Μέλη του ΔΣ της Ένωσης Συλλόγων Γονέων δίνουν εξηγήσεις

Από τα πέντε υπογράφοντα μέλη του ΔΣ της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Φιλαδέλφειας- Χαλκηδόνας, λάβαμε και δημοσιεύουμε το ακόλουθο κείμενο. Ακολούθως, παραθέτουμε τις απόψεις μας. Το κείμενο έχει ως εξής:

Όταν  γνωστοποιήθηκε ο στόχος του Υπουργείου Παιδείας «πρώτα ο μαθητής», όλη η εκπαιδευτική κοινότητα –μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς– αισθάνθηκαν χαρά και δικαίωση. Η μακρά φιλοσοφική παράδοση του ελληνισμού, είτε προέρχεται από τους «Νόμους» του Πλάτωνα είτε από τα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη, από τον Ιωάννη το Χρυσόστομο, τον Αδαμάντιο Κοραή ή και από άλλους,   μας παραπέμπουν στην άρρηκτη  σχέση της παιδείας με την  ανάπτυξη μιας συγκροτημένης κοινωνίας.

Στη σημερινή κοινωνία της Ελλάδας εν κρίσει τα παραπάνω αποκτούν εκ νέου ιδιαίτερη σημασία και απαιτούν σύγχρονη και δυναμική ερμηνεία. Δεν επιδέχονται όμως παρερμηνείες! Θεωρούμε ότι μια πιθανή και ενδεχομένως σύντομη απεργία των καθηγητών κατά τις Πανελλαδικές Εισαγωγικές Εξετάσεις, παρά την όποια καθυστέρηση και την αναστάτωση που πιθανότατα προκαλεί, σίγουρα δεν αποτελεί απειλή για την κοινωνία.  Αντίθετα, ως γονείς, εκπρόσωποι Γονέων του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας  πιστεύουμε ότι η πραγματική απειλή για την εκπαιδευτική κοινότητα και κατ’ επέκταση την κοινωνία διαφαίνεται μέσω  των  νέων εξαγγελθέντων μέτρων του Υπουργείου Παιδείας για αύξηση του ωραρίου των καθηγητών, υποχρεωτική μετάθεσή τους μακριά από τον τόπο κατοικίας τους  κ.α., αφού θύματα όλων αυτών των αλλαγών θα είναι το ίδιο το σύστημα εκπαίδευσης και οι μαθητές– παιδιά μας μέσω της περαιτέρω υποβάθμισης της παρεχόμενης παιδείας.

Ανησυχούμε συγκεκριμένα ως γονείς, πως με την αύξηση των ωρών διδασκαλίας των καθηγητών οι εκπαιδευτικοί θα καλούνται σε καθημερινή βάση να διδάσκουν σε 125-150 μαθητές σε πέντε- έξι πολυμελή και διαφορετικά τμήματα με τραγικές επιπτώσεις στην μαθησιακή διαδικασία και την απόδοση καθηγητών και μαθητών.

Ως εκ τούτου, παραθέτουμε ακολούθως τους προβληματισμούς μας:

Μήπως και χάριν συμπλήρωσης ωραρίου ο εκπαιδευτικός, εκτός των πολλών σχολείων που πρέπει να καταφέρει να συνδυάζει στο πρόγραμμά του, θα καλείται να διδάσκει μαθήματα για τα οποία δεν είναι εξειδικευμένος, μέσω της πρώτης, δεύτερης –ποιος ξέρει – ίσως και τρίτης «ανάθεσης», όπως καλείται ο όρος; 

Μήπως με τις απολύσεις αναπληρωτών παιδιά θα μένουν αδίδαχτα σε κάποια μαθήματα αφού δεν θα έχουν καθηγητή; Το φαινόμενο αυτό δεν παρατηρείται, δυστυχώς, μόνο σε δυσπρόσιτες περιοχές της χώρας μας.  Παρατηρήθηκε ήδη φέτος εντός νομού Αττικής, στην ίδια την περιφέρεια Α’ Αθήνας!

Μήπως με όλες αυτές τις αρμοδιότητες που ανατίθενται στους καθηγητές μέσα στο νέο εκπαιδευτικό ωράριό τους σε συνδυασμό με όλες τις άλλες γραμματειακές αρμοδιότητες που τους έχουν ήδη εδώ και κάποια χρόνια ανατεθεί, θα είναι ανθρωπίνως αδύνατο να μπορούν να προετοιμάσουν άψογα το μάθημά τους ή να διορθώσουν όλα αυτά που παίρνουν συνήθως για διόρθωση στο σπίτι– αφού το σχολείο δεν παρέχει τη δυνατότητα απομόνωσης για ήσυχη διόρθωση, προετοιμασία με χρήση διαδικτύου κ.λπ.;

