Το «σύστημα» απαιτεί συναίνεση. Το ΠΑΣΟΚ θα προσπαθήσει να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Η αποτυχία της οικονομικής τους πολιτικής είναι εξόφθαλμη και ολοκληρωτική. Ήταν έτοιμοι να «ιδιοποιηθούν» την όποια επιτυχία. Απέτυχαν οικτρά. Άρα πάνε στο plan b: συναίνεση, εθνική συνεννόηση και άλλα γραφικά.
Η στάση της Αριστεράς είναι δεδομένη. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συμπράξουν ποτέ στα ατελείωτα κύματα μέτρων που εξαπολύει η κυβέρνηση κατά των
μισθωτών, των συνταξιούχων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των μικρών και των πολύ μικρών επιχειρήσεων. Η στάση του Καρατζαφέρη, της Ντόρας, του Κουβέλη είναι επίσης εκπεφρασμένη. Έχουν από καιρό διαλέξει το μετερίζι τους. Άρα, η επίθεση συναίνεσης έχει ένα και μοναδικό στόχο: τη ΝΔ. Καλύτερα, για να ακριβολογούμε: τον Αντώνη Σαμαρά.
Ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι ο Σαμαράς αποδέχεται τη συναίνεση. Αυτομάτως οι «συστημικές» λύσεις θα είναι η εξής μία: το μνημόνιο (με τις όλο και πιο επαχθείς τροποποιήσεις του). Η οικονομική καχεξία και η κοινωνική οργή θα μεγαλώνει. Θα στερήσει η συναίνεση την ελπίδα για την έξοδο από την κρίση με μια άλλη πολιτική πρόταση.
Άρα η πολιτική πρόταση για το μέλλον από όλα τα κόμματα –πλην της Αριστεράς- θα είναι ένας χυλός με διαφορετικές εκφάνσεις. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα διατηρηθεί στην εξουσία όσο μπορέσει και μετά εκλογές. Αποτέλεσμα: μη αυτοδυναμία. Κυβερνήσεις συνεργασίας αδύναμες, έρμαια στις διαθέσεις των πιστωτών και της εγχώριας διαπλοκής. Τα χρόνια θα περάσουν. Η οικονομική κρίση επίσης. Και πίσω θα μείνει μια Ελλάδα ρημαγμένη, εξαθλιωμένη, ξεπουλημένη. Το χάσμα μεταξύ των ελαχίστων πλούσιων και των πολλών και φτωχών θα είναι χαώδες.
Η στάση της Αριστεράς είναι δεδομένη. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συμπράξουν ποτέ στα ατελείωτα κύματα μέτρων που εξαπολύει η κυβέρνηση κατά των
μισθωτών, των συνταξιούχων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των μικρών και των πολύ μικρών επιχειρήσεων. Η στάση του Καρατζαφέρη, της Ντόρας, του Κουβέλη είναι επίσης εκπεφρασμένη. Έχουν από καιρό διαλέξει το μετερίζι τους. Άρα, η επίθεση συναίνεσης έχει ένα και μοναδικό στόχο: τη ΝΔ. Καλύτερα, για να ακριβολογούμε: τον Αντώνη Σαμαρά.
Ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι ο Σαμαράς αποδέχεται τη συναίνεση. Αυτομάτως οι «συστημικές» λύσεις θα είναι η εξής μία: το μνημόνιο (με τις όλο και πιο επαχθείς τροποποιήσεις του). Η οικονομική καχεξία και η κοινωνική οργή θα μεγαλώνει. Θα στερήσει η συναίνεση την ελπίδα για την έξοδο από την κρίση με μια άλλη πολιτική πρόταση.
Άρα η πολιτική πρόταση για το μέλλον από όλα τα κόμματα –πλην της Αριστεράς- θα είναι ένας χυλός με διαφορετικές εκφάνσεις. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα διατηρηθεί στην εξουσία όσο μπορέσει και μετά εκλογές. Αποτέλεσμα: μη αυτοδυναμία. Κυβερνήσεις συνεργασίας αδύναμες, έρμαια στις διαθέσεις των πιστωτών και της εγχώριας διαπλοκής. Τα χρόνια θα περάσουν. Η οικονομική κρίση επίσης. Και πίσω θα μείνει μια Ελλάδα ρημαγμένη, εξαθλιωμένη, ξεπουλημένη. Το χάσμα μεταξύ των ελαχίστων πλούσιων και των πολλών και φτωχών θα είναι χαώδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου