Το γράφει αξεπέραστα ο Καβάφης: "Είν΄οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων, είν΄οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων... κομμάτι κατορθώνουμε, κομμάτι, κι αρχίζουμε νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες...".
Αυτό προσπαθεί εν μέσω γενικευμένης κρίσης, αμοιβαίας δυσπιστίας, προσωπικών
αντιπαθειών και υστερόβουλων επιδιώξεων η διοίκηση του δήμου, που θα συναντηθεί με όσους καταγγέλλει εντός κι εκτός Δημοτικού Συμβουλίου, σε μια προσπάθεια να υπάρξει ένας Προϋπολογισμός για να λειτουργήσει ο Δήμος.
Πρόκειται για συνολική πολιτική χρεοκοπία. Η πόλη χρειάζεται μια δημοτική δύναμη που θα την εμπνεύσει, θα παρουσιάσει ένα ρεαλιστικό σχέδιο βελτίωσης της ζωής των δημοτών, των επαγγελματιών, των εργαζομένων και των κατοίκων της πόλης και θα δώσει ουσιαστικά δείγματα αξιοπιστίας, ώστε ο κόσμος να την εμπιστευτεί και να συνεργαστεί μαζί της.
Θα μου πει κάποιος "δηλαδή δεν χρειάζεται να λειτουργεί ο Δήμος;" Φυσικά χρειάζεται και άλλη λύση δεν υπάρχει εκτός από την προσπάθεια συνεννόησης.
Πέραν αυτής, όμως, υπάρχει το ερώτημα: Είναι δυνατόν Τρίτη Πέμπτη Σάββατο να συννενοούνται, Δευτέρα Τετάρτη Παρασκευή να αλληλοϋβρίζονται και Κυριακή να ξεκατινιάζονται;
Η κατάρρευση του τοπικού πολιτικού συστήματος γενικεύεται. Καλό είναι όσοι αισθάνονται ότι είναι "χλωρά", να φροντίσουν να μην καούν μαζί με τα "ξερά". Γιατί όπως λέει και ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής στο ποιημά του, "όμως η πτώσις μας είναι βεβαία... ήδη στα τείχη, ο Πρίαμος και η Εκάβη κλαίνε..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου