Ανέκδοτο...

Το γράφουμε χωρίς καμία δόση ξενοφοβίας, άλλωστε εμείς οι Έλληνες κάνουμε ανέκδοτο τα πάντα, την περιπέτεια του Στρος Καν, τους σεισμούς, τα πάντα...

Δύο αφγανοί , που είχαν χαθεί για πολύ καιρό μετά απο το "πέρασμά" τους απο τον Έβρο, συναντιούνται τυχαία σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας. Ο πρώτος

ντυμένος σαν πρίγκιπας, κατεβαίνει απο μια μερσεντάρα τελευταίο μοντέλο.

Ο δευτερος, κακομοίρης, κρατώντας στα χέρια ένα πακέτο κάλτσες που προσπαθούσε να πουλήσει, λέει στον φίλο του:

"Βλέπω καλοπερνάς! Τί δουλεία κάνεις και τα κονομάς;

-"Ζητιανεύω στο μετρό"

-"Μή μου λές. Και βγάζεις τόσα πολλά;"

- "Σίγουρα. Δοκίμασε το και σύ! Κάθισε κοντά στα εκδοτήρια εισιτηρίων  με μια πινακίδα , και θα δείς!" 

Μετά απο κανα δυό μέρες ο ταλαίπωρος, ξαναβλέπει τον πλούσιο φίλο του.

“-Έ,   Ahmed, με δούλεψες , του λέει. Σε δυό μέρες όλα κι όλα μάζεψα 1 ευρώ". άν και στην πινακίδα είχα γράψει:

-     Είμαι χωρίς δουλεία, η γυναίκα μου είναι άρρωστη και τα τρία παιδιά μου πεινάνε!

Δεν αξίζει να ζητιανεύω στο μετρό”

<-Μήν λές βλακείες- του απαντά ο Ahmed- κοίταξε τι μάζεψα εγώ σε δύο ημέρες-> και του ανοίγει μια μεγάλη τσάντα γεμάτη με δεκάευρα

“-Δέν είναι δυνατόν –λέει ο άλλος απορημένος . – Τί έγγραφες στην πινακίδα?”

 – έγραφα:

Μου λείπουν μόνο € 10 για το εισιτήριο να γυρίσω στο Αφγανιστάν..... >