Για όποιον παίζει σκάκι, αυτά είναι γνωστά πράγματα: Πολύ πριν κριθεί η παρτίδα, τα πιόνια κινούνται είτε για να εξασφαλίσουν μια οριακή υπεροπλία σε έναν από τους παίκτες, όπως θα θυσιάζονται, είτε για να ανοίξουν δρόμο στα μεγαλύτερα κομμάτια, πάλι όπως θα θυσιάζονται. Κοινή μοίρα των πιονιών σε μια παρτίδα σκάκι, είναι η θυσία. Σαν τους στρατιώτες στην πρώτη γραμμή της μάχης: Πέφτουν πρώτοι, ηρωικά. Και μετά έρχονται οι αξιωματικοί κι οι
στρατηγοί στις μάχες, ή οι αξιωματικοί, τα άλογα, οι πύργοι στο σκάκι. Και τελευταίοι, για να εισπράξουν τη δόξα, έρχονται οι πολιτικοί στις πραγματικές μάχες, ο βασιλιάς κι η βασίλισσα στο σκάκι.
Στη Φιλαδέλφεια- Χαλκηδόνα, τώρα είναι η ώρα για τα πιόνια. Πού το κατάλαβα; Από το ότι οι "αξιωματούχοι" δείχνουν -όλοι μαζί, χωρίς να έχουν συνεννοηθεί...- μια τάση αναχωρητισμού. Περίπου δήλωσε ότι δεν ενδιαφέρεται να ξανακατέβει επικεφαλής συνδυασμού στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο, "άντε να τελειώνουμε να πάω σπίτι μου" μου έλεγε αντιδήμαρχος κατ' ιδίαν, "με βλέπω στη δουλειά μου, βαρέθηκα, κουράστηκα, σιχάθηκα" ακούω από "ονόματα" της πόλης, σε διαφορετικούς συνδυασμούς και με διαφορετικές στρατηγικές ο καθένας.
Να με συγχωρείτε αν αδικώ και κανέναν, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι κανείς δεν σιχάθηκε, δεν βαρέθηκε και δεν κουράστηκε. Απλώς επιφυλάσσουν στον εαυτό τους το ρόλο ενός "μεγαλύτερου κομματιού" και τώρα, στην αρχή του δρόμου που θα οδηγήσει στις δημοτικές εκλογές του 2014, αφήνουν το πεδίο ελεύθερο στα πιόνια να αρχίσουν να τρέχουν, να κουραστούν, να καούν, να θυσιαστούν, όπως λέγαμε, και μετά να αναλάβουν δράση όσοι σήμερα δηλώνουν κατ' ιδίαν έτοιμοι να τα παρατήσουν.
Περιμένω, λοιπόν, μετά τις γιορτές να δω κινήσεις από τα πιόνια. Οι οποίες, θα δείξουν πόσο γρήγορα και εύκολα αυτά θα θυσιαστούν, όπως γίνεται στο σκάκι, όπως γίνεται στις πραγματικές μάχες.
...εκτός εάν κάποιο πιόνι αποδειχθεί τόσο ανθεκτικό, ώστε να φτάσει στην άλλη άκρη του ταμπλό. Ξέρετε, τότε το πιόνι γίνεται αμέσως βασίλισσα...
Για να σας δω, παλικάρια και κυρίες...
Φαντάζομαι τους "μεγαλοπαράγοντες" της πόλης έτσι και γίνει καμία "στραβή" και ξεφύγει κανένα πιόνι και γίνει βασίλισσα. Κάτι που, βέβαια, μοιάζει πιθανότερο από κάθε άλλη φορά, καθώς ο κόσμος, πλέον, έχει βαρεθεί τους παράγοντες, παραγοντίσκους και σωτήρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω την αίσθηση ότι η ψήφος αυτή τη φορά θα είναι περισσότερο πολιτική και λιγότερο συναισθηματική. Οι λογικές του ότι "ψηφίζω παραδοσιακά, από συνήθεια" ή του "είναι καλό παιδί" εκτιμω ότι βαίνουν προς το τέλος.
Νομίζω ότι τα "καλά παιδιά" θα πρέπει να είναι πρωτίστως ικανά παιδιά για να πάρουν ψήφο.
Τα αδιέξοδα και τα προβλήματα είναι δεδομένα. Δεδομένο επίσης είναι και το ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Συνεπώς, αναζητούνται εκείνοι που έχουν όραμα, φρεσκάδα, βούληση αλλά και γνώση. Και κυρίως, απαλλαγμένοι από τον πειρασμό του λαϊκισμού.
Και τέτοιους, δεν μπορεί να βρει κάποιος ανάμεσα στους γνωστούς (μεγαλο)παράγοντες.