Γράψαμε πριν από λίγο για τις ευθύνες της διοίκησης του Δήμου αναφορικά με την ΕΔΕ
για τα έσοδα της Πρωτομαγιάς. Θα επανέλθουμε στις ευθύνες αυτές, αλλά τώρα χρειάζεται να μιλήσουμε και για τις ευθύνες της αντιπολίτευσης.
Αρχίζουμε με
την "Καλημέρα Όμορφη Πόλη". Ουδείς αντελήφθη γιατί επέλεξε να αποχωρήσει ο Χ. Τομπούλογλου από τη συνεδρίαση της διευρυμένης Εκτελεστικής Επιτροπής. Το αίτημα για παραίτηση της Δημάρχου και του αντιδημάρχου είναι επιεικώς μη ρεαλιστικό. Άλλωστε το έχει επαναλάβει πολλές φορές ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, χωρίς αποτέλεσμα. Αντίθετα, η αποχώρησή του δίνει την ευκαιρία σε αντιπάλους του -αλλά και τρίτους- να την ερμηνεύσουν ως προσπάθεια να αποφύγει μια ξεκάθαρη θέση στο θέμα. Βέβαια, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η αποχώρηση από ένα όργανο είναι μια μείζων κίνηση που δίνει το μήνυμα της απαξίας για το όργανο ή μια συγκεκριμένη του στάση. Παρά ταύτα, περίμενα από τον Χ. Τομπούλογλου ή την "Καλημέρα" ως συνδυασμό να κάνει και σε αυτή την περίπτωση, αυτό που κάνει σε πολλές άλλες: Να πάρει θέση. Με ένα Δελτίο Τύπου ή μια ανακοίνωση, με κάποιον τρόπο τέλος πάντων. Ο Χάρης Τομπούλογλου ακολουθεί συστηματικά και με συνέπεια μια τακτική να παίρνει θέση σε σειρά ζητημάτων, ακόμα και πολύ μικρότερης σημασίας από μια ΕΔΕ για τα έσοδα της Πρωτομαγιάς. Θυμίζω, π.χ, την ανακοίνωση του συνδυασμού που έδινε συγχαρητήρια σε αθλήτρια της πόλης για τις επιδόσεις της, ή άλλη που κατηγορεί τη Δήμαρχο επειδή δεν έδωσε ορισμένα στοιχεία στην "Καλημέρα", αν και πέρασε η προθεσμία που επιβάλλει ο νόμος, ή μια τρίτη για τις διαφημιστικές πινακίδες κλπ. Σε αυτή τη συνεπή, ως τώρα, τακτική, περιμέναμε να κινηθεί ο συνδυασμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και για το ζήτημα της ΕΔΕ της Πρωτομαγιάς. Ιδιαίτερα σήμερα, που έχουν περάσει δυο ημέρες μετά την ανακοίνωση του Δήμου και που τα σχόλια στο δικό μας, αλλά και σε άλλα blogs συγκλίνουν στο ότι η αποχώρηση έγινε για να μην δυσαρεστήσει ο κ. Τομπούλογλου τους εργαζόμενους, αλλά ούτε και να συμφωνήσει με τη δήμαρχο, περιμέναμε μια ανακοίνωση του συνδυασμού, ή του επικεφαλής του, που να ξεκαθαρίζει τα πράγματα.
Ποτέ, όμως, δεν είναι αργά: Ίσως στο αυριανό Δημοτικό Συμβούλιο, ή κάποια άλλη στιγμή της ημέρας, λάβουμε τις θέσεις της "Καλημέρα Όμορφη Πόλη", οπότε σπεύδουμε κι εμείς από εδώ να θέσουμε ορισμένα ερωτήματα, που ελπίζουμε να συμπεριληφθούν στις απαντήσεις:
1. Συμφωνεί και στηρίζει η αξιωματική αντιπολίτευση τη θέση των "4" της διευρυμένης Εκτελεστικής Επιτροπής, για απαλλαγή των υπαλλήλων λόγω αμφιβολιών, ή την καταψηφίζει όπως έκανε ο Σταύρος Κόντος;
2. Συμφωνεί ή όχι με την επιλογή της Δημάρχου να στείλει την υπόθεση στον εισαγγελέα;
3. Θεωρεί ότι έχουν βάση -και γιατί;- οι αιτιάσεις της διοίκησης του Δήμου ότι έπρεπε η αντιπολίτευση- και ειδικά ο κ. Τομπούλογλου, ο οποίος ανέδειξε το όλο θέμα- να έχει στείλει την υπόθεση όλο αυτό το χρονικό διάστημα στον εισαγγελέα;
4. Υπάρχει αμέλεια υπαλλήλων; Αν ναι, πρέπει σε αυτούς να επιβληθούν οι δέουσες ποινές; Αν όχι, πώς εξηγεί ο κ. Τομπούλογλου τη μειωμένη είσπραξη εσόδων την Πρωτομαγιά του 2011;
4. Και τελικά, επι της ουσίας: Ποιοι ακριβώς ευθύνονται, σύμφωνα με τη θέση που έχει ο συνδυασμός και το πόρισμα της ΕΔΕ, για τη μειωμένη είσπραξη εσόδων την Πρωτομαγιά του 2011;
Μικρότερες, αλλά όχι ανύπαρκτες, είναι και οι ευθύνες του Σταύρου Κόντου: Αν πράγματι υπάρχουν ζητήματα αμέλειας από μεριά συγκεκριμένων υπαλλήλων, όπως υποψιαζόμαστε ότι αναφέρει το πόρισμα της ΕΔΕ, κι αν πράγματι η διοίκηση του Δήμου κωλυσιεργούσε επί 19 μήνες αδικαιολόγητα να φέρει το πόρισμα προς συζήτηση και λήψη απόφασης, ένας έμπειρος αυτοδιοικητικός, πρώην Δήμαρχος, που έχει δείξει στο πρόσφατο παρελθόν ότι με υπευθυνότητα προσπαθεί να στηρίξει τη διοίκηση του Δήμου, έπρεπε κάτι να έχει κάνει, μια πρωτοβουλία να έχει πάρει. Δεν είναι δουλειά μου να υποδείξω στον Κόντο ή στον Τομπούλογλου ή στη δήμαρχο ποια πρωτοβουλία να πάρουν σε ποιο θέμα. Αλλά λέω ότι στο συγκεκριμένο θέμα, περίμενα ο Κόντος να έχει κινηθεί νωρίτερα, ίσως στέλνοντας ο ίδιος στον εισαγγελέα την υπόθεση. Στον ισχυρισμό ότι "ο Κόντος περίμενε να αποφανθεί το αρμόδιο όργανο του δήμου" ο οποίος είναι ισχυρός αναμφίβολα, απαντώ ότι 19 μήνες είναι μεγάλος, πολύ μεγάλος χρόνος. Και η αντιπολίτευση, μείζων ή ελάσσων, έχει, αγαπητέ κ. Κόντο ΕΝΤΟΛΗ του λαού να ελέγχει τη διοίκηση, όχι να περιμένει πότε -και αν...- η διοίκηση θα κινηθεί πάνω σε ένα μείζον, όπως και να το κάνουμε, ζήτημα.
Για τα υπόλοιπα τμήματα της αντιπολίτευσης, λίγα έχω να πω. Οι μεν θα μιλήσουν για "κρίση του καπιταλιστικού συστήματος" κι ο αγαπητός μου γιατρός για τον "κακό Καλλικράτη". Αν είχαν κάτι ουσιαστικό να πουν, περίμενα κι από αυτούς μια ανακοίνωση. Δεν τη είδα.
Όσο για τη γνωστή ομαδούλα του γηραιού wannabe δημάρχου, είναι τοις πάσι γνωστό ότι κάνει το νόμο λάστιχο, ανάλογα με τα συμφέροντά του. Οι επιθέσεις στην υπάλληλο που διενήργησε την ΕΔΕ, χωρίς να έχει ούτε δικαίωμα, ούτε δικαιοδοσία, είναι ένα ακόμα από τις χιλιάδες παραδειγμάτων προς αποφυγή που τον συνοδεύουν και τον έχουν δικαίως τοποθετήσει στην περίοπτη θέση του "πατριάρχη της τοπικής μικροπολιτικής".
Θα βρεθεί κανένας από τους ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ σοβαρούς μέσα σε αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο, να πάρει πρωτοβουλία εξόδου από το βάλτο;
Αλλά με το θέμα της ΕΔΕ δεν τελειώσαμε. Έχουμε κι άλλα...
Εκείνο που νομίζω, είναι πως οι υπάλληλοι όπως πάντα συνιστούν τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Κι όπως πάντα επίσης είναι οι πρώτοι που την πληρώνουν, ενώ είναι γνωστό πως ενεργούν στα πλαίσια εντολών των πολιτικών τους προϊσταμένων, που όμως αν είχαν αρνηθεί να εκτελέσουν θα την είχαν πληρώσει νωρίτερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα... καλό πολιτικό κόλπο για να στριμώξουμε τους πολιτικούς, είναι να κρεμάσουμε στο τσιγκέλι τους υπαλλήλους μέχρι να μιλήσουν. Είναι όμως πολύ ταπεινή συμπεριφορά όταν σε λίγο συμπληρώνουμε δυο χρόνια από το συμβάν κι όπως σωστά επισημαίνει το άρθρο σας, η αντιπολίτευση δεν οδήγησε την υπόθεση στον εισαγγελέα. Ο λόγος είναι φανερός. Ήθελε να σέρνεται η υπόθεση όσο περισσότερο γινόταν για να επωφελείται από την φθορά που προκαλούσε και προκαλεί στην δήμαρχο. Κάποιος που πραγματικά επιθυμούσε ξεκαθάρισμα της υπόθεσης θα την είχε στείλει αμέσως μετά την διαπίστωση κωλυσιεργίας στην δικαιοσύνη. Έτσι όμως θα έχανε την δυνατότητα να την εκμεταλλεύεται πολιτικά, να πιέζει και να παζαρεύει…
Οι παρατάξεις της αριστεράς για δικούς τους λόγους, δεν έκαναν και δεν θα έκαναν τέτοιο παιχνίδι. Οι άλλες δυο παρατάξεις όμως όπως αποδείχθηκε, και έκαναν και θα συνεχίσουν όσο μπορούν να κάνουν! Φταίει βεβαίως και η δήμαρχος που δεν αποφάσισε έγκαιρα να λύσει το θέμα. Στις περιπτώσεις αυτές η λύση με την αναζήτηση των υπευθύνων και την επιβολή ποινών δεν μπορεί παρά να λύνεται εντός των τειχών του δήμου. Ασκείται η όποια κριτική για τις πρωτοβουλίες ένθεν κακείθεν και κλείνει το θέμα. Αν βέβαια διαπιστωνόταν δόλος στις πράξεις των υπαλλήλων ή των πολιτικών τους προϊσταμένων, τότε βεβαίως η υπόθεση να πήγαινε στον εισαγγελέα. Αλλά αν υπάρχουν έστω τέτοιες υπόνοιες, τότε πρέπει η καταγγέλλουσα αντιπολίτευση, πολύ περισσότερο αυτή που ψήφισε κατά της αθώωσης 19 μήνες μετά, να πάει μαζί, με την κατηγορία της συγκάλυψης!
Δεν είναι δυνατό να έχεις την πεποίθηση ότι κάποιοι ευθύνονται για τις οικονομικές απώλειες του δήμου για τόσο καιρό, να το ανακινείς κάθε τόσο, κι αφού βλέπεις ότι η διοίκηση δεν έχει διάθεση να το προχωρήσει, να μην παίρνεις πρωτοβουλία να το στείλεις στον εισαγγελέα. Απλά είσαι συνυπεύθυνος! Αλλά και υπεύθυνος αν ανάμεσα τους είναι μερικοί ή όλοι αθώοι, για την ενδεχόμενη απόλυση τους ενόψει του νόμου για τους επίορκους υπαλλήλους! Η ανεπάρκεια των πάντων συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων, είναι πλήρης. Έχουμε μια αντιπολίτευση, ποιοτικά ισάξια της συμπολίτευσης! Γι΄ αυτό κι έχουμε φθάσει ως δήμος σε αυτό το κατάντημα, από το οποίο δυστυχέστατα δεν εξαιρείται κανείς, αφού κανείς δεν έδειξε να έχει επαρκές ανάστημα για να ξεχωρίσει με την λάμψη του μονιμότερα κι όχι στον χρόνο που διαρκεί ένα φλας…
Συμφωνώ στο 90% όσων γράφετε, αγαπητέ. Διαφωνώ σε δυο- τρία πράγματα, που επειδή τα θεωρώ σημαντικά, τα αναδεικνύω μέσω της απάντησης αυτής. Πρώτον: Δεν νοείται η αντιπολίτευση, η όποια αντιπολίτευση, να είναι στον ίδιο βαθμό συνυπεύθυνη με την όποια διοίκηση. Αυτό δεν υπάρχει πουθενά στις Δημοκρατίες. Την κύρια ευθύνη την έχει η εκάστοτε διοίκηση. Εδώ ελπίζω να συμφωνήσουμε. Δεύτερον, είναι δυνατό να μιλάτε για (συμ)παραπομπή της αντιπολίτευσης επειδή δεν έστειλε την υπόθεση στον εισαγγελέα; (η αντιπολίτευση)! Το επιχείρημα "περίμενα να κινηθεί η διοίκηση" δεν το θεωρείτε ισχυρό; Σκεφτείτε το άλλο άκρο: για κάθε απόφαση της διοίκησης που δεν αρέσει στην αντιπολίτευση, αυτή η τελευταία να κάνει και μαι μήνυση. Ο εισαγγελέας θα διοικεί το Δήμο, ή οι αιρετοί από εμάς; Τρίτη διαφωνία: Επειδή ο υπάλληλος είναι όντως στο έλεος κάθε πολιτικού προϊσταμένου (όπως κι η διοίηκση είναι στο έλεος των υπαλλήλων, ή της διάθεσής τους να παράγουν έργο, άλλωστε!) αυτό μπορεί να είναι αιτία μη επιβολής κυρώσεων; Μου φαίνεται αδιανόητο! Δεν επεκτείνομαι εδώ, γιατί ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ετοιμάζω το μεσημέρι μια ξεχωριστή ανάρτηση, την οποία παρακαλώ, αν μπαίνετε τακτικά στο blog, να διαβάσετε και (επίσης παρακαλώ) να σχολιάσετε. Αφορά ακριβώς στους υπαλλήλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνταποκρινόμενος στον διάλογο επανέρχομαι. Στην πρώτη διαφωνία σας, ασφαλώς συμφωνούμε. Δεν ήταν παρά λεκτική υπερβολή για να τονίσω την σκοπιμότητα που έκρυβε η στάση της αντιπολίτευσης. Στην δεύτερη. Προσωπικά είμαι κατά της επίλυσης πολιτικών διαφορών με δικαστικά μέσα. Όμως όταν πρόκειται για ζητήματα που ενδεχόμενα περιλαμβάνουν ποινικές ευθύνες υπηρεσιακών παραγόντων ή του πολιτικού προσωπικού, τότε δεν αποκλείω την προσφυγή στην δικαιοσύνη, με ευθύνη της αντιπολίτευσης. Άλλωστε κι εσείς στο άρθρο σας γράψατε το παρακάτω κομμάτι με το οποίο συμφωνώ.
Διαγραφή«Δεν είναι δουλειά μου να υποδείξω στον Κόντο ή στον Τομπούλογλου ή στη δήμαρχο ποια πρωτοβουλία να πάρουν σε ποιο θέμα. Αλλά λέω ότι στο συγκεκριμένο θέμα, περίμενα ο Κόντος να έχει κινηθεί νωρίτερα, ίσως στέλνοντας ο ίδιος στον εισαγγελέα την υπόθεση».
Στην Τρίτη διαφωνία. Δεν βρήκα πουθενά τοποθέτηση μου που να δηλώνει ή έστω υπονοεί ότι επειδή οι υπάλληλοι είναι στο έλεος κάθε πολιτικού προϊσταμένου, αυτό μπορεί να είναι αιτία μη επιβολής κυρώσεων, και πάντως δεν έχω τέτοια γνώμη. Τέλος μιας και αναφερθήκατε. Η δική μου εκτίμηση δεν είναι πως διοίκηση και εργαζόμενοι είναι ισόρροπα εξαρτώμενοι. Είναι διαφορετικό πράγμα να διοικείς με ότι πλεονεκτήματα σου δίνει η θέση, και διαφορετικό πράγμα να διοικείσαι με ότι μειονεκτήματα επίσης σου δίνει η θέση.
Με αρκετές επισημάνσεις σου συμφωνώ. Όμως θα πρέπει κάποτε να αναφέρουμε τους διακριτούς ρόλους που έχει η διοίκηση (αιρετοί) με τον διοικητικό και εκτελεστικό μηχανισμό. Δεν συμφωνώ ότι οι υπάλληλοι είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Οι υπάλληλοι, ως μηχανισμός μπορούν να κάνουν τις καλύτερες πολιτικές αποφάσεις να αποτύχουν και τις χειρότερες πολιτικές αποφάσεις να μην έχουν σημαντικές συνέπειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως δεν είδα τους εργαζόμενους να επιδεικνύουν την ίδια κινητικότητα, όπως όταν θίγονται (ή νομίζουν ότι θίγονται) τα συμφέροντά τους. Δεν είδα καμία "κινητοποίηση" κατά της διαφθοράς αιρετών, κατά του ρουσφετιού και της συνδιαλλαγής. Κανένα από τα αιτήματα δεν έχει τέτοιο περιεχόμενο. Δεν είδα κανένα σωματείο να μπει μπροστά για να προστατεύσει υπαλλήλους από (ενδεχόμενες) πιέσεις της πολιτικής ηγεσίας, προτρέποντάς τους να τα καταγγέλουν (εαν και εφόσον υπάρχουν).
Αντιθέτως, προκειμένου να περνάμε καλά, βρίσκουμε τρόπους "αρμονικής" συνύπαρξης με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, την οποία δεν ενοχλούμε και δεν μας ενοχλεί.
Αυτό είναι, δυστυχώς, γενικευμένο φαινόμενο σε όλο το φάσμα του Δημοσίου.
Γενικά, παραφράζοντας το "όλοι μαζί τα φάγαμε", θα έλεγα ότι ταιριάζει και το "όλοι μαζί τα βολεύουμε".
Επιμένω πως οι υπάλληλοι έναντι της διοίκησης είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, ακριβώς γιατί οι διαφορετικοί και διακριτοί ρόλοι που αναφέρεις το καθορίζουν. Δυνητικά πράγματι οι υπάλληλοι μπορούν να κάνουν αυτά που επισημαίνεις, μόνο που αυτό μπορεί να συνιστά εξαίρεση κι όχι κανόνα.
ΔιαγραφήΠαραπονείσαι γιατί οι εργαζόμενοι δεν επιδεικνύουν την ίδια κινητικότητα όταν θίγονται κι όταν δεν θίγονται τα συμφέροντα τους. Ποιος πρόσωπο ή συλλογικότητα κάνει διαφορετικά; Ανθρώπινο είναι και απόλυτα κατανοητό να μην έχουν τις ίδιες προτεραιότητες όταν αυτό που τους ενώνει, είναι η ιδιότητα και η κοινότητα των προβλημάτων τους. Όμως τι θα έλεγες ας πούμε, αν έβγαιναν με αίτημα να μειωθούν τα δημοτικά τέλη γιατί είναι αδικαιολόγητα υπέρογκα πράγμα που προτείνει η τάδε αντιπολίτευση, να έκαναν τοποθέτηση για μη αναγκαιότητα λήψης δανείου πρόταση επίσης κάποιας αντιπολίτευσης, να έψεγαν την δήμαρχο γιατί δεν δίνει τα στοιχεία που ζητά η αντιπολίτευση, ή ακόμη να απέδιδαν στην αντιπολίτευση υπερβολές και σκοπιμότητες στο Α ή Β θέμα; Θα έλεγες αυτά που πιστεύεις για τον Φωτόπουλο, ότι θέλει να συνδιοικήσει, ότι παίζει το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ή κάτι τέτοιο, και πάντως ανάλογα πόσο θα σου άρεσε η τοποθέτηση θα τους υποστήριζες ή απαξίωνες ανάλογα. Αλλά και τώρα που τους επικρίνεις γιατί δεν λένε τίποτε για αυτά που θα ήθελες να ακούσεις, το κάνεις με βάση την τρέχουσα πολιτική θέση που έχεις, και τίποτα περισσότερο.
Το γενικευμένο φαινόμενο της αμοιβαίας ανοχής που εντοπίζεις στο δημόσιο, είναι ένα γεγονός που δεν λείπει στον ιδιωτικό τομέα, απλά έχει σχετικά διαφορετικά χαρακτηριστικά. Επειδή αναφέρθηκες στο δημόσιο όμως, θα σταθώ σε αυτό. Υποθέτω γνωρίζεις πως στο δημόσιο σε κάθε αλλαγή κυβέρνησης, υπουργού, γ.γ. διευθυντών, το επόμενο βήμα είναι να αλλάζουν θέση, υπηρεσία, υπουργείο, στρατιές εργαζομένων που τους ακολουθούν! Δεν λείπουν φυσικά οι νέες προσλήψεις μετακλητών ή διαφόρων άλλων τρόπων πρόσληψης. Ποιοι δημιουργούν αυτό το αλισβερίσι; Οι εργαζόμενοι, ή το πολιτικό προσωπικό; Ποιοι εκπαιδεύουν στο ρουσφέτι, την συναλλαγή, την ανοχή, την επιβράβευση με πλασματικές ή μη υπερωρίες του κολλητού, του γλύφτη και του ρουφιάνου; Ποιοι καταργούν κάθε ίχνος αξιοκρατίας και καταδικάζουν αξιοπρεπείς και αξιόλογους εργαζόμενους που μπήκαν με όρεξη για δουλειά, στο περιθώριο και την αδιαφορία; Μια μικρογραφία αυτής της πραγματικότητας είναι και οι δήμοι. Έτσι φτάνουμε στο ρηθέν από εσένα, «…το "όλοι μαζί τα φάγαμε", θα έλεγα ότι ταιριάζει και το "όλοι μαζί τα βολεύουμε".»
Κι όπως το ρηθέν του Πάγκαλου που υιοθέτησες περιλαμβάνει μέρος της κοινωνίας, έτσι και το δικό σου περιλαμβάνει τμήμα των υπαλλήλων κι όχι το σύνολό τους.
Μου αποδίδεις πράγματα που δεν έχω διατυπώσει. Σε καμία περίπτωση δεν εξισώνω ποιοτικά την ευθύνη. Εκείνο που λέω είναι ότι το μέγεθος της ευθύνης (ποσοτικός και όχι ποιοτικός προσδιορισμός) είναι ίδιο γιατί οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα. Όταν πιάσει φωτιά, ασφαλώς την ευθύνη έχει εκέινος που την έβαλε. Έχει όμως μεγάλη ευθύνη και εκείνος που δεν κάνει τίποτα για να την αντιμετωπίσει, παρότι θα μπορούσε. Η πράξη ή η απραξία αντίστοιχα, έχουν κοινό παρονομαστή την καταστροφή.
ΔιαγραφήΑν τόσα χρόνια η επίπλαστη ευμάρεια ήταν προϊόν της ανεύθυνης λειτουργίας των πολιτικών, οι πολίτες, αλλά ακόμα και τα κόμματα που σήμερα ουρλιάζουν, που ήταν τόσο καιρό; Ποιός ανααρωτήθηκε από που προέρχονται τα χρήματα που χαλάμε; Ποιός ζήτησε δημόσια να μπει ένα φρένο σε όλα αυτά; Ποιό κόμμα ζήτησε να σταματήσει το Δημόσιο να φορτώνεται με προσωπικό; Ποιός συνδικαλιστικός φορέας μίλησε για τη βόμβα του ασφαλιστικού; Όλοι ζητούσαν παραπάνω, όλοι πλειοδοτούσαν σε παροχές. Και αν βρέθηκαν ελάχιστοι άνθρωποι που είπαν την αλήθεια (π.χ. Γιαννίτσης) συκοφαντήθηκαν ως δεξιοί, νεοφιλελεύθεροι, ανάλγητοι κλπ.
Πότε και ποιά συνδικαλιστική παράταξη κάλεσε σε άπεργία τους εργαζόμενους κατά του ρουσφετιού; Αντιθέτως, το ρουσφέτι είναι κακό όταν βάζουν οι άλλοι, αλλά δεν είναι και τόσο κακό όταν μπαίνουν και οι δικοί μας.
Ακόμα και σήμερα, οι πάσης φύσεως "προστάτες του λαού", ξορκίζουν την ανεργία απ΄τη μιά και από την άλλη κάνουν ό,τι μπορούν για να διώξουν κάθε επένδυση από τη χώρα.
Και το τραγικό είναι ότι αυτοί που υπόσχονται να αλλάξουν τα πράγματα, υπόσχονται ακριβώς επιστροφή στο κοντινό παρελθόν. Και το πιο τραγικό είναι ότι τους πιστεύει μεγάλη μερίδα του κόσμου, πτάγμα το οποίο δείχνει τον βαθμό του εθισμού της κοινωνίας μας στην φαυλότητα και την σήψη.