Το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν είναι ο υποβιβασμός

Γράφει ο Διαμαντής Σεϊτανίδης
Ναι, το πιστεύω απόλυτα. Το πρόβλημα της ΑΕΚ, δεν είναι ο υποβιβασμός. Δεν χρειάζονται πολλα λόγια, δείτε στη διπλανή μας χώρα τη Γιούβε. Ρίξτε μια ματιά στις τεράστιες ομάδες της
Γηραιάς Αλβιόνας, που υποβιβάστηκαν -κι αυτό η Θάτσερ το έκανε, συντρίβοντας τον χουλιγκανισμό κι επιτρέποντας σε οικογένειες με πατέρα, μάνα και παιδιά να απολαμβάνουν τα κυριακάτικα μεσημέρια την ομάδα τους χωρίς να κινδυνεύουν να μεταφερθούν στο νοσοκομείο, ή κάπου ακόμα χειρότερα, καλή της ώρα!-, Τσέλσι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Άστον Βίλα, Έβερτον και πολλές άλλες.
Το πρόβλημα της ΑΕΚ είναι ότι το μαγαζί δεν πουλάει. Ναι, το μαγαζί. Διότι όλοι εμείς οι φίλαθλοι- ή και οπαδοί- μένουμε στο ΑΕΚ και ξεχνούμε το ΠΑΕ. Ανώνυμη Εταιρεία είναι, πρέπει να κερδίζει για να υπάρχει. Κι η Ανώνυμη Εταιρεία ΑΕΚ, είναι μέσα στις ζημιές. Τόσο που δεν πάει άλλο. Τόσο, που δεν τη θέλει κανείς. Ούτε Μελισσανίδης, ούτε Βιντιάδης, ούτε εσείς κι εγώ. Γιατί όσο καλός μάνατζερ κι αν είσαι, είναι περίπου αδύνατο να καταφέρεις να εξοφλήσεις τα τεράστια χρέη μιας ΠΑΕ όπως η κιτρινόμαυρη.
Το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν είναι ο υποβιβασμός. Αυτός είναι το αποτέλεσμα του προβλήματος. Το αληθινό πρόβλημα είναι -πώς το είχει πει η Μελίνα στον Ανδρέα;- ότι "δεν αρέσουμε, πρόεδρε".Η δική μου γενιά, οι συν- πλην πενηντάρηδες, ακόμα βλέπουμε στο δικέφαλο και στα χρώματα της ομάδας, την ξεριζωμένη προσφυγιά που μας διηγούνταν οι γιαγιάδες κι οι παπούδες μας. Την προσφυγιά που διαβάσαμε στο "Νούμερο 31328" του Βενέζη, στα "ματωμένα χώματα" της Σωτηρίου, στο λυγμό του Σεφέρη...
Τα νέα παιδιά δεν είναι, πια ΑΕΚ, γιατί τους θυμίζει τις ρίζες τους. Το παιδί του μικρασιάτη, έχει μέσα του χαίνουσα πληγή την καταστροφή. Το εγγόνι την έχει ως δυνατή μαρτυρία. Το δισέγγονο ως μια περίπτωση. Και οι απόγονοι, ως υπολεπτομέρεια -το λέω όχι ως ιστορικό γεγονός, αλλά ως οικογενειακό βίωμα.
Οι καιροί αλλάζουν, η ΑΕΚ δεν μπορεί πια να μένει ακίνητη. Άλλωστε, δείτε τον Ολυμπιακό. Ομάδα του Πειραιά ξεκίνησε, όπως  ο Εθνικός. Σήμερα κυριαρχεί σε όλη την Ελλάδα, σε λιμάνια και βουνά. Έγινε μόδα, παρά το κατά κανόνα άθλιο ποδόσφαιρο που -κι αυτός, όπως όλες οι ελληνικές ομάδες- παίζει.
Το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν είναι ο υποβιβασμός. Το πρόβλημα είναι η προβληματική επιχείρηση ΑΕΚ. Για να διορθωθεί αυτό το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ πρόβλημα, δεν βλάπτει να πάμε και για μια χρονιά στην τέταρτη εθνική. Το αποφεύγαμε όπως ο διάβολος το λιβάνι, το ζήτημα του υποβιβασμού. Η ζωή μας ξεπέρασε. Υποβιβαζόμαστε πριν την ώρα μας, γιατί 200 άτομα- χούλιγκανς, χωρίς ΚΑΜΙΑ μικρασιατική ευαισθησία- τα (ΞΑΝΑ)έκαναν γυαλιά- καρφιά στο ΟΑΚΑ.
Η ομάδα, η εταιρεία, θέλει εξυγίανση. Τώρα που το ταμπού του μη υποβιβασμού έσπασε, να ξανασυζητήσουμε σοβαρά και ψύχραιμα την επανεκκίνηση της εταιρείας. Ωστε να ξαναδούμε στο ορατό μέλλον την ομάδα της καρδιάς μας να πρωταγωνιστεί, όχι να εξευτελίζεται. Ας αποσυρθούμε, για να μην ξαναδιασυρθούμε...
Η ΑΕΚ ήταν, είναι και θα παραμείνει ιδέα. Αν τη θέλουμε την ιδέα στα εικονίσματα, ας τη βάλουμε. Αν τη θέλουμε στο γήπεδο να παίζει μπάλα -χάνει - κερδίζει, απλά να παίζει μπάλα- τότε πρέπει να κινηθούμε. Όλοι, κι αυτοί που ορίζουν την πορεία της ΠΑΕ, γρηγορότερα κι αποφασιστικότερα.
Εμείς είμαστε εδώ. Στρατιώτες της ιδέας ΑΕΚ, οχι μέτοχοι της εταιρείας. Αν μας δουν έτσι, θα αποδειχτούμε χρήσιμοι. Αν πάλι επιβιώσουν και συνεχίσουν να κυριαρχούν κλειστά κυκλώματα εντός κι εκτός εταιρείας, η ιδέα ΑΕΚ θα μείνει μόνο στις καρδιές μας. Όχι στα γήπεδα.
Για να δω τώρα, στα δύσκολα, ποιος ακούει στο κάλεσμα "εμπρός, της ΑΕΚ παλληκάρια". Αυτή τη φορά δεν απευθυνόμαστε στους ποδοσφαιριστές.
Ναι, ΑΕΚΑΡΑ, σ' αγαπώ, αλλά αυτό δεν με κάνει έρμαιο στα χέρια των επιτηδείων που λυμαίνονται το όνομά σου επί χρόνια για ίδιον όφελος...