Έλληνες, αεί παίδες...

Γράφει ο Θανάσης Γκότοβος
Ένας Αρειανός προσγειώνεται αυτές τις μέρες στο Σύνταγμα  και βλέπει κόσμο να πηγαινοέρχεται με πρόσωπα σκυθρωπά και βλέμματα βλοσυρά, νέους με την αγωνία για το αύριο ζωγραφισμένη στα μάτια τους, πολιτικούς να εγκαταλείπουν το αγαπημένο τους κόμμα ή να εκδιώκονται από αυτό επειδή βρέθηκαν ξαφνικά εκτός ευρωπαϊκής γραμμής. Κι αρχίζει να αναρωτιέται τι
ακριβώς συμβαίνει στην όμορφη αυτή χώρα που επέλεξε να περάσει τις διακοπές του. Γιατί τόση απελπισία και οργή, τόση απογοήτευση και κατήφεια…
Κάποιος περαστικός, που σταματά και καταδέχεται να απαντήσει, του λέει ότι, όπως το έθεσε πρόσφατα στη γερμανική Welt ο φιλέλλην Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η χώρα έχει πρόβλημα με τις εγχώριες ελίτ – ξέρετε, με αυτές που ο Ζουράρις ονομάζει «ελίτ-αλήτ» – μάλλον επηρεασμένος από τον Ζουράρι…
- «Τι είπε, λοιπόν, ο Σόιμπλε»; Ρωτά ο Αρειανός. «Αυτός μέχρι τώρα μιλούσε γενικώς για τους Έλληνες, δεν έκανε διακρίσεις…»
- «Να, ότι αυτές οι ελίτ είναι υπεύθυνες για τα οικονομικά χάλια της Ελλάδας επειδή, πρώτον, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, δεύτερον, δεν έχουν λύσει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας, ώστε να έχει η Γερμανία έναν ισχυρό οικονομικό ανταγωνιστή στην εξαγωγή αρμάτων μάχης Leopard, και τρίτον, ότι συνήθισαν τόσο πολύ στον εξωτερικό δανεισμό, που υπερχρέωσαν τη χώρα και τώρα ζητάνε από τους εταίρους νέα δάνεια για να πληρώσουμε εκείνα που χρωστάμε στους ξένους και στους δικούς μας.
Και αυτοί, φυσικά, μας απαντούν: Δεν σας δίνουμε ούτε ένα ευρώ, αν πρώτα δεν μειώσετε τα έξοδα του κράτους και αν δεν αυξήσετε τα έσοδα. Και επειδή βλέπουμε ότι τα έσοδα δεν πρόκειται να τα αυξήσετε, επιμένουμε στη μείωση των κρατικών δαπανών. Γίνετε φθηνότεροι σε όλα. Γίνετε φτωχότεροι. Για να είστε αύριο attraktiv στους αγοραστές-επενδυτές…»
- «Μα αν συνεχίζετε να μας πιέζετε με αυτόν τον τρόπο», λέει η ελληνική κυβερνητική τρόϊκα, «είναι σαν να μας δείχνετε τα έδρανα της αντιπολίτευσης και σαν να κάνετε νεύμα στον Τσίπρα, τον Μιχαλολιάκο, τον Καμμένο και την Παπαρήγα να σχηματίσουν κυβερνητικό κουαρτέτο. Αυτό θέλετε να γίνει;»
Αλλά οι προβοκάτορες της οικονομικής εξουσίας απαντούν πολύ cool:
- «Βέβαια αν γινόταν κάτι τέτοιο, μη νομίζετε ότι θα είχαμε και πολύ μεγάλες αντιρρήσεις. Μπορεί να μας ήταν χρήσιμο, γιατί θα λέγαμε στους δικούς μας ότι δεν έχει νόημα να δίνεις δάνεια στους αφερέγγυους Έλληνες. Ακόμη και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι σας είχαν πάρει χαμπάρι, όταν δια του Πλάτωνος έλεγαν εκείνο το Έλληνες αεί παίδες. Όμως, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Κανείς από αυτούς που σας αντιπολιτεύονται δεν έχει κυβερνητικό πρόγραμμα, ούτε και κότσια να κυβερνήσει. Και το πρώτο πράγμα που κάνει κάθε βράδυ πριν ξαπλώσει είναι μια μυστική προσευχή να μην πέσει μέχρι το πρωί η κυβέρνηση και χάσει το μόνο ρόλο που έμαθε να παίζει – της αντιπολίτευσης, εννοώ. Το ξέρουμε κι εμείς, το γνωρίζουν κι αυτοί. Τώρα το μάθατε κι εσείς».
Κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι του ο Αρειανός και αρχίζει να σκέφτεται…
Ο πεζός που τον βλέπει, τον ρωτά:
-«Υπάρχει σωτηρία; Υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε από αυτόν τον εξευτελισμό που μας υποβάλλουν εδώ και τρία χρόνια οι εταίροι κάθε φορά που είναι να πάρουμε τη δόση;»
-«Μάλιστα, φίλε μου, υπάρχει λύση», απαντά ο ξένος. «Και απορώ πώς δεν την έχετε ανακαλύψει. Άκου λοιπόν: Δύο αμερικανοί οικονομολόγοι, ο Quamrul Ashraf και ο Oded Galor, δημοσιεύουν αυτές τις μέρες στο διάσημο περιοδικό American Economic Review τη νέα επαναστατική τους έρευνα για τη σχέση ανάμεσα στη γενετική και την οικονομία. Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, η οικονομική αποτυχία των Ελλήνων εξηγείται με βάση το βαθμό γενετικής ποικιλομορφίας μεταξύ σας. Αποδεικνύουν, δηλαδή, οι επιστήμονες ότι αν ένα έθνος έχει πολύ χαμηλό ή πολύ υψηλό επίπεδο γενετικής ετερότητας, η οικονομία του δεν πάει καλά, γιατί οι καταστάσεις αυτές δεν είναι συμβατές με την ανάπτυξη πρωτοβουλίας και καινοτομικού πνεύματος. Αν, αντιθέτως, το επίπεδο γενετικής διαφοροποίησης είναι μεσαίο, τότε οι οικονομίες ευημερούν…»
Τόσο απλά, λοιπόν, είναι τα πράγματα, σκέφτηκε ο διαβάτης, και μια που το Μαξίμου δεν ήταν μακριά, τρέχει ως νέος Φειδιππίδης να μεταφέρει την ευχάριστη είδηση στον Σαμαρά ή έστω στον Στουρνάρα. Να τηλεφωνήσει αμέσως στον Σόιμπλε για να λυθεί η παρεξήγηση – και να ανασάνουν οι Έλληνες. Ο Αρειανός, σκέφτεται ο πεζός, μπορεί τελικά να φανεί πολύ χρήσιμος… ‘Είμαστε αθώοι του αίματος, κύριε’, να του πει, ‘η γενετική μας δομή είναι το πρόβλημα, δεν φταίμε εμείς αν είμαστε σπάταλοι και τεμπέληδες’.
Ευτυχώς, βρέθηκε στο γραφείο του ο Στουρνάρας, έμαθε τα νέα και αμέσως παίρνει τον Βόλφγκανγκ στο τηλέφωνο.
-«Mein lieber Wolfgang», του λέει με αγωνία,  «es sind doch die Gene!». Αποτύχαμε λόγω υψηλής γενετικής ποικιλομορφίας. Λυπήσου μας! Οι ειδικοί δεν αναφέρουν πουθενά την αγαπημένη σου λέξη Reformdruck…»
Από την άλλη άκρη της γραμμής ακούγεται η γνωστή ζεστή φωνή του  Wolfgang.
-«Ach soooo…. Stimmt! Αλλά δεν σου το είχα πει τόσες φορές, Herr Professor, ότι τελικά ο Fallmerayer είχε δίκιο; Όντως είσαστε ένα συνονθύλευμα από Αλβανούς, Σλαύους, Τούρκους, Γύφτους και άλλους…Τώρα το απέδειξε και η αμερικανική οικονομική επιστήμη».
-«Και τι κάνουμε τώρα, Wolfgang;» ρωτά κάθιδρος ο Στουρνάρας.
Αλλά αυτό που ακούει από την άλλη άκρη δεν είναι πια ο φίλος του ο  Wolfgang. Η γραμμή έπεσε και μια γυναικεία φωνή επαναλαμβάνει μηχανικά: «Bitte, warten…Bitte, warten…»
*O Θανάσης Γκότοβος είναι καθηγητης Παιδαγωγικής του Πανεπιστημιου Ιωαννίνων.
aixmi.gr