Το βασικό πρόβλημα δεν λύθηκε στις Βρυξέλλες, μόνο ο λογαριασμός ανέβηκε

Οι χώρες της Ευρωζώνης συμφώνησαν στις Βρυξέλλες ένα νέο πακέτο σωτηρίας για την Ελλάδα. Το βασικό πρόβλημα όμως κάθε άλλο παρά λύθηκε. και στο μεταξύ, ο λογαριασμός ανεβαίνει προειδοποιεί η Die Welt:
Αρκετοί είναι αυτοί που είδαν τη
προχθεσινή συμφωνία της ευρωζώνης με αισιοδοξία. Το ποτήρι, λένε, είναι μισογεμάτο.
Όπως φαίνεται, η διάσωση της Ελλάδας θα συμπεριλαμβάνει και τους ιδιώτες επενδυτές, όπως επέμενε από την αρχή η Angela Merkel, που κυριάρχησε επί των αντίθετων απόψεων της Γαλλίας και της ΕΚΤ του κ. Τρισέ.
Η συμφωνία αποτελεί μια εκπληκτική νίκη για τη καγκελάριο. Η Σύνοδος αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη.
Δεν υπάρχει όμως λόγος για αισιοδοξία. Στη πραγματικότητα, το ποτήρι είναι μισοάδειο.
Ο σκοπός της Συνόδου ήταν να ηρεμήσει τους φόβους για μια μεταδοτικότητα της κρίσης. Το αν αυτό επιτεύχθηκε ή όχι, είναι συζητήσιμο.
Και το βασικό πρόβλημα της ευρώ-κρίσης, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αντεπεξέλθει από μόνη της στις υποχρεώσεις της, παραμένει.
Η ανακοινωθείσα αναδιάρθρωση είναι πολύ περιορισμένη, για να επιτρέψει στην Ελλάδα να ανταποκριθεί. Η χώρα θα παραμείνει εξαρτώμενη από τον «ορό» των εταίρων της.
Παράλληλα, οι εγγυήσεις για τα νέα μακροπρόθεσμα ελληνικά ομόλογα, που θα έχουν ως εγγύηση το ευρωπαϊκό ταμείο στήριξης, μοιάζουν με μια μόνιμη επιδότηση. Έτσι, η συνάντηση των Βρυξελλών, δίνει την εντύπωση ενός ακόμη βήματος προς μια δημοσιονομική ένωση.
Όσοι ζητούσαν μια συνολική και ολοκληρωτική λύση ώστε να τερματιστεί η κρίση, αντιμετωπίζονται ως αιθεροβάμονες.  Η πολιτική δεν μπορεί να είναι απλουστευτική, τους λένε. Χρειάζεται μια σταδιακή προσέγγιση στα διάφορα σύνθετα προβλήματα.
Αυτή όμως η άποψη παρανοεί τη φύση της κρίσης της ευρωζώνης. Κάθε ανάσα που κερδίζει η Ευρώπη, έχει υψηλό τίμημα. Τα προβλήματα αυξάνονται, και μάλιστα με δραματική ταχύτητα.
Αν είχε δοθεί μια ριζοσπαστική λύση στο ελληνικό πρόβλημα την άνοιξη του 2010, δεν θα υπήρχε σήμερα η ανάγκη για τη Πορτογαλία να ψάχνει ασφαλές καταφύγιο.
Η δήθεν πραγματιστική προσέγγιση, του να γίνεται μόνο ότι είναι απαραίτητο, διόγκωσε το χρέος της Ελλάδας, ενώ κατέστησε ακόμη και την Ιταλία υποψήφιο θύμα της κρίσης χρέους.
Αυτή η πολιτική, της βοήθειας με μικρά διαρκή βήματα, έχει δοκιμαστεί εδώ και ενάμιση χρόνο. Η Ευρώπη όμως δεν μπορεί να περιμένει άλλο.
S.A.-Die Welt