την καρέκλα της ανεργίας. Δες τι μπορείς να κάνεις... Το στάδιο της συνειδητοποίησης
Αφού μιλήσεις με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, είναι σχεδόν σίγουρο πως την απογοήτευση, θα διαδεχθεί η θλίψη, τη θλίψη ο θυμός και μετά μπορεί να νιώσεις πως θέλεις να παραιτηθείς απ' όλα, αλλά αυτό είναι το μόνο που δεν πρέπει να κάνεις. Ανασυντάξου, ανασκουμπώσου, επαναπροσδιορίσου, και ξαναρίξου στη μάχη. Δεν αξίζει για τίποτα και για κανέναν, πόσο μάλλον για μία δουλειά να το βάζεις κάτω. Οι άνθρωποι φαίνονται στα δύσκολα, και ήρθε η ώρα να αποδείξεις -κυρίως στον εαυτό σου- πως θα δώσεις τη μάχη και πως θα βγεις νικήτρια.
Ενημέρωσε τον κύκλο σου ότι ψάχνεις για δουλειά
Δεν πρέπει να ντρέπεσαι να λες στους δικούς σου ανθρώπους ότι απολύθηκες και ότι ψάχνεις για δουλειά. Στην πραγματικότητα, σε όσους περισσότερους ανθρώπους το κοινοποιήσεις, τόσο περισσότεροι θα σ' έχουν υπόψη τους, αν προκύψει κάτι σχετικό και συναφές με τα προσόντα και το αντικείμενό σου.
Διεκδίκησε το επίδομα ανεργίας
Αν πληροίς τις προϋποθέσεις θα λάβεις ένα ενισχυτικό επίδομα ανεργίας. Η μικρή αυτή οικονομική ενίσχυση θα σε βοηθήσει να καλύπτεις τα βασικά σου έξοδα όσο εσύ θα ψάχνεις για δουλειά.
Κάνε οικονομία
Όταν ξαφνικά μείνεις άνεργος μπορεί να χρειαστεί να προσαρμόσεις τις ανάγκες σου. Είναι προφανές ότι δεν μπορείς να ξοδεύεις όσα ξόδευες. Ακόμα και εάν έχεις κάποια λεφτά στην άκρη, προσπάθησε να είσαι πιο συντηρητικός στον τρόπο που διαχειρίζεσαι τα οικονομικά σου, γιατί δεν ξέρεις για πόσο καιρό ακριβώς, θα είσαι εκτός εργασιακού στίβου.
Να είσαι ευέλικτος και προσαρμοστικός
Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα της κρίσης, οι οικονομικές απολαβές όλων των εργαζομένων έχουν συρρικνωθεί. Το να μην συμβιβάζεσαι με μία δουλειά χαμηλότερων απολαβών είναι έλλειψη προσαρμοστικότητας και επαφής με την πραγματικότητα. Δεν εννοούμε να δεχτείς την πρώτη δουλειά που θα προκύψει αλλά είναι προτιμότερο να βγάζεις λιγότερα- και να συνεχίζεις να ψάχνεις για κάτι καλύτερο- από τον να μην βγάζεις τίποτα.
Η διαδικασία εύρεσης εργασίας είναι full- time δουλειά!
Ενημέρωσε και στείλε το βιογραφικό σου σε συγγενείς και φίλους όσο πιο άμεσα γίνεται. Αγόρασε τις εφημερίδες εύρεσης εργασίας, και ψάξε σε όλα τα sites στο διαδίκτυο που βοηθούν στην εύρεση εργασίας. Στείλε το βιογραφικό σου, μαζί με συνοδευτική επιστολή σε όλες τις εταιρίες που σε ενδιαφέρουν, ανεξάρτητα από το αν ψάχνουν για άτομο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή! Εξάντλησε όλα τα περιθώρια, έχοντας υπομονή και χωρίς να χάνεις την αισιοδοξία σου!
Μην ξοδεύεις άσκοπα το χρόνο σου!
Πάρα πολλοί άνθρωποι όταν μένουν άνεργοι λόγω της κακής τους ψυχολογικής κατάστασης, γίνονται οκνοί και μιζεριάζουν. Μην ξεχνάς πως άλλο πράγμα η ανεργία και άλλο η αεργία. Το ότι είσαι άνεργος δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάθεσαι όλη μέρα μπροστά από την τηλεόραση, ή να μένεις ξαπλωμένος και να σκέφτεσαι τα ίδια και τα ίδια. Συνέχισε να πηγαίνεις γυμναστήριο, διάβασε τα βιβλία που πάντα ήθελες να διαβάσεις, παρακολούθησε κάποια σεμινάρια ή μαθήματα. Σχεδόν κάθε δήμος έχει δωρεάν δραστηριότητες που ποτέ δεν είχες το χρόνο να παρακολουθήσεις. Τώρα όμως μπορείς! Σήκω από το κρεβάτι και διεκδίκησε τη ζωή που σου ανήκει!
Περιπτερά
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονικά θα έπρεπε το σχόλιό μου αυτό να είναι «συμπλήρωμα» στο σχόλιο που έκανες στην ανάρτηση του άρθρου του κ. Βαρουχάκη, περί σοσιαλδημοκρατίας αλλά τελικά μου φάνηκε ότι αυτή η ανάρτηση είναι καλύτερη γι αυτά που έχω να πώ.
Θα έχεις ακούσει ασφαλώς ότι στην πόλη μας υπάρχει θέμα MAVA. Δεν θα ασχοληθώ με το θέμα καθ αυτό αλλά με το τι ήταν η MAVA.
«H MAVA αρχικά ήταν η ελληνική εταιρεία εισαγωγής των αυτοκινήτων RENAULT. Το 1979 αποφασίζει την σχεδίαση και κατασκευή ενός αυτοκινήτου. Την σχεδίαση αναλαμβάνει ο έλληνας βιομηχανικός σχεδιαστής αυτοκινήτων Γιώργος Μιχαήλ. Πάνω σε μηχανικά μέρη απο RENAULT σχεδιάζει και κατασκευάζει το πρότυπο ενός ελαφρού πολλαπλών χρήσεων οχήματος που ονομάζεται “FARMA”. Μετά απο αίτηση της MAVA το αυτοκίνητο στέλνεται στην RENAULT στην Γαλλία όπου μετά από εξονυχιστικούς ελέγχους και δοκιμές παίρνει έγκριση τύπου και μάλιστα με το όνομα της RENAULT. Το αυτοκίνητο γίνεται επιτυχία και κατασκευάζεται σε πολλούς τύπους όπως επιβατηγό - φορτηγό ακόμα και τύπου τζίπ. Χρησιμοποιεί κινητήρα 845 cc 34 HP με τελική 110 χλμ/ώρα.
Το 1984 σχεδιάζεται ο διάδοχός το FARMA S με αυξημένες εκτός δρόμου δυνατότητες που το είχαν προ ονομάσει «το Ελληνικό Τζίπ». Την ίδια εποχή αλλάζει ο νόμος η παραγωγή κρίνεται αντιοικονομική και σταματά και μετά από λίγο κλείνει και το εργοστάσιο.»
Πηγή: http://www.offroader.gr/x/index.php/2009-11-21-19-04-42/51-2009-12-07-21-43-51/363-2010-01-27-09-43-10?showall=1 (Η ιστορία του Ελληνικού αυτοκινήτου, ενδιαφέρον, διάβασέ το όλο)
Αλλά ας δούμε κι ένα άλλο θέμα που λέγεται NAMCO.
«Οι συνδικαλιστές
Μια από τις αιτίες της κατάρρευσης της NAMCO ήταν και ο κακώς εννοούμενος συνδικαλισμός. Εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης έκαναν απεργία- κατάληψη, η οποία κράτησε 4 μήνες, ζητώντας αύξηση ημερομισθίων κατά 35%.
Οι ιδιοκτήτες της εταιρείας δεν την αρνήθηκαν, αλλά τους πρότειναν να δουν τι αύξηση θα τους έδινε ο κλάδος του μετάλλου. Όμως, εκείνοι επέμεναν να ικανοποιηθεί το αίτημά τους «εδώ και τώρα», υποκινούμενοι και από ένα μετέπειτα σημαίνον πολιτικό πρόσωπο της Μακεδονίας, του οποίου ο ρόλος στην περίπτωση αυτή μάλλον ήταν «σκοτεινός», κάνοντας πολλούς να μιλήσουν για «το ότι παρακινείτο από ανταγωνιστικά της οικογένειας Κοντογούρη συμφέροντα».
