Εν τούτοις, μετά από ενάμιση χρόνο στο Μνημόνιο και το νέο Μεσοπρόθεσμο, που συνδυάζεται από ιδιωτικοποιήσεις, για τις οποίες υπάρχει ρητή αναφορά στο κείμενο των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ελλάδα έχει βρεθεί με δυο νέα δάνεια συνολικού ύψους 219 δισ. ευρώ, διαρκή λιτότητα, συνεχή διεθνή οικονομικό έλεγχο και τουλάχιστον αβέβαιο μέλλον.
Τα «10» συμπεράσματα που προκύπτουν από τα έως τώρα δεδομένα και δημοσιεύονται σήμερα στην «Ελευθεροτυπία» είναι τα εξής:
1. Ο περιορισμός του χρέους αποτελεί κρυφό μυστικό. Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί μίλησε για περιορισμό του ελληνικού χρέους κατά 24% του ΑΕΠ, δηλαδή κάπου 54 δισ. ευρώ, ισόποσα από τη συμμετοχή των ιδιωτών και τη μείωση των επιτοκίων. Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προσδιόρισε τη μείωση του χρέους στο 12% ή 26 δισ. ευρώ από τη συμμετοχή των ιδιωτών. Ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος πρόσθεσε πως «η μείωση μπορεί να επεκτείνεται» αν μπουν και άλλα κεφάλαια, ενώ απέφυγε επιμελώς να δώσει απάντηση για το συνολικό τελικό όφελος.
2. Οι εγγυήσεις που θα κληθεί να πληρώσει η κυβέρνηση αποτελούν και το μέγα ζήτημα. Κατά τη σύνοδο κορυφής, θα δοθούν εγγυήσεις όπου κριθεί απαραίτητο, χωρίς να εξηγείται τι είδους εγγυήσεις θα είναι αυτές.
3. Το ελληνικό Δημόσιο ξαλαφρώνει μέχρι το 2020 από τα χρεολύσια που θα έπρεπε να πληρώσει κατά τις λήξεις των ομολόγων αξίας 135 δισ. ευρώ που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες. Από την άλλη ξαλαφρώνει και από τις εξοφλήσεις των δανείων του Μηχανισμού (Ε.Ε. και ΔΝΤ), καθώς και αυτά μεταφέρονται τουλάχιστον μετά από 15 χρόνια, δηλαδή μετά το 2026. Το χρέος μεταφέρεται στο μέλλον και δεν επιλύεται το πρόβλημα.
4. Πόσο χαμένες είναι οι τράπεζες; Το βέβαιο είναι ότι η μετακύλιση χρέους περιόρισε σημαντικά τη χασούρα τους σε σχέση με άλλες προτάσεις που είχαν πέσει στο τραπέζι των συζητήσεων, όπως η ανταλλαγή ομολόγων (γερμανικό σχέδιο). Οι τράπεζες θα υποστούν ένα «κούρεμα» των ομολόγων τους μέχρι 20% για το 90% των λήξεων ομολόγων αξίας 135 δισ. ευρώ της περιόδου 2011-2020. Το επιτόκιο δανεισμού, όμως, που κινείται μεσοσταθμικά στο 5%, εκτιμάται ότι θα περιορίσει αισθητά τις απώλειές τους, οι οποίες θα ήταν πολύ υψηλότερες σε περίπτωση... παύσης πληρωμών.
5. Οι ελληνικές τράπεζες γίνονται περισσότερο «κρατικές», καθώς ενισχύονται με ρευστότητα και εγγυήσεις από Ε.Ε., ΕΚΤ, EFSF. Από το 2008 μέχρι σήμερα έχουν λάβει σε ρευστό ή εγγυήσεις 100 δισ. ευρώ, ενώ τους παρέχεται ένα επιπλέον «μαξιλάρι» ρευστότητας 35 δισ. ευρώ.
6. Τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία δεν απέχουν από τη συμμετοχή αυτή. Συμμετέχουν, όπως και οι ιδιώτες, ανταλλάσσουν τα ομόλογά τους με νέα 30ετή ομόλογα, ρισκάρουν για το ύψος της απόδοσης, καθώς το επιτόκιο μπορεί να είναι και χαμηλότερο έναντι του αρχικού που τα είχαν αγοράσει, αλλά δεν θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα ρευστότητας.
7. Δεν τίθεται ζήτημα για τους απλούς πολίτες-ιδιώτες που έχουν στα χέρια τους ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, καθώς δεν θα συμμετάσχουν, όπως δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών.
8. Η επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά μέσω του EFSF κρίνεται θετική, αλλά περιορισμένη. Μόνο η δυνατότητα επαναγοράς του συνόλου των ελληνικών ομολόγων θα οδηγούσε σε επίλυση του προβλήματος του ελληνικού χρέους. Αλλά μια τέτοια λύση θα κόστιζε ακριβά στην Ευρώπη.
9. Η δανειστική σύμβαση συμπληρώνεται από το «Σχέδιο Μάρσαλ» που αφορά τη διοχέτευση 15 δισ. ευρώ κοινοτικών κονδυλίων μέσω του ΕΣΠΑ, το πολύ 12 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και ό,τι προκύψει από τους ιδιώτες επενδυτές. Οι τελευταίοι βέβαια είναι εκείνοι που θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας προς αναζήτηση 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015.
10 Δεν τίθεται ζήτημα για τα ομόλογα που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ, καθώς θα πληρωθούν στη λήξη τους, χωρίς επιμήκυνση, ανταλλαγή ή μείωση επιτοκίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου