Σκέψεις του Ν. Παπανικολάου για τον Συμπαραστάτη του Δημότη

Mε επιστολή του προς τον πρόεδρο του ΔΣ (το οποίο θα διεξαγάγει την εκλογή) και κοινοποίηση στη Δήμαρχο και τα μέλη του ΔΣ, ο δημοτικός σύμβουλος και πρόεδρος του Νομικού Προσώπου Νίκος Παπανικολάου δημοσιοποιεί ορισμένες θέσεις και σκέψεις του για τον Συμπαραστάτη του Δημότη και της επιχείρησης. Ολόκληρη η επιστολή του κ. Παπανικολάου
έχει ως εξής:

Αφετηρία για τη σύνταξη της επιστολής μου αυτής, αποτελεί η πρόσφατη προκήρυξή της Δημάρχου, για την έναρξη της διαδικασίας υποβολής αιτήσεων ενδιαφερομένων, για τη θέση του «Συμπαραστάτη του Δημότη και της επιχείρησης» καθώς και η σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε το γραφείο του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης μας.

Με το άρθρο 77 του Ν.3852/2010 (Καλλικράτης) ο νομοθέτης θεσμοθετεί την παραπάνω θέση και κατά τη γνώμη μου αποτελεί σημαντική εξέλιξη εφόσον ο «θεσμός» στηριχθεί από την πολιτική εξουσία, την κοινωνία αλλά και τον ίδιο τον συμπαραστάτη.

Συγκεκριμένα ο νόμος αναφέρει : «Στους Δήμους άνω των 20000 κατοίκων, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, επιλέγεται, κατόπιν προκηρύξεως που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Δήμου, πρόσωπο εγνωσμένου κύρους και εμπειρίας, ως συμπαραστάτης του δημότη και της επιχείρησης…. Ως συμπαραστάτης  του δημότη και της επιχείρησης δεν μπορεί να επιλεγεί αιρετός δήμου, περιφέρειας ή βουλευτής».

Η λιτότητα με την οποία ο νομοθέτης αντιμετωπίζει τα κριτήρια για την επιλογή του συμπαραστάτη θεωρώ ότι δεν είναι αποτέλεσμα προχειρότητας ή αμέλειας. Γίνεται για να δοθεί η πρέπουσα προτεραιότητα σε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει ο συμπαραστάτης και όχι απαραίτητα στην επιστημονική του κατάρτιση ή την επαγγελματική του ιδιότητα. Όχι πως τα προηγούμενα δεν θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Επίσης λειτουργεί αποκλειστικά, μόνο για τις περιπτώσεις αυτές που μπορούν εξόφθαλμα να έχουν κώλυμα επιλεξιμότητας.

Συνεπώς, η λειτουργία του «θεσμού» του συμπαραστάτη του Δημότη και της επιχείρησης, δεδομένης της διοικητικής υποστήριξης από τον οικείο Δήμο, θα πρέπει μόνο, να διασφαλίζει τα χαρακτηριστικά αυτά που είναι απαραίτητα για έναν διαμεσολαβητή ανάμεσα σε ιδιώτες και το δημόσιο. Η ανεξαρτησία, η αντικειμενικότητα, η αμεροληψία, η αξιοκρατία, αποτελούν πρωταρχικά χαρακτηριστικά που οφείλει να παρουσιάζει. Επίσης η εν γένει παρουσία του, θα πρέπει να εμπνέει στους πολίτες το αίσθημα της ασφάλειας απέναντι στην αδιαφορία ή κατάχρηση εξουσίας που πιθανόν να αντιμετωπίσει.

Τελικά, ο συμπαραστάτης για να επιτελέσει σωστά την αποστολή που θα του αναθέσουμε , θα πρέπει με την παρουσία και ιστορία του να διασφαλίζει την έλλειψη εξαρτήσεων, προσωπικών ή άλλων συμφερόντων καθώς και προσωπικών φιλοδοξιών.

Καταθέτοντας τις σκέψεις αυτές πιστεύω ότι συμβάλω κι εγώ στο πνεύμα με το οποίο ο νομοθέτης λειτούργησε και μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση του «κακού ονόματος» που έχει δημιουργηθεί για τον πολιτικό κόσμο και στην πρόοδο της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της αξιοπιστίας στον «μικρόκοσμο» της Φιλαδέλφειας και της Χαλκηδόνας.