Δημιουργήθηκε μεγάλη ένταση γιατί οι υπάλληλοι δεν άφηναν να μπει κανείς στο εργοστάσιο, ακόμη και στους ιδιοκτήτες απαγόρευαν την είσοδο. Δεν επέτρεπαν ούτε καν να σταλούν τα ετοιμοπαράδοτα οχήματα στους πελάτες της εταιρείας και άλλα 600 στον ελληνικό Δημόσιο τομέα. Έδειραν μάλιστα, πολύ άσχημα τον διευθυντή πωλήσεων Γιώργο Ζωγράφο. Τότε ανέλαβε δράση ο Πέτρος Κοντογούρης, ερχόμενος από τη Γερμανία, ο οποίος διαβεβαίωσε τους εργαζόμενους ότι η εταιρεία θα τους αποζημίωνε από πάνω, αρκεί να επιστρέψουν στις δουλειές τους. Πράγμα που έγινε, αλλά μόνο για πέντε μέρες, καθώς μετά ζήτησαν να... πάνε διακοπές. Απίστευτο; Κι όμως αληθινό! Πράγματι πήγαν τις διακοπές τους και μετά πέρασαν από την οδό Αγίας Σοφίας 26 για να λάβουν τις αποζημιώσεις τους. Το εργοστάσιο είχε κλείσει.
Πηγή: http://taxalia.blogspot.com/2011/07/namco-pony.html (και αυτό ενδιαφέρον, διάβασέ το όλο)
Συνέχεια . . . . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άρθρο κλείνει ως εξής:
«ΠΑΡOΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ?
Εάν αυτή την στιγμή θελήσουμε να πούμε ότι έχουμε αυτοκινητοβιομηχανία θα λέμε ψέματα. Το γιατί ? Δεν ξέρω - δεν μπορώ να καταλάβω. Μετά τον παγκόσμιο πόλεμο ξεκινήσαμε μαζί με όλους τους άλλους και όλοι τότε είμασταν σε μια κατάσταση επιεικώς δραματική. Δραματική, γιατί δεν υπήρχαν λεφτά, δεν υπήρχαν εργοστάσια, δεν υπήρχαν επιστήμονες, δεν υπήρχαν τεχνίτες. Υπήρχε όμως το βασικό: Η ανάγκη της επιβίωσης. Κι εκεί τα πήγαμε καλά.
Κατ' αρχάς φτιάξαμε τα απαραίτητα αυτοκίνητα - εργαλεία. Τα αυτοκίνητα που χρειάζονταν στην ύπαιθρο, για να κάνουν δουλειά, να μεταφέρουν τις σοδειές, την γυναίκα τους και τα παιδιά τους. Και για να φτιάξουμε αυτά τα αυτοκίνητα, σκεφτήκαμε - δουλέψαμε - ανακαλύψαμε και προχωρήσαμε στην παραγωγή και πουλήσαμε και αναβαθμίσαμε και ξαναπουλήσαμε, και ΤΟΤΕ ?
Τότε το κράτος (που είμαστε εμείς) αλλάξαμε τους νόμους και ότι είχαμε καταφέρει μέχρι τότε το διαλύσαμε. Και επειδή τα εργαλεία είναι απαραίτητα και δεν τα βρίσκαμε εδώ, τα αγοράσαμε (και αγοράζουμε) από έξω. Και οι τεχνίτες ? τα μυαλά ? τα σχέδια ? = ΠΑΠΑΛΑ.
Και είχαμε φτιάξει βιομηχανίες που έφτιαχναν φορτηγάκια. Στην αρχή απλώς έκαναν την δουλειά τους και τα περισσότερα μέρη τους ήταν εισαγόμενα. Αργότερα φτιάξαμε περιφερειακές βιοτεχνίες και φτιάχναμε τα περισσότερα μέρη τους εδώ. Και το κυριότερο ήταν ότι αυτά τ’ αυτοκίνητα ήταν τόσο καλά, που τεράστια Ευρωπαικά εργοστάσια τα υιοθετούσαν και αυτά έφεραν και τα σήματά τους. Ηταν τόσο καλά που τα αγόραζαν οι ΞΕΝΟΙ (ξέρετε αυτοί οι κουτοί). Και θα σας πώ και κάτι ακόμα και εμείς κονομάγαμε και περνάγαμε καλύτερα. Και τότε, το κράτος (που είμαστε εμείς), άλλαξε τους νόμους και ότι είχαμε καταφέρει μέχρι τότε, το διαλύσαμε.
Και είχαμε φτιάξει βιομηχανίες και περιφερειακές βιοτεχνίες, που δούλευαν χιλιάδες έλληνες (και φέραμε κι εργάτες απ΄ έξω, γιατί εμείς δεν φθάναμε) που έφτιαχναν λεωφορεία και πούλμαν και φορτηγά και τρακτέρ και μηχανάκια και ποδήλατα και γεννήτριες και καράβια και και και. Και τότε το κράτος (που είμαστε εμείς) άλλαξε τους νόμους και τα περισσότερα απ όσα είχαμε καταφέρει μέχρι τότε, τα διαλύσαμε.
Και τι έχει μείνει ? Εχουν μείνει ελάχιστοι που φτιάχνουν αμαξώματα. Στην ουσία μόνο ενας μεγάλος κατασκευαστής υπάρχει, η ΕΛΒΟ. Εχουν μείνει όμως πάρα πολλοί, που ορκίζονται πλέον, ότι ΔΕΝ θα ξανατολμήσουν να κάνουν ή ξανακάνουν κάτι στην Ελλάδα. Και αυτό, γιατί το κράτος (που είμαστε εμείς) θα ξαναλλάξει τους νόμους, για να καταστρέψει τις όποιες προσπάθειες γίνουν και εάν δεν αλλάξει τους νόμους, θα επικαιροποιήσει την από αρχαιοτάτων χρόνων δυνατότητα του λαού μας, να σκοτώσει ο ένας τον άλλον.
Δια ταύτα. Υπάρχει η ΕΛΒΟ, υπάρχουν ορισμένοι που απασχολούνται με αμαξώματα πούλμαν. Υπάρχουν μερικοί ρομαντικοί, όπως η TROPICAL (η παλαιά ALFA) που ψάχνει και ψάχνεται, να φτιάξει το «ειδικό» αυτοκίνητο, γιατί για μαζική παραγωγή κάποιου οχήματος δεν είμαστε πια μέσα στο παιχνίδι. Τελευταία λοιπόν η εταιρεία πειραματίζεται σε όχημα με κυψέλες υδρογόνου. Παλαιότερες σχεδιάσεις (πρωτότυπα) έχουν πουληθεί σε Κορέα και Πορτογαλία (αυτό λέγεται εξαγωγή τεχνολογίας - τεχνογνωσίας). Εμείς ας μην στενοχωριόμαστε, θα τις ξαναγοράσουμε από το εξωτερικό σαν Κορεάτικες ή Πορτογαλλικές κατασκευές.»
Κύριε Διαμαντή τα σέβη μου αλλά στον στενό οικογενειακό μου κύκλο υπάρχουν ένα PHD που αμείβεται με πενταροδεκάρες, τρία MSC άνεργα και ένα MSC που μετανάστευσε. (Πώς λένε «καλά εσύ έφυγες νωρίς»; Έτσι ακριβώς)
Αν είχες στοιχειώδη γνώση της πραγματικότητας δεν θα αναρτούσες αυτό το άρθρο σχετικά με την Ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία. Για λόγους φτηνής προπαγάνδας στην νεότατη ιστορία μας, έγινε μόδα να αποδίδονται οι ευθύνες για το κατάντημα της, στους εργαζόμενους και τους αγώνες τους. Αυτό δεν αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, εκείνο όμως που αποτελεί είναι πως υπάρχουν τόσοι σοβαροί(;) άνθρωποι που ακόμη μετά τόσα χρόνια πιστεύουν πως οι εργαζόμενοι την εξαφάνισαν!!!
ΔιαγραφήΠουθενά στον κόσμο οι εργαζόμενοι ποτέ δεν απέκτησαν τόση και τέτοια δύναμη! Η πραγματικότητα είναι πως η πολιτεία δηλαδή οι κυβερνήσεις ανεξήγητα... επέβαλαν φορολογία που καθιστούσε ασύμφορη την παραγωγή οποιουδήποτε οχήματος στην Ελλάδα!
Διάβασε στο παρακάτω λινκ από το "ΒΗΜΑ" (4/12/12) το πιο πρόσφατο άρθρο.
"Γιατί απέτυχε η ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία;
Το 1980, άνοιξε στον Βόλο η μεγαλύτερη βιομηχανική μονάδα παραγωγής αυτοκινήτων στην Ελλάδα. Σήμερα, δεν υπάρχει κανένα σημείο ζωής στην ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία.
Σε μια χώρα που περισσεύουν τα όνειρα, αλλά απουσιάζουν η κοινή λογική και ο ρεαλισμός, η βαριά βιομηχανία δεν έχει μέλλον. Στην περίπτωση της Ελλάδας, άνθρωποι με μεράκι, επιστήμονες με γνώσεις, επιχειρηματίες με φιλοδοξίες και αγάπη για την πατρίδα προσπάθησαν, δούλεψαν, ρίσκαραν και τελικά, όπως λένε οι ίδιοι, έχασαν από τον αόρατο εχθρό: το ελληνικό κράτος.
...
Σύμφωνα με τα σχέδια της εποχής, «…το κόστος του θα του επέτρεπε να κυκλοφορήσει όχι μόνο στην ελληνική, αλλά και στη διεθνή αγορά. Η μαζική παραγωγή του θα ξεκινούσε μετά την ολοκλήρωση ορισμένων τυπικών διατυπώσεων εκ μέρους του υπουργείου Μεταφορών». Τελικά το DIM κρίθηκε ότι δεν είχε μέλλον στην ελληνική αγορά και έτσι άλλη μια ευκαιρία χάθηκε.
Ο ρόλος της ελληνικής πολιτείας
Μιλώντας με ανθρώπους που έμπλεξαν στην ωραία αυτή περιπέτεια της κατασκευής αυτοκινήτων στη χώρα μας, μαθαίνεις ότι αν γνώριζαν τι θα αντιμετώπιζαν από την πλευρά της επίσημης ελληνικής πολιτείας, δεν θα επιχειρούσαν ποτέ αυτό που έκαναν. Οι παλινωδίες των πολιτικών, ο κακώς νοούμενος επιχειρηματικός ανταγωνισμός και τα κάθε είδους παιχνίδια κάτω από το τραπέζι ήταν στην ημερήσια διάταξη. Αν και το επίπεδο τεχνογνωσίας αναβαθμιζόταν διαρκώς, το επιχειρείν στον χώρο του ελληνικού αυτοκινήτου βυθιζόταν σε τέλμα.
Για πολλούς τη χαριστική βολή στην ιδέα της ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας έδωσε η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, καθώς η εναρμόνιση της Ελλάδας με την κοινοτική νομοθεσία στέρησε οποιαδήποτε δυνατότητα παρέμβασης για τη στήριξη της εγχώριας αυτοκινητοβιομηχανίας εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης. Κάτω από ένα νομοθετικό πλέγμα που εμπόδιζε ή αποθάρρυνε οποιαδήποτε προσπάθεια, μέσα σε έναν λαβύρινθο γραφειοκρατικών διαδικασιών και με συνεχείς αλλαγές της φορολογικής νομοθεσίας, δεν μπορούσαν να σχεδιαστούν και να πραγματοποιηθούν επενδυτικά προγράμματα μακράς πνοής και υψηλού κόστους.
(συνεχίζεται)
Η χαμένη ευκαιρία του Βόλου
ΔιαγραφήΕξαίρεση αποτέλεσε το 1980 η επένδυση του Ομίλου Θεοχαράκη για τη δημιουργία της ΤΕΟΚΑΡ στον Βόλο. Λειτούργησε 15 χρόνια, κατασκεύασε περισσότερα από 170.000 αυτοκίνητα με τα σήματα Datsun - Nissan και δημιούργησε προϋποθέσεις για μια σημαντική επένδυση εκ μέρους της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Ωστόσο, η δημιουργία μιας μεγάλης βιομηχανικής μονάδας παραγωγής αυτοκινήτων που θα κάλυπτε τις ανάγκες της ευρωπαϊκής αγοράς στην οποία είχαν ανάγκη να εισβάλουν οι ιαπωνικές εταιρείες, δεν τελεσφόρησε ποτέ εξαιτίας, όπως λένε αυτοί που γνωρίζουν, των απαιτήσεων της ελληνικής πολιτείας.
Οι απαιτήσεις κρίθηκαν τότε από τους υποψήφιους ιάπωνες επενδυτές υπερβολικές και εκείνοι στράφηκαν στη Βρετανία όπου υπάρχουν ως σήμερα εξασφαλίζοντας χιλιάδες θέσεις εργασίας σε μια χώρα με τεράστια ιστορία στην κατασκευή αυτοκινήτων η οποία, πλέον, δεν έχει καμία εθνική αυτοκινητοβιομηχανία. Σήμερα είναι προφανές ότι δεν θα υπάρξει ξανά παρόμοια ευκαιρία. Οι μη ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν εδραιώσει ήδη την παρουσία τους στην Ευρώπη, κατασκευάζοντας αυτοκίνητα σε μεγαλύτερες πληθυσμιακά αγορές με ισχυρά επιχειρηματικά ερείσματα. Οι κυβερνήσεις χωρών όπως π.χ. η Τσεχία και η Πολωνία έδωσαν κίνητρα για την εγκατάσταση εργοστασίων στα εδάφη τους και φορολογικές διευκολύνσεις στις εταιρείες που εξασφαλίζουν δουλειά σε χιλιάδες πολίτες τους.
Η ευκαιρία για την Ελλάδα στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας φαίνεται να έχει χαθεί προ πολλού χάρη στις πράξεις και στις παραλείψεις εκείνων που όταν μπορούσαν να προσελκύσουν και να ενισχύσουν επενδύσεις στον συγκεκριμένο τομέα επέλεξαν να μην το κάνουν, κλείνοντας οριστικά την πόρτα σε έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους κλάδους της παγκόσμιας βιομηχανίας".
http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=486931
Καλές γιορτές κι ο καινούριος χρόνος να φωτίσει όλους μας να μαθαίνουμε την αλήθεια γιατί διαφορετικά θα συνεχίσουμε να τρώμε τις σάρκες μας ανοήτως, και τα συμφέροντα ξένα κι Ελληνικά θα απολαμβάνουν το θέαμα και τις πωλήσεις που θα τους προσπορίζει τα πιο εύκολα κέρδη!
Ανώνυμε 20 Δεκεμβρίου 2012 7:06 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι προφανές ότι δεν πρόσεξες ότι στα σχόλιά μου υπάρχου και παραπομπές όπου αναφέρονται όλα αυτά που αισθάνομαι ότι μου προσάπτεις πως αποσιωπώ, παροτρύνω μάλιστα τον τυχόν ενδιαφερόμενο αναγνώστη να τις διαβάσει ολόκληρες.
Οποιοσδήποτε πιάνοντας το «νήμα» των παραπομπών θα κατέληγε στις ίδιες διαπιστώσεις: «Η ευκαιρία για την Ελλάδα στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας φαίνεται να έχει χαθεί προ πολλού χάρη στις πράξεις και στις παραλείψεις εκείνων που όταν μπορούσαν να προσελκύσουν και να ενισχύσουν επενδύσεις στον συγκεκριμένο τομέα επέλεξαν να μην το κάνουν, κλείνοντας οριστικά την πόρτα σε έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους κλάδους της παγκόσμιας βιομηχανίας», όπως γράφεις.
Αλλά ποιος κατηγόρησε τους εργαζόμενους για την κατάσταση αυτή;
Η παραπομπή http://taxalia.blogspot.com/2011/07/namco-pony.html αναφέρεται στον κακώς εννοούμενο συνδικαλισμό: «Όμως, εκείνοι επέμεναν να ικανοποιηθεί το αίτημά τους «εδώ και τώρα», υποκινούμενοι και από ένα ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΣΗΜΑΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, του οποίου ο ρόλος στην περίπτωση αυτή μάλλον ήταν «σκοτεινός», κάνοντας πολλούς να μιλήσουν για «το ότι παρακινείτο από ανταγωνιστικά της οικογένειας Κοντογούρη συμφέροντα».
Δεν υποστηρίζω ότι είμαι σοβαρός άνθρωπος, αυτό ας το κρίνουν άλλοι , απλώς προσπαθώ να κάνω όσο το δυνατό «πληρέστερα» σχόλια σεβόμενος και το χώρο του blog που ήδη αισθάνομαι ότι καταχρώμαι.
Ίσως θα έπρεπε να ψάξω περισσότερο ποιο ήταν αυτό το ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΣΗΜΑΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
Επειδή ασφαλώς θα έχεις καλύτερη γνώση της πραγματικότητας από εμένα μπορείς να το κάνεις εσύ και αν βρείς κάτι σε παρακαλώ να το αναρτήσεις με τη σχετική παραπομπή.
Τα περί «φτηνής προπαγάνδας» προτιμώ να τα αντιπαρέλθω, περιοριζόμενος να δηλώσω πως είμαι ευχαριστημένος που το σχόλιό μου έγινε αφορμή για παραπέρα «επεξεργασία» του αντικειμένου που καταπιάστηκα.