Για πρώτη φορά, ο μακροπρόθεσμος προϋπολογισμός της ΕΕ θα
μειωθεί σε πραγματικούς όρους. Τα εύσημα θα πρέπει να δοθούν στην βρετανική
κυβέρνηση και τους συμμάχους της για την εξασφάλιση αυτού –ιδιαίτερα καθώς ο
προϋπολογισμός αυτός θα είναι
για 28 και όχι για 27 χώρες.Η τελική συμφωνία αποδεικνύει ότι σε σχέση με τον τρέχοντα μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της ΕΕ (2007-2013), οι λεγόμενες «δεσμεύσεις» θα μειωθούν κατά 34 δισ. ευρώ και οι «πληρωμές» κατά 35 δισ. ευρώ. Αυτό αντιστοιχεί σε μείωση 3,4% και σε μείωση 3,7% αντιστοίχως (σε πραγματικούς όρους). Το ασυνήθιστα υψηλό χάσμα μεταξύ των δύο αυτών ποσών –απαραίτητο για να εξασφαλιστεί μια συμφωνία- θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα.
Η ακαθάριστη συνεισφορά του Ηνωμένου Βασιλείου αναμένεται να μειωθεί (ως ποσοστό του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος) αλλά η καθαρή συνεισφορά θα μπορούσε να αυξηθεί καθώς περισσότερα κεφάλαια θα διοχετευθούν προς τα νέα κράτη-μέλη της ΕΕ –τέτοιες δαπάνες δεν καλύπτονται από την βρετανική επιστροφή. Ωστόσο, αυτή η αναδιανομή μετρητών μπορεί να έχει την μεγαλύτερη συγκριτικά επίδραση στα νέα κράτη-μέλη, επομένως η βρετανική κυβέρνηση έκανε το σωστό και αυτό δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως «ήττα».
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να εναντιωθεί στη συμφωνία και σε μια πολύ περίεργη κίνηση, ορισμένοι ευρωβουλευτές έχουν ζητήσει «μυστική» ψηφοφορία αν και μπορούν μόνο να απορρίψουν ή να εγκρίνουν τη συμφωνία, όχι να την τροποποιήσουν.
Στην τελική πρόταση, οι άμεσες ενισχύσεις με βάση την ΚΑΠ έχουν υποχωρήσει κατά 62,5 δισ. ευρώ σε πραγματικούς όρους, που αποτελεί μια θετική εξέλιξη. Ωστόσο, περίπου το 40% του προϋπολογισμού θα διατεθεί σε αγροτικές και γεωργικές επιδοτήσεις, και στο σύνολό του, ο προϋπολογισμός της ΕΕ θα παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ξεπερασμένος και αναποτελεσματικός.
Ο μακροπρόθεσμος προϋπολογισμός της ΕΕ έχει μειωθεί για πρώτη φορά.
Για πρώτη φορά, ο προϋπολογισμός της ΕΕ (MFF) έχει μειωθεί σε πραγματικούς όρους.
Δεσμεύσεις: Αυτό είναι το όριο της πιστωτικής κάρτας, δηλαδή, το μέγιστο ποσό που μπορεί να δεσμευθεί για projects. Θα μειωθεί κατά 34 δισ. ευρώ σε πραγματικούς όρους σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο, και θα διαμορφωθεί στα 960 δισ. ευρώ.
Πληρωμές: Αυτά είναι τα κονδύλια που προβλέπεται να καταβληθούν σε ένα συγκεκριμένο έτος. Εδώ είναι που επικεντρώνεται συνήθως το βρετανικό υπουργείο Οικονομικών, δεδομένου ότι έχει άμεσο αντίκτυπο στο πορτοφόλι της κυβέρνησης. Αυτά θα μειωθούν κατά 35 δισ. ευρώ σε πραγματικούς όρους σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο.
Ως εκ τούτου, μπορεί εύλογα να υποστηριχθεί ότι ο David Cameron έφερε εις πέρας την υπόσχεσή του: «στην καλύτερη (περίπτωση) μια μείωση, στη χειρότερη ένα πάγωμα».
Όπως
πηγαίνει η Γερμανία, πηγαίνει και η Ευρώπη
Η πολιτική σημασία αυτών των συνομιλιών δεν ήταν τόσο οι απόλυτοι αριθμοί, εξάλλου η μείωση ανήλθε στο 0,3% του πανευρωπαϊκού ακαθάριστου εθνικού προϊόντος.
Οι Βρετανία, Ολλανδία, Σουηδία, Δανία και Γερμανία, σχημάτισαν μια συμμαχία γύρω από τις περικοπές σε πραγματικούς όρους, υπερσκιάζοντας τις Γαλλία και Ιταλία. Τα εύσημα θα πρέπει να αποδοθούν στην κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου για αυτό –δεν είναι μονίμως απομονωμένη όπως θα μας έκαναν να πιστέψουμε κάποιοι σχολιαστές.
Παραδόξως, ο Francois Hollande και η Angela Merkel δεν προσήλθαν με κοινή θέση στις συνομιλίες. Αυτό ήταν ένα ακόμη βήμα προς μια Γερμανία με περισσότερη αυτοπεποίθηση, η οποία δεν υπογράφει απλώς λευκές επιταγές, και άλλη μία «χαλάρωση» κλειδιού στη γαλλό-γερμανική μηχανή.
Όπως αναμενόταν, η Angela Merkel ενήργησε ως κεντρικός άξονας, διεξάγοντας μικρότερες συναντήσεις με τον Cameron και το «βόρειο μπλοκ» από τη μία, και τον Hollande και το «νότιο μπλοκ» από την άλλη. Περισσότερο από ποτέ, το Βερολίνο κρατά την ισορροπία της εξουσίας.
Θα υπάρξει κάποιος πειρασμός στο Γουέστμινστερ να το εκλάβει αυτός ως πράσινο φως για τη βρετανική κυβέρνηση να τα παίξει όλα για όλα –και ότι η στρατηγική του Cameron να διαπραγματευτεί μια νέα συμφωνία στην Ευρώπη ύστερα από ένα δημοψήφισμα, θα έχει την αμέριστη ευλογία της Γερμανίδας Καγκελαρίου. Αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν πρόωρο. Τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, η Angela Merkel θριαμβεύει στο ρόλο της ως μεσολαβητής, παίζοντας συνεχώς με διάφορες εναλλακτικές λύσεις, αναλόγως με το θέμα το οποίο χειρίζεται. Το μάθημα για το Ηνωμένο Βασίλειο είναι: απέκτησε αρκετή στήριξη για τη θέση σου μεταξύ των ομοϊδεατών κρατών-μελών, και η Γερμανία θα σε στηρίξει.
Θα μπορούσαν οι συνεισφορές του Ηνωμένου Βασιλείου να κινηθούν υψηλότερα με τη νέα συμφωνία;
Καθαρές εισφορές: παρά την εξασφάλιση μιας μείωσης του προϋπολογισμού της ΕΕ σε πραγματικούς όρους, η καθαρά εισφορά του Ηνωμένου Βασιλείου (τι πληρώνει στην ΕΕ αφού ληφθούν υπόψη αυτά που παίρνει πίσω και οι επιστροφές), εξακολουθεί να είναι πιθανό να αυξηθεί με βάση αυτή την πρόταση.
Ουσιαστικά, καθώς το μερίδιο του προϋπολογισμού της ΕΕ που πηγαίνει προς τα νέα κράτη-μέλη –αυτά που εντάχθηκαν στην ΕΕ από το 2004 και μετά- θα αυξηθεί, και από τη στιγμή που το Ηνωμένο Βασίλειο δεν λαμβάνει επιστροφές από αυτές τις δαπάνες, η καθαρή συνεισφορά του θα αυξηθεί. Αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί ως μια «ήττα» καθώς είναι η χρηματοδότηση των νέων κρατών-μελών της ΕΕ που μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί πολιτικά ευάλωτο για τον David Cameron –αν και είναι πιθανό να συσσωρεύσουν το φταίξιμο στον Tony Blair (δικαιολογημένα εν μέρει) για το ότι εγκατέλειψε μέρος της επιστροφής το 2005. Οι περισσότεροι Συντηρητικοί βουλευτές είναι πιθανό ότι θα στηρίξουν αυτό το deal.
Ακαθάριστες εισφορές
Αυτό είναι μάλλον πιο πολύπλοκο. Με βάση τη συμφωνία, ο προϋπολογισμός μειώνεται σε πραγματικούς όρους, επομένως η ακαθάριστη συνεισφορά του Ηνωμένου Βασιλείου θα πρέπει να μειωθεί σε πραγματικούς όρους. Ωστόσο, υπάρχουν δύο ζητήματα που θα πρέπει να γνωρίζει κανείς:
Πρώτον, αν και το πλαφόν των νέων πληρωμών για το 2014-2020 στα 908 δισ. ευρώ είναι χαμηλότερο από τα 943 δισ. ευρώ του προύπολογισμού για το 2007-2013, «οι πραγματικές πληρωμές (δηλαδή το απτό κόστος για τις εθνικές κυβερνήσεις) ιστορικά υπερβαίνει το πλαφόν. Αυτό εξηγεί γιατί το Ηνωμένο Βασίλειο έθεσε ένα σημείο αναφοράς στα 886 δισ. ευρώ, το οποίο αποτελεί προέκταση των πραγματικών πληρωμών που καταβλήθηκαν το 2011. Εάν, με βάση αυτό το νέο προϋπολογισμό, οι πραγματικές πληρωμές είναι πιο κοντά στο όριο ή το ξεπερνάει, τότε το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε ενδεχομένως να καταλήξει να πρέπει να πληρώνει περισσότερα από ό,τι τώρα. Αυτό κάθε άλλο παρά σίγουρο είναι, αλλά παραμένει μια πιθανότητα. Ωστόσο, κυρίως, με το να κερδίσει μια μείωση στο πλαφόν, το ανώτατο όριο των πιθανών εισφορών έχει τώρα τεθεί χαμηλότερα. Ως ποσοστό του βρετανικού ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, οι εισφορές του Ηνωμένου Βασιλείου πιθανώς θα εξακολουθούν να είναι χαμηλότερες στη διάρκεια της περιόδου του προϋπολογισμού.
Ένα δεύτερο ζήτημα, για τον προϋπολογισμό εν γένει περισσότερο παρά για το Ηνωμένο Βασίλειο ειδικότερα, είναι η δυνατότητα για ένα έλλειμμα στον προϋπολογισμό, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε τεράστιες πιέσεις προκειμένου να αυξηθεί το όριο πληρωμών στην πορεία. Λόγω του τρόπου δόμησης του MFF με τις «δεσμεύσεις» και τις «πληρωμές», οι πραγματικές πληρωμές «υπολείπονται» των δεσμεύσεων (ή των υποσχέσεων για πληρωμή). Στο πλαίσιο ενός συνεχώς αυξανόμενου προϋπολογισμού, αυτό δεν αποτελεί ένα πρακτικό πρόβλημα, καθώς επιπλέον κονδύλια μπορεί πάντα να δεσμευθούν για να ικανοποιήσουν προηγούμενες δεσμεύσεις. Ωστόσο, τώρα μπορεί να έχουμε μια κατάσταση όπου οι πληρωμές μειώνονται αρκετά χαμηλότερα από το επίπεδο των δεσμεύσεων που η ΕΕ ήταν σε θέση να κάνει με βάση τον τρέχοντα προϋπολογισμό, ενώ ο τρέχων συμβιβασμός στηρίζεται επίσης σε βαθύτερες μειώσεις των πληρωμών παρά ων δεσμεύσεων. Αυτό θα μπορούσε δυνητικά να σημαίνει μη χρηματοδοτούμενες δεσμεύσεις.
Θεωρητικά, τα όρια των πληρών των MFF που συμφωνούνται τώρα, δεν μπορούν να αλλάξουν εκτός και εάν υπάρξει ομόφωνη συμφωνία, καθώς ουσιαστικά σημαίνει εκ νέου άνοιγμα του MFF. Οι τρέχοντες κανόνες προβλέπουν όντως ανοδική αναθεώρηση των ορίων κατά 0,03% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος για «απρόβλεπτες» δαπάνες. Περισσότερο από αυτό, φαίνεται να απαιτείται ομοφωνία, αλλά θα μπορούσε να υπάρξει περιθώριο για κάποια νομική διένεξη εάν πρέπει να περάσει αυτό το σενάριο.
Ο προϋπολογισμός της ΕΕ εξακολουθεί να δαπανάται σε λάθος τομείς.
Αλλά συνολικά, λόγω της εγγενούς αμεροληψίας στις συνομιλίες για τον προϋπολογισμό της ΕΕ σχετικά με το status quo και τη διαφωνία που υποβόσκει μεταξύ της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου (αναλογικά το Παρίσι συνεισφέρει τα περισσότερα για τις επιστροφές του Ηνωμένου Βασιλείου από τον προϋπολογισμό της ΕΕ), ο προϋπολογισμός θα παραμείνει αναποτελεσματικός και σε μεγάλο βαθμό εκτός της οικονομικής πραγματικότητας.
Όπως εμφανίζει το παραπάνω γράφημα, η πλειονότητα των δαπανών της ΕΕ θα συνεχίσει να αφορά τις καταστροφικές προς την ανάπτυξη αγροτικές επιδοτήσεις και την παράλογη ανακύκλωση των χρημάτων μεταξύ πλουσιότερων χωρών.
Η πολιτική σημασία αυτών των συνομιλιών δεν ήταν τόσο οι απόλυτοι αριθμοί, εξάλλου η μείωση ανήλθε στο 0,3% του πανευρωπαϊκού ακαθάριστου εθνικού προϊόντος.
Οι Βρετανία, Ολλανδία, Σουηδία, Δανία και Γερμανία, σχημάτισαν μια συμμαχία γύρω από τις περικοπές σε πραγματικούς όρους, υπερσκιάζοντας τις Γαλλία και Ιταλία. Τα εύσημα θα πρέπει να αποδοθούν στην κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου για αυτό –δεν είναι μονίμως απομονωμένη όπως θα μας έκαναν να πιστέψουμε κάποιοι σχολιαστές.
Παραδόξως, ο Francois Hollande και η Angela Merkel δεν προσήλθαν με κοινή θέση στις συνομιλίες. Αυτό ήταν ένα ακόμη βήμα προς μια Γερμανία με περισσότερη αυτοπεποίθηση, η οποία δεν υπογράφει απλώς λευκές επιταγές, και άλλη μία «χαλάρωση» κλειδιού στη γαλλό-γερμανική μηχανή.
Όπως αναμενόταν, η Angela Merkel ενήργησε ως κεντρικός άξονας, διεξάγοντας μικρότερες συναντήσεις με τον Cameron και το «βόρειο μπλοκ» από τη μία, και τον Hollande και το «νότιο μπλοκ» από την άλλη. Περισσότερο από ποτέ, το Βερολίνο κρατά την ισορροπία της εξουσίας.
Θα υπάρξει κάποιος πειρασμός στο Γουέστμινστερ να το εκλάβει αυτός ως πράσινο φως για τη βρετανική κυβέρνηση να τα παίξει όλα για όλα –και ότι η στρατηγική του Cameron να διαπραγματευτεί μια νέα συμφωνία στην Ευρώπη ύστερα από ένα δημοψήφισμα, θα έχει την αμέριστη ευλογία της Γερμανίδας Καγκελαρίου. Αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν πρόωρο. Τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, η Angela Merkel θριαμβεύει στο ρόλο της ως μεσολαβητής, παίζοντας συνεχώς με διάφορες εναλλακτικές λύσεις, αναλόγως με το θέμα το οποίο χειρίζεται. Το μάθημα για το Ηνωμένο Βασίλειο είναι: απέκτησε αρκετή στήριξη για τη θέση σου μεταξύ των ομοϊδεατών κρατών-μελών, και η Γερμανία θα σε στηρίξει.
Θα μπορούσαν οι συνεισφορές του Ηνωμένου Βασιλείου να κινηθούν υψηλότερα με τη νέα συμφωνία;
Καθαρές εισφορές: παρά την εξασφάλιση μιας μείωσης του προϋπολογισμού της ΕΕ σε πραγματικούς όρους, η καθαρά εισφορά του Ηνωμένου Βασιλείου (τι πληρώνει στην ΕΕ αφού ληφθούν υπόψη αυτά που παίρνει πίσω και οι επιστροφές), εξακολουθεί να είναι πιθανό να αυξηθεί με βάση αυτή την πρόταση.
Ουσιαστικά, καθώς το μερίδιο του προϋπολογισμού της ΕΕ που πηγαίνει προς τα νέα κράτη-μέλη –αυτά που εντάχθηκαν στην ΕΕ από το 2004 και μετά- θα αυξηθεί, και από τη στιγμή που το Ηνωμένο Βασίλειο δεν λαμβάνει επιστροφές από αυτές τις δαπάνες, η καθαρή συνεισφορά του θα αυξηθεί. Αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί ως μια «ήττα» καθώς είναι η χρηματοδότηση των νέων κρατών-μελών της ΕΕ που μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί πολιτικά ευάλωτο για τον David Cameron –αν και είναι πιθανό να συσσωρεύσουν το φταίξιμο στον Tony Blair (δικαιολογημένα εν μέρει) για το ότι εγκατέλειψε μέρος της επιστροφής το 2005. Οι περισσότεροι Συντηρητικοί βουλευτές είναι πιθανό ότι θα στηρίξουν αυτό το deal.
Ακαθάριστες εισφορές
Αυτό είναι μάλλον πιο πολύπλοκο. Με βάση τη συμφωνία, ο προϋπολογισμός μειώνεται σε πραγματικούς όρους, επομένως η ακαθάριστη συνεισφορά του Ηνωμένου Βασιλείου θα πρέπει να μειωθεί σε πραγματικούς όρους. Ωστόσο, υπάρχουν δύο ζητήματα που θα πρέπει να γνωρίζει κανείς:
Πρώτον, αν και το πλαφόν των νέων πληρωμών για το 2014-2020 στα 908 δισ. ευρώ είναι χαμηλότερο από τα 943 δισ. ευρώ του προύπολογισμού για το 2007-2013, «οι πραγματικές πληρωμές (δηλαδή το απτό κόστος για τις εθνικές κυβερνήσεις) ιστορικά υπερβαίνει το πλαφόν. Αυτό εξηγεί γιατί το Ηνωμένο Βασίλειο έθεσε ένα σημείο αναφοράς στα 886 δισ. ευρώ, το οποίο αποτελεί προέκταση των πραγματικών πληρωμών που καταβλήθηκαν το 2011. Εάν, με βάση αυτό το νέο προϋπολογισμό, οι πραγματικές πληρωμές είναι πιο κοντά στο όριο ή το ξεπερνάει, τότε το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε ενδεχομένως να καταλήξει να πρέπει να πληρώνει περισσότερα από ό,τι τώρα. Αυτό κάθε άλλο παρά σίγουρο είναι, αλλά παραμένει μια πιθανότητα. Ωστόσο, κυρίως, με το να κερδίσει μια μείωση στο πλαφόν, το ανώτατο όριο των πιθανών εισφορών έχει τώρα τεθεί χαμηλότερα. Ως ποσοστό του βρετανικού ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, οι εισφορές του Ηνωμένου Βασιλείου πιθανώς θα εξακολουθούν να είναι χαμηλότερες στη διάρκεια της περιόδου του προϋπολογισμού.
