Η χώρα κρέμεται από μια κλωστή

Η χώρα κρέμεται πάλι από μια κλωστή. Η χθεσινή ψηφοφορία στην Βουλή δείχνει πως το πολιτικό σύστημα επιμένει στην αυτοκτονία, τη δική του και της χώρας. Ακόμη και αυτή την ύστατη στιγμή, στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ βάζουν είτε προσωπικούς υπολογισμούς είτε ξεπερασμένες ιδεοληψίες πάνω από το συμφέρον της χώρας. Όλοι αντιλαμβανόμαστε πόσο βαρύ είναι
το φορτίο για τους πολιτικούς που έχουν επωμισθεί τις τύχες της χώρας. Αν δειλιάσουν τώρα, η Ελλάδα θα μπει σε μια μεγάλη και επικίνδυνη περιπέτεια χωρίς επιστροφή.
Η ψηφοφορία όμως στην Βουλή δείχνει κάτι ακόμη. Ο συνταξιούχος, ο μισθωτός του ιδιωτικού τομέα, ο ανειδίκευτος εργάτης δεν έχουν την τύχη να ανήκουν σε καμιά ισχυρή συντεχνία. Κανένα πολιτικό σύστημα δεν τους υπερασπίζεται και δεν τους προστατεύει όταν έρχεται η στιγμή των αποφάσεων για περικοπές. Το ίδιο δεν συμβαίνει με τις πάμπολλες συντεχνίες, τα πανίσχυρα καρτέλ, τα κλειστά επαγγέλματα, τα λεγόμενα «ρετιρέ» και όσους άλλους βρίσκουν πάντοτε ικανούς συμμάχους για να τορπιλίσουν οιαδήποτε μεταρρύθμιση. Είναι ασύλληπτο ότι το πολιτικό σύστημα δέχεται τεράστιες περικοπές αλλά δειλιάζει όταν πρόκειται για την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων που δεν έχουν πλέον οργανική θέση ή για συντεχνίες που προστατεύονται επί δεκαετίες αφαιρώντας οξυγόνο από την πραγματική οικονομία.
Οι επόμενες λίγες ημέρες θα είναι εξαιρετικά κρίσιμες. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να ανασυνταχθεί και να βρει το κουράγιο να οδηγήσει την χώρα μακριά από τον γκρεμό. Πρέπει ακόμη να βρει τη δύναμη να ψηφίσει εναντίον των συντεχνιών που εξέθρεψε και προστάτευσε όλα αυτά τα χρόνια. Αν δεν το κάνει, θα αυτοκτονήσει. Και ίσως κανείς να μην συγκινείτο από αυτή την απειλή αν δεν ήταν βέβαιο πως μαζί θα αυτοκτονήσει μια ολόκληρη χώρα.
Η Καθημερινή