Ένα βιβλίο- συντροφιά

Η κόρη μου, γράφει ένας γνωστός κριτικός, αυτές τις μέρες είναι άρρωστη. Την παίρνω λοιπόν αγκαλιά, ξαπλώνουμε παρέα και διαβάζουμε. Και ένα βιβλίο με τίτλο ΟΥΠΣ του Oliver Jeffers από τις εκδόσεις Ίκαρος της αρέσει τόσο πολύ και ξεκαρδίζεται στα γέλια, όταν της το διαβάζω! Και ο πόνος περνάει. Δεν αρέσει μόνο στην Ανδριάνα κι εγώ γελάω πολύ. Γιατί σκέφτομαι ότι σίγουρα, κάτι μου θυμίζει...

Λίγα λόγια για το βιβλίο. Όλα ξεκινούν όταν ο χαρταετός ενός μικρού αγοριού, του Φλόιντ, σκαλώνει στα κλαδιά του δέντρου. Προσπαθεί να τον ξεσκαλώσει αλλά τίποτα! Αρχίζει και πετάει πράγματα για να τον κατεβάσει. Τίποτα δε φαίνεται να δουλεύει! Και μπλέκει πολύ.

Στο τέλος, το δέντρο δεν έχει σίγουρα χαρταετό αλλά έχει πολλά...πολλά...άλλα! Δηλαδή, δεν υπήρχε και κάτι που να μην το έχει! Αλλά σε κάθε παιδί αρέσει η υπερβολή. Είναι αστεία! Προκαλεί ενδιαφέρον. Αλλά μήπως αυτό δεν κάνουμε κι εμείς, τα μεγάλα παιδιά; Πάμε να λύσουμε ένα πρόβλημα, μας γίνεται έμμονη ιδέα και δημιουργούμε, άλλα δέκα στην πορεία.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πώς η γραμματοσειρά του είναι χειρόγραφη...Και δεν είναι τυχαία επιλογή νομίζω.Ένα βιβλίο με προσωπική σφραγίδα. Είναι ένα απλά υπέροχο βιβλίο! Την κάνει να γελάει και για μένα αυτό είναι μαγικό! Φωτίζεται το αστεράκι μου όταν διαβάζω...Και γελάμε πολύ παρέα. Και ξεχνάμε όλα τα άλλα. Αυτή, είναι η μαγεία, ενός καλού βιβλίου...

Για την εικονογράφησή του, είναι περιττό να μιλήσω. Την έχει κάνει ο ίδιος ο συγγραφέας του βιβλίου. Είναι απίστευτη! Κάθε σελίδα έχει άλλο χρώμα. Μήπως έτσι δεν είναι και η ζωή μας; Κάθε μέρα, βλέπουμε τα πράγματα με τα χρώματα που θέλουμε. Μέσα απ΄ την δική μας οπτική. Για μένα αλλά και για την Ανδριάνα, το δέντρο στο τέλος είναι γεμάτο από πράγματα κι αυτό μας αρέσει. Γιατί απολαύσαμε πολύ την πορεία. Και γελάσαμε.

Ένα πολύ ωραίο βιβλίο με δυνατό μήνυμα. Άρεσε και στις δύο μας! Κι όταν ένα βιβλίο αρέσει και στις δυο, σημαίνει πολλά, πάρα πολλά! Θα νιώσετε χαρά και θα γελάτε, παρέα με το παιδί σας! Δεν μπήκα καν στο ερώτημα να ρωτήσω την Αντριάνα τι θα έκανε στην θέση του μικρού όπως συνήθως κάνω. Την άφησα απλώς να το απολαύσει. Η κόρη μου είναι φύση θετικός άνθρωπος, αισιόδοξος και χαρούμενος. Και έχει πολύ χιούμορ. Έτσι, τα βλέπει, πάντα, όλα! Και μου φωτίζει την ζωή.

Αυτό, λείπει σήμερα...Η χαρά και η ανάγκη να δούμε τα πράγματα απλά, ανέμελα, με περισσότερη ξεγνοιασιά. Να μην τα ψάχνουμε όλα και τόσο. Γιατί, περνάνε, όλα και φεύγουν. Και δεν προλαβαίνουμε να ζήσουμε. Να το διαβάσετε στα παιδιά σας. Αξίζει!