Το 1ο Δημοτικό Σχολείο καταστρέφεται- φωτορεπορτάζ

Από τον κ. Σπύρο Καβακόπουλο πήραμε το παρακάτω κέιμενο, συνοδευόμενο με φωτογραφικό υλικό.

Η βία και οι βανδαλισμοί ενυπάρχουν στην σημερινή ελληνική  κοινωνία. Όμως πόσο δικαιολογημένο είναι, να συμβαίνουν δίπλα μας - μπροστά μας και να τα προσπερνούμε σαν να

μη συμβαίνει τίποτα;

Η ατομική και συλλογική ευθύνη, τελείωσε - πάει;

To ιστορικό 1^ο Δημοτικό Σχολείο Σπαθάρη, εγκαταλελειμμένο λόγω προβλημάτων στατικότητας, βιάζεται και καταστρέφεται. Απ’ ώρα σε ώρα, θα γίνει παρανάλωμα πυρός. Και τότε ως «κλαίουσες παρθένες» θα λέμε «Αχ τι κακό, άχ τι κακό!.... Έχασα κάτι που το είχα φυλαχτό» όπως έλεγε και ο Μ. Χατζηδάκης στην Οδό Ονείρων.

Κοιτάξτε τις φωτογραφίες, καινούργια θρανία – καθίσματα, πεταμένα στην αυλή, όλα τα τζάμια, σπασμένα. Τα κεραμίδια αποκολλώνται και στοιβάζονται, για να κλαπούν στη συνέχεια. Ο ιστός της σημαίας στρεβλώθηκε, ώστε μέσω αυτού να γίνεται η  διείσδυση στο κυρίως σχολείο και να λειτουργεί ως τεκές.

Η ευθύνη συλλογική και ατομική.

Ατομική, γιατί περνούμε δίπλα απ’ το 1^ο Δημοτικό και κάνουμε ότι δεν βλέπουμε. Πόσοι φωνάξαμε, πόσοι κάναμε παρατήρηση στους πιτσιρικάδες που διεισδύουν μέσα, καταστρέφουν και συναναστρέφονται με τους ναρκομανείς; Πόσοι διαμαρτυρηθήκαμε, πόσοι κάναμε το ελάχιστο; Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι  η ατομική ευθύνη του καθενός, συμβάλλει στη διαμόρφωση της νοσηρής νεοελληνικής πραγματικότητας.

Ποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι πριν τριάντα χρόνια, θα ήταν δυνατόν πολίτες να τα βλέπουν όλα αυτά και να μην κάνουν το παραμικρό. 

Ο δήμος ευθύνεται. Οι εσωτερικές διαμάχες και η έλλειψη φαντασίας, δεν του επιτρέπουν να βρει τρόπους αξιοποίησης της αυλής και των καινούργιων μονόροφων αιθουσών που δεν έχουν στατικό πρόβλημα, ώστε να σταματήσει η εγκατάλειψη και καταστροφή του.

Για την έκπτωση των αξιών φταίμε εμείς, εμείς δημιουργούμε αντιαξίες. Η οικονομική κρίση δεν συνδέεται με τους βανδαλισμούς, όσοι προσπαθούν να κάνουν ερμηνείες τέτοιου τύπου, κάνουν μεγάλο λάθος.  Φτιάξαμε μια δημοκρατία χωρίς όρια. Όμως υπάρχει ελευθερία χωρίς όρια; Υπάρχει μια κοινωνία χωρίς όρια; Υπάρχει ένα έγκλημα χωρίς όρια; Δυστυχώς όλοι φέρουμε μερίδιο ατομική ευθύνης.

Όπως γίνεται φανερό μετά και από τις τελευταίες εξελίξεις, το 1^ο δημοτικό δεν θα ανακατασκευασθεί σύντομα. Μέχρι τότε και πριν ακόμη καταστραφεί ολοσχερώς (όπως έγινε και με το ΠΙΚΠΑ) ή και καεί, προτείνω ο Δήμος να δώσει εναλλακτικές λειτουργίες στις τέσσερις μονώροφες αίθουσες που δεν έχουν στατικό πρόβλημα, καθώς και στην αυλή. Με τις λειτουργίες αυτές, θα παύσει η εγκατάλειψη και το σχολείο, θα σταματήσει να γίνεται χώρος τεκέ και βανδάλων.

Οι δικές μου προτάσεις στο πρόβλημα είναι οι εξής:

1.      Ο εξοπλισμός, η βιβλιοθήκη, τα κλιματιστικά του σχολείου, πριν καταστραφούν εντελώς, να δοθούν σε άλλα σχολεία της περιοχής, που τον έχουνε ανάγκη ή ανάλογα να ασφαλιστούν. Το ίδιο και το αρχείο του σχολείου.

2.      Mία από τις σωστά στατικά αίθουσες, να δοθεί στον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων για να την λειτουργεί ως γραφείο.

3.      Η αυλή κάθε Σάββατο και Κυριακή να ανοίγει για τα παιδιά όλης της γειτονιάς, όπως αυτό συμβαίνει σε άλλα σχολεία της Αθήνας και να γίνει χώρος ελεύθερου παιχνιδιού και χαράς.

4.      Η αυλή τις καθημερινές να δίνεται σε ομάδες παιδιών, νέων και ενηλίκων για  να την χρησιμοποιούν ως χώρο μπάσκετ ή  5 x 5.

5.      Στις τουαλέτες να δημιουργηθεί λουτήρας, ώστε άποροι συμπολίτες μας να μπορούν να κάνουν το μπάνιο τους.  

6.      Οι άλλες τρεις σωστά στατικά αίθουσες, να δοθούν σε συλλόγους και σωματεία που τώρα ενοικιάζουν τα γραφεία τους. Εναλλακτικά, μία αίθουσα να εφοδιασθεί με πλυντήρια ρούχων όπου άποροι να πλένουν δωρεάν τα ρούχα τους.

Για την υλοποίηση των προτάσεων ή άλλων καλύτερων, να δημιουργηθεί από τον δήμο εθελοντική ομάδα συντονισμού. Άνθρωποι που αγάπησαν και συνεχίζουν να αγαπούν το 1^ο Δημοτικό, όπως παλαιοί μαθητές, πρώην μέλη συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, ανησυχούντες και μη εφησυχάζοντες πολίτες κ.α, θα μπορούσαν να στελεχώσουν την ομάδα. Θεωρώ ότι πολλοί θα βρεθούμε να βοηθήσουμε, πριν καταστραφεί ολοσχερώς το σχολείο.

Ας σταθούμε όσο γίνεται πιο όρθιοι, ακόμη και όταν όλα ισοπεδώνονται, έρπουν και μηδενίζονται.

Σπύρος Καβακόπουλος

Email : spiroskavako@gmail.com

* Η επιστολή αυτή μετά τις απεργίες, θα κατατεθεί στον Δήμο Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας.