είμαστε η αιτία που καταντήσαμε έτσι. Οι κόρες μου και ο γιος που μεγάλωσα είναι όλοι στο εξωτερικό. Τα νέα παιδιά φεύγουν έξω για να σωθούν. Θα σας πω το εξής: Πήγαν κάποιοι φίλοι στη Βουλγαρία, έφαγαν, ήπιαν και έδωσαν 5 ευρώ. Δεν φταίμε εμείς; Έχουμε μεγάλη διαφθορά. Είμαστε το πιο διεφθαρμένο κράτος του κόσμου. Υπάλληλοι που παίρνουν 1.000 ευρώ τον μήνα έχουν βίλες. Όπου και να πας πληρώνεις για να εξυπηρετηθείς. Σου έλεγαν οι πολιτικοί “ψήφισέ μας για να σε διορίσω”. Αν είναι δυνατόν να έχουμε τόσους δημοσίους υπαλλήλους... Πέσαμε στον ορυμαγδό της ευδαιμονίας. Πριν από χρόνια θυμάμαι ότι η Αθήνα γύρω στη 1.30 ήταν άδεια. Στις 5.30 τα ξημερώματα γέμιζαν οι δρόμοι απ’ όλους όσοι έβγαιναν από τα μπουζούκια. Δεν μπορούσες να κυκλοφορήσεις».