Η έλευση των επικεφαλής της τρόικας στην Αθήνα, σηματοδοτεί μια νέα προσπάθεια υλοποίησης των δυσβάστακτων μέτρων, στα οποία αναμένεται να καταλήξουν στις επόμενες ημέρες ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνησή του... Βασικά πρόκειται για ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίες
πρόσφεραν υποσχέσεις και έδιναν «λόγους τιμής» για την εφαρμογή του μνημονίου και όταν αναχωρούσαν οι αντιπρόσωποι των δανειστών, άλλαζαν γνώμη με το γνωστό «νεοελληνικό» στυλ: «Ωχ αδελφέ, άσ' τους να λένε, στο επανιδείν»... Στην επιστροφή, οι κυβερνώντες έπαιζαν το ίδιο έργο εξαπάτησης των «κουτόφραγκων», οι οποίοι συνέχιζαν να κάνουν πως δεν καταλάβαιναν και παρουσίαζαν όχι αρνητικές εκθέσεις, για να κερδηθεί ακόμα λίγος χρόνος, με την ελπίδα ότι θα υλοποιούνταν οι υποσχέσεις που έδιναν οι απερίσκεπτοι πολιτικοί μας.
Από τον Μάιο του 2010 μέχρι το τέλος του Μάρτη του 2012 υλοποιήθηκαν ελάχιστα και οπωσδήποτε όχι πάνω από το 20% των υποχρεώσεων που φόρτωσαν αδίκως στις πλάτες του λαού οι αρμόδιοι. Από τον φετινό Απρίλη μέχρι τις αρχές Αυγούστου «δεν κουνήθηκε φύλλο», μου αποκάλυψε πηγή που γνωρίζει τα «πρέπει» του προγράμματος. Ετσι, φτάσαμε στο τέλος του Αυγούστου (!) 27 μήνες μετά την προσφυγή στον μηχανισμό (!) ευάλωτοι, καταπονημένοι και άφραγκοι, να έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη λαίλαπα των νέων μέτρων, που θα σαρώσουν την ελληνική κοινωνία.
Τα νέα μέτρα, τα οποία οι αρμόδιοι διέρρευσαν στα ΜΜΕ πριν τα παραδώσουν στους δανειστές ως όφειλαν, περιλαμβάνουν όλα τα πακέτα που υπεγράφησαν και δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί αναλαμβάνουν ένα βάρος που δεν τους αναλογεί, διότι ούτε τη χώρα οδήγησαν στον μηχανισμό ούτε πρότειναν το πρώτο πρόγραμμα. Ομως, έχουν αποδεχθεί με την υπογραφή τους και τα ανομήματα των προηγούμενων. Δρόμος επιστροφής δεν υπάρχει. Και πρέπει να γνωρίζουν "άλλωστε είναι έξυπνοι άνθρωποι" ότι η αποτυχία υλοποίησης των υποσχέσεων, τούτη τη φορά οδηγεί σε μη εκταμίευση της δόσης και σίγουρη χρεοκοπία.
Κατ αρχή να επισημάνουμε ότι το 1ο μνημόνιο όχι μόνο δεν πέρασε απ τη Βουλή όπως σύμφωνα με τον κ. Ε. Βενιζέλο θα έπρεπε και κατά τον κ. Π. Καμμένο είναι ως εκ τούτου άκυρο, αλλά δεν παρουσιάστηκε επισήμως πουθενά ούτε και φαίνεται να διαβάστηκε απ αυτούς που το ψήφισαν. Γουρούνι στο σακί δηλαδή. Ωστόσο ο κ. Α. Σαμαράς που αποκαλούσε το 1ο μνημόνιο «λάθος στο οποίο δεν επρόκειτο να συναινέσει», δέχτηκε να κάτσει στο προεδρικό τραπέζι με τον κ. Κ. Παπούλια, τον Γ. Παπανδρέου και τον κ. Γ. Καρατζαφέρη ώστε να μας προκύψει η συγκυβέρνηση Παπαδήμου η οποία ίδρυσε την Α.Ε. Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ και εκχώρησε σε αυτήν λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 6-5-2010 την Α.Τ.Ε, το νερό, την ΕΛΠΕ, το Ελληνικό, την ΛΑΡΚΟ και όχι μόνο, εφαρμόζοντας μια πολιτική λιτότητας που ο κ. Γ. Παπανδρέου, τάζοντας «λεφτά υπάρχουν», είχε προεκλογικά προβλέψει ότι θα μας οδηγήσει σε όλο και διωγκούμενη ύφεση. Επίσης παρά της επανειλημμένες αρνήσεις του, να υπογράψει τελικά την περιβόητη επιστολή «συνέχισης του λάθους», τριχοτομώντας το κόμμα που του εμπιστεύτηκαν οι ΝΔκράτες, οδηγώντας το στα χαμηλότερα ποσοστά που έλαβε ποτέ και σε μία απαξιωτική κατάσταση απ την οποία δύσκολα θα συνέλθει υπό την ηγεσία του. Παρά ταύτα ο κ. Α. Σαμαράς τάζοντας εν γνώσει του απαράδεκτα απ τους δανειστές πράγματα και υποσχόμενος λ.χ. αγροτική ανάπτυξη χωρίς να ελέγχει το βασικό της «εργαλείο», έγινε πρωθυπουργός ενός πολιτικού σχήματος που ο ίδιος απέρριπτε «μετά βδελυγμίας»: μιας πολυκομματικής κυβέρνησης, της οποίας «ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί αναλαμβάνουν ένα βάρος που δεν τους αναλο¬γεί, διότι ούτε τη χώρα οδήγησαν στον μηχανισμό ούτε πρότειναν το πρώτο πρόγραμμα. Όμως, έχουν αποδεχθεί με την υπογραφή τους και τα ανομήματα των προηγού¬μενων. Δρόμος επιστροφής δεν υπάρχει. Και πρέπει να γνωρίζουν "άλλωστε είναι έξυπνοι άνθρωποι" ότι η αποτυ¬χία υλοποίησης των υποσχέσεων, τούτη τη φορά οδηγεί σε μη εκταμίευση της δόσης και σίγουρη χρεοκοπία.», όπως γράφει ο κ. Ιγνατίου. Όμως ούτε ο κ. Ιγνατίου ούτε και κανένας άλλος δεν μας λέει έχουμε ή δεν έχουμε ήδη χρεωκοπήσει και κυρίως τι «συνδέει» τις ηγεσίες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ που τις «υποχρεώνει» να «αποδεχθούν με την υπογραφή τους και τα ανομήματα των προηγού¬μενων», να συμπήξουν αυτό το μόρφωμα που αποκαλείται σήμερα κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας, εκτελώντας «πολιτικές» ακροβασίες αντίστοιχες με της Κομανέτσι; Είναι η αγάπη τους για τον τόπο; Είναι τόση η αγάπη τους για μας τους Έλληνες που αποδέχθηκαν να το παίξουν Λεωνίδες, να «πέσουν» για να μας «σώσουν»; Ή μήπως είναι οι λίστες του κ. Χριστοφοράκου; Μας φαίνεται λοιπόν παράξενο που η επανειλημμένα βιασθείσα από όλους εμάς που «μαζί τα φάγαμε» αστική δημοκρατία «έτεκεν αισίως» θήλυ: Χρυσή Αυγή «για να ξεβρωμήσει ο τόπος»; Που είναι το παράξενο;
ΑπάντησηΔιαγραφή