Όντας απέναντι στην αναλγησία... εκεί, στην Εθνική Τράπεζα, ακούτε;

Ώρα 11 το μεσημεράκι, στη γνωστή ράμπα μπροστά από την Εθνική Τράπεζα. Πάω να περάσω όταν, ξαφνικά... μαρσάροντας περνάει σαν σίφουνας από μπροστά μου το αυτοκίνητο της χρηματαποστολής που βλέπετε στη φωτογραφία Τα στοιχεία του είναι YHP-6343. Η οδηγάρα κοκκαλώνει το αμάξι όπως ακριβώς το βλέπετε, η φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις. Τραβώ τη φωτογραφία μου, κάνοντας τη δουλειά μου και μετά πλησιάζω τον οδηγό. "Εδώ είναι ράμπα για ΑμεΑ", του λέω. Με κοιτάζει μέσα από τα μαύρα του γυαλιά, και
αδιάφορα στρέφει το κεφάλι του από την άλλη. "Δεν σου ζήτησα να καθαρίσω το τζάμι σου", του λέω "σου επισημαίνω την υποχρέωσή σου να μετακινήσεις το όχημα". Καρφί δεν του καίγεται του ελληναρά. Με κοιτάζει με το γνωστό ειρωνικό ύφος του βλήτου που είναι σε αμηχανία (πλεονασμός...). "Είμαι δημοσιογράφος" του ξαναλέω (μήπως και φιλοτιμηθεί...). Τότε στυλώνει το βλέμμα του επάνω μου με το ανεκφραστο βλέμμα του, που προφανώς είναι το φυσικό του.

Εκεί, στην Εθνική Τράπεζα της Φιλαδέλφειας, δεν μπορείτε να πείτε στους ελληναράδες να μην συμπεριφέρονται σαν το σπίτι τους; Κι αν το υποκατάστημα δεν έχει αρμοδιότητα, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑΠΟΣΤΟΛΕΣ;