Μαθητές του 2ου δημοτικού κατά του ρατσισμού

...με αφορμή την 21η Μάρτη, παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού.

Ένα από τα φλέγοντα ζητήματα της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως είναι η έξαρση που παρατηρείται σε κρούσματα ρατσιστικών επιθέσεων. Ο ρατσισμός, όντας η θεωρία η

οποία στηρίζεται στo αντιεπιστημονικό ιδεολόγημα της βιολογικής υπεροχής μιας ομάδας ανθρώπων έναντι άλλων, ανέκαθεν αποτελούσε μία από τις βασικές πρακτικές που μεταχειριζόντουσαν οι εκάστοτε άρχουσες τάξεις για να αποπροσανατολίζουν τον λαό από τα ουσιώδη προβλήματά του αφενός, ενώ αφετέρου για να εξυπηρετούν τα ατομικά τους συμφέροντα.

Η παγκόσμια ιστορία βρίθει παραδειγμάτων τα οποία συνηγορούν ότι ο φυλετισμός ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος για την εξόντωση κοινωνικών ομάδων ή στρωμάτων οι οποίες αντιτίθεντο στα εκάστοτε φερέφωνα-φορείς εξουσίας των καπιταλιστικών εκμεταλλευτριών τάξεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εξόντωση των μειονοτήτων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από τον εκφραστή του φασισμού στην πιο ακραία μορφή του, του ναζισμού, δηλαδή τον Χίτλερ και τα ανθρωποειδή ανδρείκελά του. Πρώτα με την συγκρότηση πογκρόμ, οργανωμένων ομάδων εξόντωσης, με την δημιουργία γκέτο και το δρομολογημένο από το ναζιστικό καθεστώς πρόγραμμα ευθανασίας, ενώ κορωνίδα στην ειδεχθή προσπάθεια εξαφάνισης των αντιφρονούντων -και όχι μόνο- αποτέλεσαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτά εξελίχθηκαν σε τόπους μαρτυρίων για τους αποδιοπομπαίους τράγους του καθεστώτος, δηλαδή Εβραίους, κομμουνιστές, ομοφυλόφιλους και πολλές άλλες κατηγορίες. Κατά την άφιξή τους στα στρατόπεδα αυτά, η διαλογή των κρατουμένων γινόταν σε δυο ομάδες: Η πρώτη ομάδα περιελάμβανε εκείνους που ήταν πολύ αδύναμοι ή άρρωστοι για να εργασθούν. Αυτοί οδηγούνταν κατευθείαν στους θαλάμους αερίων (συχνά καμουφλαρισμένους σαν ντους) και τα πτώματά τους καίγονταν. Στη δεύτερη ομάδα ανήκαν όσοι χρησιμοποιούνταν σαν σκλάβοι στο στρατόπεδο και στις βιομηχανίες ή στις επιχειρήσεις της περιοχής. Οι υπάνθρωποι αυτοί ανάγκαζαν, επίσης, ορισμένους κρατούμενους να εργάζονται στη συλλογή και καταστροφή των πτωμάτων, και να τα ακρωτηριάζουν όποτε χρειαζόταν. Τα χρυσά δόντια αφαιρούνταν από τα πτώματα, όπως και τα γυαλιά όρασης αλλά και τα μαλλιά των γυναικών (που τους τα ξύριζαν πριν τις θανατώσουν) και χρησιμοποιούνταν για να κατασκευασθούν, μεταξύ άλλων, υφάσματα και κάλτσες.

Η προαναφερθείσα κατάσταση -αν εξαιρέσουμε το απότοκό τους, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης- θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την σημερινή υφιστάμενη κατάσταση, καθώς είναι πασιφανές και κοινώς παραδεκτό πως ζούμε την αναβίωση της συγκρότησης πογκρόμ και γκέτο από ομάδες ατόμων, συνήθως υποκινούμενες από έλλειψη παιδείας σε συνδυασμό με χαμηλή κοινωνική και ταξική συνείδηση.

Η σημερινή εποχή και οι επικρατούσες συνθήκες έχουν ευνοήσει την εμφάνιση τέτοιων φαινομένων τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την διάσπαση του κοινωνικού ιστού και στην πλήρη αλλοτρίωση όσων ασπάζονται την πιο ακραία έκφραση κομπλεξισμού. Απαντάται συχνά το φαινόμενο, οι υποστηρικτές αυτής της ιδέας να στρέφονται σε ρατσιστικές συμπεριφορές έχοντας χάσει προηγουμένως την ταξική τους ταυτότητα, πράγμα που τους οδηγεί στον πλήρη αμοραλισμό. Επίσης για να ενισχύσουν αυτές τους τις ιδέες καταφεύγουν στη διαστρέβλωση των επιστημονικών ιδεών. Λόγου χάριν η ευρέως διαδεδομένη ιδέα περί ανωτερότητας φυλών έναντι άλλων έχει απορριφθεί από την επιστημονική εξέλιξη, η οποία έχει αποδείξει ότι η διάκριση αυτή γίνεται μόνο και μόνο για να καταστεί ευκολότερη η εκμετάλλευση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Οι μαρξιστικές και λενινιστικές ιδέες έχουν αποδείξει ότι ο φυλετισμός είναι μια αντιδραστική θεωρία που δεν έχει κανένα επιστημονικό στήριγμα. Επιπλέον, λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ισχύουσες μέχρι σήμερα ιδέες που διατυπώθηκαν στο Διαφωτισμό, γίνεται εμφανές πως γονιδιακά κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται ανώτερος από άλλον αλλά αντίθετα η παιδεία διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και συνεπώς στην υπόσταση του ίδιου του ατόμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αρμονική συνύπαρξη διαφορετικών εθνοτήτων στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, το σύνταγμα της οποίας ήταν τρανή απόδειξη ότι τα θεμέλια των ρατσιστικών ιδεών είναι παντελώς σαθρά.

Ως εκ τούτου γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο ρατσισμός τείνει να εξελιχθεί σε μάστιγα για τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, πράγμα που αν συμβεί θα έχει σοβαρότατες επιπτώσεις στην συνοχή των κοινωνιών. Τα άτομα που υποστηρίζουν με θέρμη (διότι δεν είναι δυνατόν να στραφεί κάποιος σε τέτοιες ιδέες, παρά μόνο υπό το πρίσμα του φανατισμού) τον ρατσισμό, πρέπει να απομονωθούν καθώς υπονομεύουν την ίδια τη μορφή του οργανωμένου συνόλου. Ενθύμια φρίκης, όπως αυτά που γεννιούνται στη θύμηση των εγκλημάτων του Χίτλερ, και των επίδοξων μιμητών του βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε όλοι το χρέος μας απέναντι στα αποτρόπαια αυτά φαινόμενα.