Μήπως θα είναι ανέφικτο πια ο εκπαιδευτικός, με περισσότερα τμήματα, περισσότερους μαθητές, περισσότερες μετακινήσεις ακόμα και εκτός των ορίων του νομού και υπό τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στα σχολεία με τα κρούσματα βίας, επιθετικότητας και  αυξημένων ψυχολογικών και μαθησιακών προβλημάτων, να αντιμετωπίζει τους μαθητές με ηρεμία, αγάπη και προσήλωση προς το λειτούργημά του;              

Μήπως η ίδια η επιστράτευση για τις ανάγκες επιτήρησης υποσκάπτει τις δημοκρατικές αρχές και τις αξίες που καλούνται οι εκπαιδευτικοί να υπηρετήσουν και να διδάξουν στα παιδιά μας;

Συμπερασματικά, από την ερχόμενη σχολική χρονιά είναι σαφές ότι υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο το επίπεδο της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης με την ισοπέδωση –οικονομική και ηθική- της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού, τις αθρόες συγχωνεύσεις σχολείων, την αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τμήμα, τη συνεχή μείωση δαπανών για τη δημόσια παιδεία. Μήπως τελικά αποτέλεσμα θα είναι να διοχετευτούν τα παιδιά μας στην ιδιωτική εκπαίδευση, με σχολεία πιο ελκυστικά σε κτήρια, υποδομές και με ποικιλία εξωδιδακτικής προσφοράς, ωστόσο με εκπαιδευτικούς που εργάζονται  υπό την απειλή της απόλυσης; 

Μήπως τελικά διευρύνονται οι κοινωνικές ανισότητες στην εκπαίδευση, η οποία γίνεται το μεγαλύτερο θύμα της οικονομικής κρίσης και της πτώσης των αξιών;      Είναι γνωστό ότι η ελληνική οικογένεια δαπανά ήδη τεράστια ποσά στη λεγόμενη παραπαιδεία και τα ποσά αυτά θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο, λόγω της περαιτέρω υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης. 

Μας απομένει λοιπόν, ή να ξεχάσουμε την κατά Πλάτωνα  διαμόρφωση «καλού καγαθού πολίτη» για τα παιδιά μας ή να αγωνιστούμε, από τη θέση του ο καθένας και με τις δυνάμεις που έχει, στο πλάι των εκπαιδευτικών για ανατροπή των  καινούργιων βουλών της πολιτείας μας που όπως αποδεικνύεται, ως μέγιστη προτεραιότητα θέτει ως προτεραιότητα δημοσιονομικά και όχι εκπαιδευτικά κριτήρια.

Ας μην ξεχνάμε τα σοφά λόγια του  Αδαμάντιου Κοραή,

«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο.»

Για το Δ.Σ.

Έλενα Γούλα

Τάσος Κωνσταντινίδης

Όλγα Στάθαρη

Γιώργος Ανεμογιάννης

Ιουλία Σοροβού

*****

Και η δική μας άποψη:

Είναι σημαντικό ως γεγονός ότι ορισμένα μέλη του ΔΣ της Ένωσης Γονέων παίρνουν θέση, έστω και καθυστερημένα, σε μια σειρά πολύ σημαντικών ζητημάτων που αφορούν στην Παιδεία.  Λέω καθυστερημένα, γιατί ίσως αυτές οι απορίες και οι προβληματισμοί θα έπρεπε να έχουν τεθεί πριν τοποθετηθούν ως πλειοψηφία του ΔΣ υπέρ μιας απεργίας, την οποία και τώρα υπερασπίζονται, όταν δηλαδή η ίδια η ΟΛΜΕ την ξεπούλησε, διότι περί ξεπουλήματος μιλάμε, αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Από την εποχή του "Σβαρνούτ" το έχω δει πάμπολλες φορές το ίδιο έργο...

Θα περίμενα να μας πουν την άποψή τους για την ΟΛΜΕ. Οι "καθηγητές" δεν είναι μιa έννοια- χυλός. Υπάρχουν καλοί, ενημερωμένοι, ευσυνείδητοι δάσκαλοι και καθηγητές, που αναλώνονται καθημερινά στην προσπάθειά τους να μορφώσουν τα παιδιά μας. Υπάρχουν κι άλλοι που έχουν επαναπαυθεί, δεν παρακολουθούν, αδιαφορούν, ή τέλος πάντων δεν ενδιαφέρονται όσο θα έπρεπε για την πορεία των μαθητών τους. Είναι σωστό να τους "τσουβαλιάζουμε;" Κι όμως, σε αυτό το εκτενές κείμενο, δεν διάβασα ούτε μια λέξη για την αξιολόγηση των διδασκόντων. Ας ρωτήσω, λοιπόν, τώρα: Είστε υπέρ, ή κατά της αξιολόγησης των δασκάλων και των καθηγητών, εσείς οι πέντε που υπογράφετε το ενδιαφέρον κείμενο που δημοσιεύεται παραπάνω; Όταν όλη η Ελλάδα μιλά για την ανάγκη "δια βίου μάθησης" θεωρείτε λογικό από αυτή να εξαιρούνται όσοι σκοπό έχουν να μάθουν στα παιδιά μας γράμματα; Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια τοποθετησή σας, εάν το επιθυμείτε φυσικά...

Σε μια Δημοκρατία, η γνώμη του καθενός είναι σεβαστή. Έτσι σέβομαι τις γνώμες που αναπτύσσονται στο παραπάνω κείμενο. Λέω απλώς ότι ορισμένες είναι εντελώς ατεκμηρίωτες. Είναι μια γνώμη χωρίς αιτιολόγηση. Διαβάζω, για παράδειγμα: "Θεωρούμε ότι μια πιθανή και ενδεχομένως σύντομη απεργία των καθηγητών κατά τις Πανελλαδικές Εισαγωγικές Εξετάσεις, παρά την όποια καθυστέρηση και την αναστάτωση που πιθανότατα προκαλεί, σίγουρα δεν αποτελεί απειλή για την κοινωνία". Καλώς το θεωρείτε, αλλά πάντως δεν το τεκμηριώνετε. Αφήστε που παντού υπάρχει η αβεβαιότητα, μακρυά από τις προ ημερών βεβαιότητες, πριν λακίσει η ΟΛΜΕ. Διαβάζω "πιθανή"- όχι σίγουρη, "ενδεχομένως σύντομη απεργία" αλλά δεν αποκλείεται και μακρόπνοη, ποιος ξέρει, διαβάζω επίσης ότι "πιθανότατα" προκαλεί "κάποια" αναστάτωση και καθυστέρηση, μπορεί όμως και όχι... Και μετά από όλα αυτά τα πιθανά, μπορεί κι ενδεχομένως, μας λέτε τη γνώμη σας ότι δεν αποτελεί απειλή για την κοινωνία. Χωρίς επιχειρήματα. Σεβαστή η γνώμη, αλλά ως εκεί. Εάν παρουσιάσετε επιχειρήματα, χαρά μας θα είναι να τα έχουμε ως βάση για έναν εποικοδομητικό διάλογο. Διότι εμείς, πάλι, δεν πιστεύουμε απλώς, αλλά ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ καλά ότι τα παιδιά που δίνουν Πανελλαδικές, λογω του στρεβλού εξεταστικοκεντρικού συστήματος που δυστυχώς υπάρχει στην Ελλάδα (να ένα ωραίο θέμα για συζήτηση!) προσέρχονται με μεγάλο άγχος, αγωνίες, ξενύχτια, με ατέλειωτες ώρες διαβάσματος και μεγάλη, τεράστια πίεση κι από τον εαυτό τους κι από το περιβάλλον τους, που με καθε τρόπο τους λέει ότι οι εξετάσεις αυτές θα προσδιορίσουν εν πολλοίς το μέλλον τους. Σε αυτά τα παιδιά, τι θα πούμε, αλήθεια; Ότι μια "μάλλον" μικρή αναβολή λόγω της (αειμνήστου, λόγω ΟΛΜΕ!) απεργίας δεν αποτελεί απειλή για την κοινωνία; Εάν νομίζετε ότι αυτό πρέπει να πείτε, έχει καλώς.

Να έλθουμε λίγο στα αιτήματα της (αειμνήστου) απεργίας; Πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι η κατά δύο ώρες αύξηση των ωρών εργασίας εβδομαδιαίως; Αγνοεί άραγε κανείς ότι η απασχόληση των Ελλήνων εκπαιδευτικών είναι χαμηλότερη από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο; Τους άλλους Ευρωπαίους εκπαιδευτικούς, δηλαδή, δεν τους γέννησε μάνα; Ή μήπως είναι...βιολογικά πιο ανθεκτικοί από τους Έλληνες; Ή μήπως παρακουράζονται οι άλλοι Ευρωπαίοι εκπαιδευτικοί και άρα τα παιδιά στην υπόλοιπη Ευρώπη μορφώνονται χειρότερα από όσο στην Ελλάδα; Ποιο ακριβώς είναι το αίτημα της αειμνήστου απεργίας; Να μην συγκρινόμαστε, μήπως, με την άλλη Ευρώπη; Ωραία. Ας μας πει κάποιος με ποιους θέλει να συγκριθούμε, για να δούμε πόσες ώρες πρέπει να εργάζεται ένας εκπαιδευτικός. 

Δεν υπάρχει λόγος να αναφεθώ σε άλλες πτυχές της παραπάνω επιστολής. Από μόνη της έχει το ενδιαφέρον για το οποίο μίλησα στην αρχή αυτού του κειμένου. Νομίζω ότι πολλοί πρέπει να τη διαβάσουν κι είναι βέβαιο ότι θα βγάλουν πολλά, χρήσιμα συμπεράσματα.-