Η ΑΕΚ αλώθηκε από μέσα

Δεν με χωράει ο τόπος. Ένα περιφερόμενο ζόμπι. Εικόνες σκόρπιες συντροφεύουν τον εφιάλτη. Τα βουρκωμένα μάτια μίας κοπέλας που αδυνατούσε να καταλάβει. Ο νεαρός πάνω στο μηχανάκι σταματημένος στην Σπύρου Λούη με τα χέρια τυλιγμένα πάνω στο κεφάλι.Το μαρμαρωμένο πρόσωπο της Αγγελικής, του μεγάλου Αρκάδη. Το άδειο βλέμμα του τρανού Τραϊανού. Η στολή του Παυλή που δεν κρεμάστηκε ποτέ στα αποδυτήρια γιατί δεν είχε δύναμη να την αφαιρέσει από το σώμα. Ο Βαγγέλης από την Γερμανία που έκανε ταξίδι την συμφορά.
Ακόμη ακούω τις φωνές στα τηλέφωνα με τους σπαρακτικούς ήχους. «Η ΑΕΚ έπεσε»! Κλάμα αυθόρμητο, για τα πρώτα και για τα ύστερα. Ένα βράδυ αξημέρωτο. Ύπνος πουθενά. Στο ταβάνι αναμνήσεις σε σύγχυση συνθέτουν βραδιές μεγαλείου.
Από το δοκάρι του Βάγκνερ απέναντι στην Γιουβέντους όταν πρώτη φορά φώναξα ΑΕΚ αναπηδώντας από το πάτωμα μπροστά από την ασπρόμαυρη τηλεόραση, πιτσιρίκι πράμα θαυμάζοντας τα παιδιά του θείου Λουκά. Η στρατιωτική θητεία με τις κοπάνες, για να ζήσουμε τις φιέστες της μεγάλης ομάδας του Μπάγιεβιτς.
Η βραδιά της Μίλαν, με τον Σορεντίνο να κάνει πλάκα στον Ινζάγκι. Η κεφαλιά του Παύλου Παπαϊωάννου και το άλμα του Μάρτον Εστερχάζι πάνω από την λακκούβα όταν η ΑΕΚ νικούσε την θρυλική Ρεάλ. Το χθες και το σήμερα έγιναν μπλεγμένο κολάζ. Τι να πρωτοθυμηθείς, τι να ξεχάσεις... Ο Μίμης, ο Νέστορας, ο Θωμάς, ο Ντούσκο, ο Στέλιος, ο Ρέφικ, ο Λάκης, ο Ηλίας, ο Ντέμης, ο Βασίλης, ο Μιχάλης, ατελείωτη λίστα με τα είδωλα της δόξας.
Ο πόνος δεν έχει περάσει. Αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε κάτι. Ο Κόκκαλης, ο Μαρινάκης, οι Βαρδινογιάννηδες, οι Δημητρόπουλοι και οι Ποντίκηδες, κατά καιρούς εξυπηρέτησαν τα συμφέροντά τους και πέτυχαν καίρια πλήγματα στην ΑΕΚ. Αλλά κανείς από όλους αυτούς δεν κατάφερε να την ρίξει στο καναβάτσο.
Η ΑΕΚ έπεσε από τους ΑΕΚτσήδες! Εάλω από μέσα! Αυτή είναι η σκληρή και η μόνη αλήθεια. Ο ΑΕΚάρας Γιάννης Γρανίτσας γκρέμισε το γήπεδο. Ο Μάκαρος, από μικρό παιδί μέσα στην ΑΕΚ, λεηλάτησε όσα βρήκε και δημιούργησε ένα οικονομικό χάος. ΑΕΚτζήδες ήταν και οι εκπρόσωποι των αφεντικών Στάθης, Θανόπουλος, Αδαμίδης.
ΑΕΚ και οι Μπρουσιανοδημητρέλλοι που έφυγαν τρέχοντας και άφησαν την ομάδα στο έλεος του Τριτσώνη. Η στρογγυλή τράπεζα της ΑΕΚ ήταν το Κάμελοτ του Νικολαϊδη το 2004. Ευεργέτες της ΑΕΚ ήθελαν να αποκαλούνται ο Παππάς και ο Νοτιάς επειδή αντιμετώπισαν την ΑΕΚ σαν ένα ακριβό χόμπι. Όταν βαρέθηκαν να παίζουν, το παράτησαν χωρίς ντροπή.
ΑΕΚ και οι οπαδοί που τα έσπασαν στον τελικό του κυπέλλου με τον Ατρόμητο κι έβαζαν τους παίκτες σε ταξί, ΑΕΚ κι αυτοί που έδειραν τον Μητρόπουλο και τον Πετρόπουλο.
Και τώρα τι; Αυτό είναι το εύλογο ερώτημα. Μία ΑΕΚ με αβάσταχτα χρέη, με ανεξόφλητη την δόση του 44, με απλήρωτους διακανονισμούς προς τρίτους, με οφειλές προς την εφορία, δεν έχει καμία τύχη να φυτοζωεί στην Β εθνική.
Η συνέχεια είναι αυτή που τρομάζει τους πάντες. Αυτή που αποκάλυπτα στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ πριν από 18 μήνες ως σχέδιο των μετόχων για υποβιβασμό της ΑΕΚ και οριστικό απεγκλωβισμό τους. Δυστυχώς εκείνο το ρεπορτάζ επιβεβαιώθηκε!
Τώρα φαντάζει μονόδρομος η πτώση στην ερασιτεχνική Γ εθνική, ενός αναδιαρθρωμένου ποδοσφαιρικού συστήματος. Μετά, η σύμπραξη με άλλη ΠΑΕ για εξοικονόμηση του χρόνου επιστροφής στην κορυφή με άλλο ΑΦΜ. Όσα είχαν σχεδιάσει δηλαδή.
Με την ΑΕΚ να γίνεται ελκυστική σε κάθε απατεώνα που θα θελήσει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση. Εκτός κι αν ζήσουμε επιτέλους την μεγάλη επιστροφή του Μελισσανίδη, που ήθελε την καθαρή - σαν λευκή σελίδα - από χρέη ΑΕΚ. Μέχρι τότε, ΑΕΚ στα εύκολα, ΑΕΚάρα στα χειρότερα εφιαλτικά σενάρια που στοίχειωσαν τα όνειρά μας...
aek-live.gr