Ένα δεύτερο ζήτημα, για τον προϋπολογισμό εν γένει περισσότερο παρά για το Ηνωμένο Βασίλειο ειδικότερα, είναι η δυνατότητα για ένα έλλειμμα στον προϋπολογισμό, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε τεράστιες πιέσεις προκειμένου να αυξηθεί το όριο πληρωμών στην πορεία. Λόγω του τρόπου δόμησης του MFF με τις «δεσμεύσεις» και τις «πληρωμές», οι πραγματικές πληρωμές «υπολείπονται» των δεσμεύσεων (ή των υποσχέσεων για πληρωμή). Στο πλαίσιο ενός συνεχώς αυξανόμενου προϋπολογισμού, αυτό δεν αποτελεί ένα πρακτικό πρόβλημα, καθώς επιπλέον κονδύλια μπορεί πάντα να δεσμευθούν για να ικανοποιήσουν προηγούμενες δεσμεύσεις. Ωστόσο, τώρα μπορεί να έχουμε μια κατάσταση όπου οι πληρωμές μειώνονται αρκετά χαμηλότερα από το επίπεδο των δεσμεύσεων που η ΕΕ ήταν σε θέση να κάνει με βάση τον τρέχοντα προϋπολογισμό, ενώ ο τρέχων συμβιβασμός στηρίζεται επίσης σε βαθύτερες μειώσεις των πληρωμών παρά ων δεσμεύσεων. Αυτό θα μπορούσε δυνητικά να σημαίνει μη χρηματοδοτούμενες δεσμεύσεις.
Θεωρητικά, τα όρια των πληρών των MFF που συμφωνούνται τώρα, δεν μπορούν να αλλάξουν εκτός και εάν υπάρξει ομόφωνη συμφωνία, καθώς ουσιαστικά σημαίνει εκ νέου άνοιγμα του MFF. Οι τρέχοντες κανόνες προβλέπουν όντως ανοδική αναθεώρηση των ορίων κατά 0,03% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος για «απρόβλεπτες» δαπάνες. Περισσότερο από αυτό, φαίνεται να απαιτείται ομοφωνία, αλλά θα μπορούσε να υπάρξει περιθώριο για κάποια νομική διένεξη εάν πρέπει να περάσει αυτό το σενάριο.
Ο προϋπολογισμός της ΕΕ εξακολουθεί να δαπανάται σε λάθος τομείς.
Αλλά συνολικά, λόγω της εγγενούς αμεροληψίας στις συνομιλίες για τον προϋπολογισμό της ΕΕ σχετικά με το status quo και τη διαφωνία που υποβόσκει μεταξύ της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου (αναλογικά το Παρίσι συνεισφέρει τα περισσότερα για τις επιστροφές του Ηνωμένου Βασιλείου από τον προϋπολογισμό της ΕΕ), ο προϋπολογισμός θα παραμείνει αναποτελεσματικός και σε μεγάλο βαθμό εκτός της οικονομικής πραγματικότητας.
Όπως εμφανίζει το παραπάνω γράφημα, η πλειονότητα των δαπανών της ΕΕ θα συνεχίσει να αφορά τις καταστροφικές προς την ανάπτυξη αγροτικές επιδοτήσεις και την παράλογη ανακύκλωση των χρημάτων μεταξύ πλουσιότερων χωρών.
Είναι θετικό ότι οι δαπάνες σε αυτούς τους τομείς θα είναι μικρότερες από ό,τι
στην προηγούμενη περίοδο προϋπολογισμού. Συγκεκριμένα, οι άμεσες ενισχύσεις με
βάση την ΚΑΠ έχουν υποχωρήσει 62,5 δισ. ευρώ σε πραγματικούς όρους, που είναι
μια θετική εξέλιξη. Ωστόσο, η αρχική πρόταση της Κομισιόν και η πρόταση που
παρουσιάστηκε από τον Van Rompuy το Νοέμβριο, περιλαμβάνουν περισσότερες
δαπάνες σε τομείς όπως η έρευνα και ανάπτυξη και οι ενεργειακές υποδομές (μέσω
του λεγόμενου μηχανισμού «Συνδέοντας την Ευρώπη») και ακόμη λιγότερες για την ΚΑΠ
και τα περιφερειακά ταμεία.
Το Ηνωμένο Βασίλειο θα διατηρήσει την επιστροφή του
Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει διατηρήσει ανέπαφη την επιστροφή του – αυτό ήταν κόκκινη γραμμή για τη βρετανική κυβέρνηση. Η συμφωνία περιλαμβάνει επίσης κατ’ αποκοπή επιστροφής για την Ολλανδία (650 εκατ. ευρώ), τη Σουηδία (160 εκατ. ευρώ) και για μια νέα επιστροφή που απαίτησε η Δανία (130 εκατ. ευρώ). Η Γερμανία, η Ολλανδία και η Σουηδία θα επωφελούνταν από τις συνεισφορές τους με βάση το ΦΠΑ. Η Αυστρία αρχικά είδε να αφαιρείται εντελώς η επιστροφή της. Ωστόσο, στο τέλος, κατόρθωσε να εξασφαλίσει ένα ανώτατο όριο του μεριδίου της στη βρετανική επιστροφή, στα 95 εκατ. ευρώ.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε ακόμη να εμποδίσει τη συμφωνία προϋπολογισμού του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να εγκρίνει τη συμφωνία. Ο πρόεδρός του, Martin Schulz και άλλοι υψηλόβαθμοι βουλευτές έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να απορρίψει τη συμφωνία εάν ο προϋπολογισμός ήταν πολύ χαμηλός. Μερικοί έχουν προτείνει ακόμη και μια μυστική ψηφοφορία για να αποφασιστεί η τύχη του προϋπολογισμού.
Το Ηνωμένο Βασίλειο θα διατηρήσει την επιστροφή του
Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει διατηρήσει ανέπαφη την επιστροφή του – αυτό ήταν κόκκινη γραμμή για τη βρετανική κυβέρνηση. Η συμφωνία περιλαμβάνει επίσης κατ’ αποκοπή επιστροφής για την Ολλανδία (650 εκατ. ευρώ), τη Σουηδία (160 εκατ. ευρώ) και για μια νέα επιστροφή που απαίτησε η Δανία (130 εκατ. ευρώ). Η Γερμανία, η Ολλανδία και η Σουηδία θα επωφελούνταν από τις συνεισφορές τους με βάση το ΦΠΑ. Η Αυστρία αρχικά είδε να αφαιρείται εντελώς η επιστροφή της. Ωστόσο, στο τέλος, κατόρθωσε να εξασφαλίσει ένα ανώτατο όριο του μεριδίου της στη βρετανική επιστροφή, στα 95 εκατ. ευρώ.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε ακόμη να εμποδίσει τη συμφωνία προϋπολογισμού του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να εγκρίνει τη συμφωνία. Ο πρόεδρός του, Martin Schulz και άλλοι υψηλόβαθμοι βουλευτές έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να απορρίψει τη συμφωνία εάν ο προϋπολογισμός ήταν πολύ χαμηλός. Μερικοί έχουν προτείνει ακόμη και μια μυστική ψηφοφορία για να αποφασιστεί η τύχη του προϋπολογισμού.
www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου