Eνα νέο μοντέλο ενημέρωσης ξεκίνησε ήδη στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα. Από εδώ, μπορείτε καθημερινά να ενημερώνεστε για ό,τι συμβαίνει στην πόλη μας, αλλά και να γίνετε ΕΣΕΙΣ ο ρεπόρτερ, που θα μας στέλνετε ό,τι βλέπετε γύρω σας και σας κάνει εντύπωση. Σας περιμένουμε στο mail ta.pragmata@yahoo.gr

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Άποψη: Ο Στρος Καν τα έβαλε με το αμερικανικό κατεστημένο;

Ο Bill Clinton επιβίωσε των σεξουαλικών του σκανδάλων, επειδή ήταν πιστός υπηρέτης του συστήματος, και όχι απειλή του. Ο Strauss-Kahn όμως, συνιστά απειλή, για αυτό και τον …διέγραψαν…Είναι βέβαια πολύ πιθανό, ο DSK να αυτοκαταργήθηκε τελικά, και να μη χρειάστηκε να κάνει τίποτα η Ουάσιγκτον. Το  να μπει όμως απρόσκλητη μια καμαριέρα σε σουίτα πανάκριβου ξενοδοχείου, ακούγεται περίεργα.
Στον απόηχο της περιπέτειας, του, ο Strauss-Kahn περιγράφεται ως σεξομανής, τόσο στερημένος που όρμησε στη καμαριέρα. Όλοι όμως που έχουν εργαστεί κοντά σε κάποιον πολιτικά ισχυρό άνδρα ξέρουν ότι κάτι τέτοιο είναι ολίγον τι απίθανο να συμβεί. Μάλιστα, όταν
εργαζόμουν στο γραφείο κάποιου γερουσιαστή, υπήρχαν πάντοτε δυο βοηθοί που τους είχε ανατεθεί το καθήκον να διασφαλίζουν ότι ο πολιτικός ποτέ δεν θα βρίσκονταν μόνος του σε δωμάτιο με μια γυναίκα (πλην της συζύγου του). Αυτή η πρακτική βοηθούσε στο να μη πέσει θύμα θαυμαστριών που κυνηγάνε τους ισχυρούς, ή πλεκτάνης από πλευράς κάποιου πολιτικού αντιπάλου. Συνεπώς, ένας πανίσχυρος άνδρας όπως ο DSK σίγουρα θα πρόσεχε, σίγουρα δεν θα ήταν σεξουαλικά πεινασμένος, και εν πάση περιπτώσει ήταν τόσο πλούσιος που θα μπορούσε να κανονίσει τις πονηρές δουλειές του με διακριτικότητα. Όπως είχε πει κάποτε ο Henry Kissinger, «η ισχύς είναι το απόλυτο αφροδισιακό». Και στη πολιτική, το σεξ εκτός από διαδεδομένο, αποτελεί και παγίδα. Ακόμη και οι ιδιαίτερα προσεκτικοί, μπορεί να μπλέξουν αν δεν υπάρχουν μάρτυρες. Άλλωστε ο Strauss-Kahn είχε προβλέψει κάτι τέτοιο, λίγες μόνο μέρες πριν πάει στη Νέα Υόρκη.
Ο Strauss-Kahn μπορεί να υποψιάζονταν τον Sarkozy μη τυχόν του τη στήσει, αλλά η Ουάσιγκτον με τη Wall Street είχαν κι αυτές αρκετούς λόγους για να τον εξουδετερώσουν. Η Wall Street τρέμει τις νομοθετικές ρυθμίσεις, ενώ η Ουάσιγκτον αισθάνεται ντροπή που το ΔΝΤ πολύ πρόσφατα ανέφερε πως η Κίνα θα είναι η ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη σε πέντε χρόνια από σήμερα. Άρα, δεν φαντάζει καθόλου απίθανη, μια διεθνής συνωμοσία.
Και πράγματι, η ιστορία εξελίσσεται ως μια κλασική συνωμοσία. Οι αρχές ήδη έφεραν στην επιφάνεια τη μαρτυρία μιας Γαλλίδας που ισχυρίζεται ότι παραλίγο να τη βιάσει κάποτε (πριν από 10 χρόνια) ο Strauss-Kahn. Όπως και στη περίπτωση του Julian Assange, δυο είναι πλέον οι γυναίκες που τον κατηγορούν. Έτσι, με αυτές τις δυο καταγγελίες, οι διωκτικές αρχές κερδίζουν το παιχνίδι των εντυπώσεων στα ΜΜΕ. Επιπλέον, το γεγονός ότι η αστυνομία τον συνέλαβε επάνω στο αεροσκάφος, δίνει σε όλους την εντύπωση ότι ο DSK ήταν έτοιμος να διαφύγει.
Στο αμερικανικό δικανικό σύστημα, στο 96% των περιπτώσεων, οι εισαγγελικές αρχές δέχονται κάποιον προδικαστικό  συμβιβασμό (plea bargain). Το σύστημα επιτρέπει στους εισαγγελείς να πιέσουν τους κατηγορούμενους ώστε να ομολογήσουν, με αντάλλαγμα μια μειωμένη ποινή. Έτσι, εκτός κι αν παραδεχθεί η καμαριέρα ότι ψεύδεται, ο Strauss-Kahn θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει ένα δικαστικό σύστημα που είναι έτσι οργανωμένο ώστε να καταδικάζει, ασχέτως ή μη της όποιας αθωότητας. Πρόσφατα μάλιστα, στις 16 Μαΐου, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε να ενισχύσει την αμερικανική αστυνομοκρατία, ακυρώνοντας ουσιαστικά τη 4η τροποποίηση του Συντάγματος (με ψήφους 8-1), ετυμηγορώντας πως η αστυνομία δεν χρειάζεται ένταλμα για να εισβάλλει σε κατοικίες ή να πραγματοποιεί ελέγχους σε άτομα.
Η ετυμηγορία αυτή συντελεί στην κυρίαρχη πλέον άποψη, ότι ο κάθε πολίτης θεωρείται εν δυνάμει εχθρός του κράτους, όχι μόνο στα αεροδρόμια, αλλά παντού.
Ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας που ξεκίνησαν οι συντηρητικοί, έχει δημιουργήσει ένα αστυνομικό κράτος. Οι συντηρητικοί, που αρχικά υποστήριζαν τον περιορισμό του κράτους και περισσότερες ατομικές ελευθερίες, σήμερα δείχνουν ενθουσιασμένοι με την επέκταση της κρατικής εξουσίας και με την απουσία λογοδοσίας της αστυνομίας, και μάλιστα με τη βούλα του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Και όλα αυτά, την ίδια μέρα που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση άγγιξε την οροφή του δημόσιου χρέους ($14.3 τρισεκατομμύρια), αναγκαζόμενη να βάλει χέρι στα συνταξιοδοτικά προγράμματα των δημοσίων υπαλλήλων, έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσει τη χρηματοδότηση των παράνομων πολέμων και των εγκλημάτων της κατά της ανθρωπότητας.
Όλα δείχνουν πως οι ΗΠΑ έχουν πλέον καταρρακώσει κάθε συνταγματική τους παράδοση, και έχουν φτάσει στο πάτο της δημοσιονομικής αλλά και ηθικής κατάπτωσης.

S.A. απόδοση από 21st Century Wire

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου