Eνα νέο μοντέλο ενημέρωσης ξεκίνησε ήδη στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα. Από εδώ, μπορείτε καθημερινά να ενημερώνεστε για ό,τι συμβαίνει στην πόλη μας, αλλά και να γίνετε ΕΣΕΙΣ ο ρεπόρτερ, που θα μας στέλνετε ό,τι βλέπετε γύρω σας και σας κάνει εντύπωση. Σας περιμένουμε στο mail ta.pragmata@yahoo.gr
Υπερφίαλοι και υπερβολικοί πάντοτε είναι κάποιοι, σε κάποιες εκφάνσεις της αριστεράς. Πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τι σημαίνουν τα γεγονότα στην Αίγυπτο και στην Τυνησία, σπεύδουν να το χαρακτηρίσουν «αραβική επανάσταση».
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, καλές οι συζητήσεις και οι προβληματισμοί σε τέτοια πολύ σοβαρά θέματα, αλλά, θα συμφωνήσω απολύτως ότι δεν θα πρέπει η πόλη να υφίσταται τους αισθητικούς βιασμούς που προκαλούν τα διάφορα πανώ (κάθε είδους).
σόρι κιόλας βρε ανώνυμε, εσύ πώς περιγράφεις την ανατροπή του τριακονταετούς καθεστώτος μουμπάρακ στην αίγυπτο, πιάνοντας στον ύπνο αμερικάνους, ευρωπαίους και ισραηλινούς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚούραση, απέχθεια, θέληση για αλλαγή ... αλλά όχι επανάσταση. Στάση ίσως ναι. Όχι όμως επανάσταση. Επανάσταση σημαίνει συγκεκριμένο σχέδιο ανατροπής, συγκεκριμένες ηγετικές ομάδες, συγκεκριμένα αιτήματα κλπ. Εδώ το μόνο αίτημα που υπήρξε στην Αίγυπτο ήταν να φύγει ο Μουμπάρακ, χωρίς να υπάρχει εκπεφρασμένη βούληση για συγκεκριμένη διάδοχη κατάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι υπάρχουν τα χαρακτηριστικά επανάστασης.
ενώ ας πούμε η επανάσταση του 1821 είχε συγκεκριμένο σχέδιο ανατροπής, συγκεκριμένες ηγετικές ομάδες και συγκεκριμένα αιτήματα;
ΑπάντησηΔιαγραφήHelp! Helpdiamantis. Πού το είδες ότι πιάστηκαν στον ύπνο οι αμερικάνοι; Οι «επαναστάτες» και ο Ομπάμα είχαν το ίδιο «αίτημα»: να φύγει ο Μουμπάρακ. Που ξαναείδες «επανάσταση» υπό την «προστασία» του στρατού; Που είδες ανατροπή του τριακονταετούς «καθεστώτος» Μουμπάρακ; Εκτός κι αν το καθεστώς είναι κάτι προσωποπαγές, σαν να λέμε έξω ο Παπαδόπουλος, μέσα ο Ιωαννίδης, αλλά η χούντα-χούντα. Όπως πάνε μερικοί να χαρακτηρίζουν την κάθε στάση «επανάσταση» σε λίγο δεν θα γλυτώσουν ούτε οι στάσεις των ΜΜΜ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επανάσταση του 1821 ήταν μια καθολική και παλλαική εξέγερση. Αφορούσε ένα ολόκληρο έθνος, του οποίου κινδύνευε η ύπαρξη. Στην Αίγυπτο, στην Τυνησία, την Αλγερία ή την Ιορδανία δεν νομίζω ότι πρόκειται για κάτι τέτοιο. Άλλωστε υπήρχε και αντίδραση από υποστηρικτες του Μουμπάρακ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς να θέλω να υποβαθμίσω το μέγεθος της εξέγερσης, η μεγάλη πλειοψηφία του αιγυπτιακού λαού παρέμεινε βουβή.
Εξάλλου νομίζω ότι οι κινήσεις εκτόνωσης από μέρους του καθεστώτος είναι συντεταγμένες. Ακόμα και η παραίτηση Μουμπάρακ συμφωνημένη κίνηση μου φαίνεται.
Όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο συντάκτης του άρθρου «Η αριστερά -συνεχίζει να- είναι η μόνη που "παίζει μπάλα" στα πολιτικά της πόλης μας».
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο που (μιας και μιλάμε με ποδοσφαιρικούς όρους) το πρόβλημα της αριστεράς στην Ελλάδα, είναι ίδιο με της ΑΕΚ. Δεν έχει επί της ουσίας διοίκηση.
Αλήθεια για ποιά από όλες τις αριστερές μιλάμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήhelpdiamantis
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιμένω ότι ούτε και αστικοδημοκρατική επανάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί η κατάσταση στην Αίγυπτο. Και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκρίνεται με παγκόσμια ιστορικά ορόσημα όπως η γαλλική επανάσταση, η οποία είχε ως υπόβαθρο το κίνημα του Διαφωτισμού και φυσικά άλλαξε τον παγκόσμιο ρου των πραγμάτων. Αλλά ας μην βιαζόμαστε. Ας περιμένουμε την εξέλιξη και ας δούμε τι μεταρρυθμίσεις μπορεί να φέρει αυτή η κατάσταση. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι σε μουσουλμανικές χώρες μπορεί να υπάρξει αστική δημοκρατία δυτικού τύπου!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήανώνυμε πρώτε (και 7.54 προφανώς): Έχεις μια τάση να εξιδανικεύεις αφηρημένα τα "παγκόσμια ορόσημα". Και στη Γαλλία είχε πολλά ενδιαφέροντα το μενού: Σ' ό,τι αφορά τη συνύπαρξη με το παλιό καθεστώς, ο Λουδοβίκος ο XVI έχασε το κεφάλι του τελικά το 1793. Ο Μιραμπό τον ήθελε βασιλιά σε μια συνταγματική μοναρχία που δεν έγινε ποτέ. Ο δε Μέγας Ναπολέων ανέλαβε αυτοκράτορας το 1804. Το 1814 έγινε η παλινόρθωση του οίκου των Βουρβόνων. Η επανάσταση ανετράπη οριστικά 15 χρόνια μετά την έναρξή της, ως γνωστόν - δηλαδή αν το βλέπαμε στις σημερινές συνθήκες ταχύτητας διασποράς της πληροφορίας, μπορεί να άντεχε για λίγους μήνες αν γινόταν σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τ' άλλα, δε νομίζω ότι υπάρχει μουσουλμανική χώρα που να ενδιαφέρεται για αστική δημοκρατία δυτικού τύπου, όπως η ελληνική π.χ.
Θα συμφωνήσω στο να περιμένουμε για να δούμε το τι θα γίνει. Έτσι κι αλλιώς η πραγματικότητα διαρκώς θα μας εκπλήσσει - ιδιαίτερα εκείνους από μας που τα έχουν όλα έτοιμα στο κεφάλι τους, όπως ο φίλος ανώνυμος 2.30.
Διαμαντή συγγνώμη και πάλι. Από δικό μου λάθος και πάλι δεν δημοσιεύτηκε σωστά, είχα γράψει λάθος ένα λινκ. Σβήσε και το 9.30. Για τους συνομιλητές και τους αναγνώστες, αυτό το σχόλιο παίρνει τη θέση του σβησμένου στις 4.59μμ.
ΑπάντησηΔιαγραφή------
ανώνυμε 2.30: για να μη σου λέω δικά μου για το ποιος πιάστηκε αδιάβαστος, δες για παράδειγμα την άποψη του Μιχάλη Ιγνατίου, που έχει εμπειρία ως ανταποκριτής στην Ουάσινγκτον τόσα χρόνια. Ή ας πούμε την άποψη του German Marshall Fund of the US. Και οι δυο πηγές είναι υπεράνω υποψίας κάθε "αριστερισμού", για να μην παρεξηγούμαστε. Επανάσταση υπό την προστασία και με την πρωτοβουλία μάλιστα του στρατού είδα ξανά το 1909 στην Αθήνα.
ανώνυμε 2.30+ανώνυμε πρώτε: προφανώς στις νέες συνθήκες το παλιό καθεστώς όσο ακόμη διαχειρίζεται κομμάτια της εξουσίας θα προσπαθήσει να ελιχθεί και να κρατήσει ό,τι μπορεί.
Να σας θυμίσω ότι στην πρόσφατη ανατροπή του Μπεν Άλι στην Τυνησία, η μεταβατική κυβέρνηση που ανέλαβε στις 17/1 είχε ως πρωθυπουργό τον Μοχάμεντ Γανούσι, στέλεχος του κόμματος του δικτάτορα.
Αυτός κινούμενος επικοινωνιακά έφτιαξε μια κυβέρνηση στην οποία συμμετείχαν αρχικά ένας άρτι αποφυλακισθείς μπλόγκερ, μια σκηνοθέτιδα και τρία μέλη της εργατικής συνομοσπονδίας. Μόλις δυο μέρες αργότερα, η συνομοσπονδία ανάγκασε τους 3 συνδικαλιστές να παραιτηθούν από την κυβέρνηση, ενώ ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε από το κόμμα. Γιατί συνέβη αυτό; Διότι ο κόσμος δεν ήταν διατεθειμένος να πιστέψει τις παπαριές του προηγούμενου καθεστώτος. Παρεμπιπτόντως, ο μπλόγκερ συνέχισε να στέλνει στο τουίτερ ανόητα μηνύματα του στυλ "είμαι στο υπουργικό συμβούλιο".
Διαβάζω τώρα για την Αίγυπτο ότι οι ακτιβιστές συναντήθηκαν με τη στρατιωτική ηγεσία και, αν πιστέψουμε το ρεπορτάζ, φαίνεται να είναι διαφορετική η διαδικασία που ακολουθείται εκεί.
Είναι νωρίς να πει κανείς πού θα καταλήξουν τα πράγματα στην Αίγυπτο. Όμως η άρνηση ή η υποβάθμιση της πραγματικότητας δεν είναι η δέουσα αντίδραση.
Ανώνυμε πρώτε: Δεν μου απάντησες στις τρεις ερωτήσεις μου για την ελληνική επανάσταση.
Η ελληνική επανάσταση είχε και εσωτερικές αντιθέσεις (αλλιώς γιατί ο εμφύλιος πόλεμος πριν την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας;) και ξένη παρέμβαση (αλλιώς γιατί αναγνωρίζεται το κράτος το 1830 με το πρωτόκολλο του Λονδίνου, που υπογράφεται από άγγλους-γάλλους-ρώσους;) και αγωνιστές που άλλαξαν γνώμη στην πορεία και γύρισαν στο τούρκικο ή έπαιζαν σε διπλό ταμπλό (ψάξε τα αρματολικά "καπάκια", που δεν μας τα 'παν στο σχολείο, ή απλώς διάβασε τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη).
Έτσι και στην Αίγυπτο. Η ειδοποιός διαφορά, βεβαίως, είναι ότι δεν πρόκειται για εθνική επανάσταση, αλλά πιο πολύ για αστικοδημοκρατική επανάσταση, όπως π.χ., τηρουμένων των αναλογιών, η γαλλική του 1789, ή ακόμη και η αναίμακτη αγγλική του 1688.
Ορισμένοι θέλουν να την περιγράψουν και ως ταξική. Αυτό μου φαίνεται υπερβολή.
Ανώνυμος των 2:30 Helpdiamantis χαίρειν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο σχόλιό μου σκοπό είχα να «επισημάνω» ως υπερβολικό τον χαρακτηρισμό ως «ταξικής επανάστασης» των γεγονότων τη Αιγύπτου, όπως και συ άλλωστε. Τα σχόλιά σου, ακόμα και για την επανάσταση του 1821, με βρίσκουν γενικά σύμφωνο, πλην ίσως της αναφοράς στην «επανάσταση» του 1909 – τουλάχιστον στην αρχή της. Κατά τ' άλλα, επειδή ούτε εγώ νομίζω ότι υπάρχει μουσουλμανική χώρα που να ενδιαφέρεται για αστική δημοκρατία δυτικού τύπου, οπότε μάλλον δεν πρόκειται ούτε για αστικοδημοκρατική επανάσταση θα συμφωνήσω στο να περιμένουμε να δούμε το τι θα γίνει, αφού έτσι κι αλλιώς η πραγματικότητα διαρκώς θα μας εκπλήσσει (ιδιαίτερα εκείνους από μας που τα έχουν όλα έτοιμα στο κεφάλι τους, όπως ο φίλος ανώνυμος 2.30). Θα ξανακάνω «εμπρηστικά» σχόλια. Το blog γίνεται πολύ ενδιαφέρον όταν εγκαταλείπονται οι ποδοσφαιρικοί όροι.
ανώνυμε 2:30:
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είχε γίνει ο χαρακτηρισμός "ταξικός" όταν έστειλες το πρώτο σχόλιο. Ο τίτλος της εκδήλωσης της μαρξιστικής φωνής είναι "αραβική επανάσταση".
Επίσης, να κάνω μια διόρθωση: κακώς είπα "μουσουλμανική χώρα". Έπρεπε να πω: "αραβική χώρα". Διότι χριστιανοί υπάρχουν παντού, ως γνωστόν, όπως και εβραίοι. Οπότε το πράγμα είναι πιο σύνθετο. Διάβασες ότι υπάρχουν βάσιμες πληροφορίες ότι η τρομοκρατική επίθεση στην κόπτικη εκκλησία πριν τα χριστούγεννα ήταν έργο του υπουργείου εσωτερικών του Μουμπάρακ;
Δεν βρήκα το αρχικό σου σχόλιο εμπρηστικό, αλλά ισοπεδωτικό, και γι' αυτό απάντησα.
Κατά τ' άλλα, θα συμφωνήσουμε ότι το μπλογκ μπορεί να γίνει πιο ενδιαφέρον αν όσοι σχολιάζουν τεκμηριώνουν τις απόψεις τους και επιχειρηματολογούν. Πράγμα που συμβαίνει ολοένα και λιγότερο τελευταία.
Το σχόλιο ήταν «εμπρηστικό», όχι εμπρηστικό. Είναι ισοπεδωτικό το «Όπως πάνε μερικοί να χαρακτηρίζουν την κάθε στάση «επανάσταση» σε λίγο δεν θα γλυτώσουν ούτε οι στάσεις των ΜΜΜ.»; Τέλος πάντων βρίσκω πιο κοντά στην πραγματικότητα τον χαρακτηρισμό «μουσουλμανική» χώρα, μιας και αναφέρεται σε «κρατούσα» θρησκεία, ενώ το «αραβική» σε φυλετική καταγωγή. Η Αίγυπτος ανακηρύχθηκε το 1953 «δημοκρατία ισλαμικού τύπου» αλλά οι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι εκτός νόμου απ το 1954, χρονιά που ο Νάσερ κατέλαβε την εξουσία και ίδρυσε την «Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία» (1958) με τη Συρία, την Ιορδανία και τον Λίβανο, η οποία αυτοδιαλύθηκε το 1961. Απ το 1971 παρ όλο που οι Αιγύπτιοι δεν είναι Άραβες, η χώρα ονομάζεται «Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου». Η «κρατούσα» θρησκεία αποφεύγεται επιμελώς να αναφερθεί στην ονομασία της χώρας. Σήμερα οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι φαίνεται να επανέρχονται στο προσκήνιο. Ωστόσο διατυπώθηκε στη συζήτηση η άποψη ότι οι μουσουλμανικές χώρες (με την έννοια της «κρατούσας» θρησκείας) δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται για «αστική δημοκρατία δυτικού τύπου». Γιατί άραγε, αναρωτηθήκαμε ποτέ;
ΑπάντησηΔιαγραφή