Eνα νέο μοντέλο ενημέρωσης ξεκίνησε ήδη στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα. Από εδώ, μπορείτε καθημερινά να ενημερώνεστε για ό,τι συμβαίνει στην πόλη μας, αλλά και να γίνετε ΕΣΕΙΣ ο ρεπόρτερ, που θα μας στέλνετε ό,τι βλέπετε γύρω σας και σας κάνει εντύπωση. Σας περιμένουμε στο mail ta.pragmata@yahoo.gr

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Θεέ μου! Τι διαβάζουν οι Έλληνες

Καθώς ξεφυλλίζω την "Καθημερινή", πάντα σταματώ και σημειώνω τα βιβλία που θα (προσπαθήσω να) διαβάσω τις επόμενες ημέρες. Πάντοτε ρίχνω μια ματιά στα πρώτα σε πωλήσεις, καθώς με ενδιαφέρει να παρακολουθώ τι προτιμούν να διαβάζουν οι υπόλοιποι Έλληνες και πόσο διαφορετικά -η όχι- είναι από εκείνα που προτιμώ να διαβάζω εγώ. Δείτε, λοιπόν, μαζί μου τι επιλέγουν οι συμπολίτες μας, από την κατηγορία "Μελέτες, λευκώματα, βιογραφίες", δηλαδή από τα μη λογοτεχνικά βιβλία, και θα
κατανοήσετε πολλά για αυτό που στις μέρες μας αποκαλείται "ελληνικό πρόβλημα".
1. Στην πρώτη θέση είναι ένα βιβλίο του Στέλιου Ράμφου, με τίτλο "Time out, η ελληνική αίσθηση του χρόνου". Ο Ράμφος είναι ένας σημαντικός διανοούμενος του καιρού μας, που δεν κρύβει την κεντροαριστερή του τοποθέτηση. Ευφυώς αρνήθηκε να τεθεί επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, που του πρότεινε ο Βενιζέλος. Τα βιβλία του έχουν μια ποιότητα που λείπει αυτό τον καιρό. Χρειαζόμαστε μυαλά όπως του Ράμφου κι είναι δείγμα αισιόδοξο ότι ένα βιβλίο του βρίσκεται στην κορυφή των ευπώλητων.
2. Στη δεύτερη θέση συναντούμε το "Κρίση και αριστερή διέξοδος" του γνωστού αριστερού οικονομολόγου Κώστα Λαπαβίτσα. Όπως επισημαίνει η οικεία στήλη της "Καθημερινής", στο βιβλίο μπορούμε να βρούμε "ποιοι είναι οι μηχανισμοί που εξηγούν τη σημερινή κρίση. Συνδέεται η ελληνική με την παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού;". Χωρίς σχόλια, πάμε παρακάτω...
3. Τρίτο σε πωλήσεις είναι το κλασικό "Λόγος περί Επιστημών και Τεχνών" του Ζαν Ζακ Ρουσό, κλασικό φιλοσοφικό έργο.
4. Στην τέταρτη θέση συναντούμε το "Σημειωματάριο Ιδεών" του φίλου Θανάση Γιαλκέτση. Είναι τα δημοσιευμένα κομμάτια του στην "Ελευθεροτυπία", όλα ανεξαιρέτως αριστερού προσανατολισμού, όπως εμφανώς είναι ο Θανάσης. Για όσους δεν ξέρουν το Γιαλκέτση, να πω ότι είναι ένας άνθρωπος που λατρεύει το βιβλίο, κι ως εκ τούτου το επιχείρημα. Αναπολώ τις συναντήσεις της Τετάρτης, που κάναμε οι δυο μας στην Ελευθεροτυπία, όπου αναλύαμε, ο καθένας από τη δική του ιδεολογική αφετηρία, τα "σημειωματάρια" του Θανάση. Μετά το βιβλίο του Λαπαβίτσα, άλλο ένα καθαρά αριστερό βιβλίο, αυτό του Γιαλκέτση, μέσα στα πρώτα τέσσερα σε πωλήσεις στην Ελλάδα.
5. Στην πέμτπη θέση είναι "Η τυρρανία του αυτονόητου" του Νικόλα Σεβαστάκη. Με το Σεβαστάκη, γιο εμβληματικής μορφής της ανανεωτικής Αριστεράς στην Ελλάδα, γνωριστήκαμε όταν κάναμε μαζί μαθήματα στον τομέα δημοσιογραφίας στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ, προ 16-17 ετών... Το βιβλίο του Σεβαστάκη είναι συγκέντρωση κειμένων του στην "Αυγή", όπου η στήλη του είχε τίτλο "Ενθέματα". Ως τώρα, στα πέντε πρώτα σε πωλήσεις, βρίσκουμε τρία καθαρά αριστερά βιβλία, ένα βιβλίο προβληματισμού στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς κι ένα κλασικό έργο του Ρουσό (για τους μυημένους, επιμένω: Του Ρουσό, όχι του Ανταμ Σμιθ, ή του Μοντεσκιέ, ή έστω κάποιου Εγκυκλοπαιδιστή).
6. Στην έκτη θέση είναι το βιβλίο με τίτλο "Το τιμωρό χέρι του λαού" του Ιάσωνα Χανδρινού. Επειδή δεν γνωρίζω ούτε το βιβλίο, ούτε το συγγραφέα, μεταφέρω τις σχετικές πληροφορίες της εφημερίδας: "Ένα βιβλίο με πολλές αποκαλύψεις για τη δράση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόμενη Αθήνα". κύριε των Δυνάμεων, τι διαβάζει ο κόσμος...Παίρνουμε βαθιά ανάσα και συνεχίζουμε...
7. Στην έβδομη θέση βρίσκουμε την "Εισαγωγή στον μετα- αναρχισμό", ένα συλλογικό έργο με κεντρικό άξονα το πώς προσεγγίζει το μετα- αναρχικό κίνημα το ζήτημα της εξουσίας. Τα σχόλια περιττεύουν...
8. Αισίως φτάσαμε στην όγδοη θέση των πιο πουλημένων βιβλίων στην ελληνική κοινωνία του 2012. Εδώ συναντάμε το βιβλίο "Άμεση Δημοκρατία και αταξική κοινωνία", του Κώστα Λάμπου. Επειδή είναι τεχνικά δύσκολο να μεταφέρω εδώ όλο το βιβλίο, αρκούμαι να σας μεταφέρω την αρχή από ένα κείμενο του Κ. Λάμπου για τις πρόσφατες εξελίξεις, ώστε να σχηματίσετε γνώμη (είναι από το blog http://infonewhumanism.blogspot.gr): Ένα νέο εκλογικό σκηνικό στήνει το σύστημα του κεφαλαίου για τις 6 Μάη 2012 με στόχο να εξαπατήσει για μια ακόμα φορά την εργαζόμενη και άνεργη ελληνική κοινωνία και να ξαναλειτουργήσει τη λεγόμενη αντιπροσωπευτική δημοκρατία του που πνέει τα λοίσθια". Αντιληφθήκατε, νομίζω, περί τίνος πρόκειται...
9. Και νάμαστε στο ένατο (ευτυχώς, τελειώνουμε). Εδώ συνατνούμε ένα βιβλίο- σταθμό, που είναι στη λίστα με τα ευπώλητα επί μήνες ολόκληρους: "Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε", του σύντροφου Νίκου Μπογιόπουλου. Το μανιφέστο του ΚΚΕ, επικαιροποιημένο.
10. Τέλος, στη δέκατη θέση βρίσκουμε το βιβλίο "Ελευθερία, αλήθεια και πολιτική" της Χάνα Άρεντ, της "ιέρειας" του μαρξιστικού πολιτικού στοχασμού.

Αυτά διαβάζουν οι Έλληνες (ακόμα και) σήμερα. Μετά από την παραπάνω απαρρίθμηση, υπάρχει έστω κι ένας νοήμων άνθρωπος που να πιστεύει στα σοβαρά ότι με τέτοια πνευματική τροφή, η ίδια επί δεκαετίες, είναι δυνατό σε αυτή τη χώρα να ευδοκιμήσει καμία σοβαρή φιλελεύθερη πρόταση;
Αλλά οι Έλληνες, δεν παραφρόνησαν. Διαβάζουν τα βιβλία που τους προσφέρονται. Κεντροδεξιάς κατεύθυνσης βιβλία στη χώρα μας γράφονται και κυκλοφορούν σπάνια, αραιά, και η γραφή τους είναι επιδερμική, ή απλώς περιγραφική. Η κεντροδεξιά στην Ελλάδα έχει πάρει διαζύγιο από τη διανόηση, από τη συγγραφή, από την κριτική σκέψη και τον προβληματισμό. Η κεντροδεξιά στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια μονοδιάστατη έκφανση του γνωστού "μία η ντουντούκα, τέσσερις εμείς", χωρίς να δίνει τροφή για σκέψη στην κοινωνική της βάση. Τα αποτελέσματα τα ζούμε στο πετσί μας. και τα χειρότερα έπονται...

8 σχόλια:

  1. Ξέρεις βέβαια ποιο ακόμη συμπέρασμα μπορείς να βγάλεις απ' αυτή τη λίστα; Ότι οι δεξιοί δεν διαβάζουν ή διαβάζουν αριστερά βιβλία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βιβλία που αναπαράγουν ή ενδυναμώνουν τις δυτικές αξίες, ασφαλώς κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά. Είναι πολύ λιγότερα από τα "αριστερά", αλλά υπάρχουν. Επίσης, αν δεις τα πιο ευπώλητα παλαιοτέρων εβδομάδων, θα δεις και κανέναν Καντ, έτσι, για αλλαγή. Αλλά η μεγάλη, η συντριπτική πλειοψηφία όσων αγοράζουν βιβλία, προτιμά αυτό που εσύ λες "αριστερά" βιβλία. Ο κεντροδεξιός στην Ελλάδα δεν έχει μάθει να διαβάζει, γι αυτό και δεν σκέπτεται κριτικά. Μιλώ για τον ενταγμένο στα αντίστοιχα κόμματα. Στη ΝΔ μας είχαν καταδικάσει επί τουλάχιστον μια 20ετία σε άκρα του τάφου σιωπή. Δεν συζητούσε κανείς με κανέναν, πολύ περισσότερο δεν υπήρχε κριτική στην ηγεσία, άλλη άποψη, σύγκρουση, σύνθεση. Τίποτα από αυτά, καθόλου. Μούγκα στη στρούγκα... Α! ναι και τώρα που είπα Στρούγκα. Όταν εγώ, ως γνήσιος φιλελεύθερος όχι μόνο ενθάρρυνα, αλλά και πρόβαλα τη λειτουργία της Στρούγκας, μερικοί δεξιοί σκοταδιστές μου έλεγαν ότι "έγινα ανάρχας". Ως εκεί φτάνουν οι άνθρωποι. Και οι πιο πάνω, μου έκαναν ακροθιγώς νουθεσίες. Δηλαδή, σα να λέμε, στρατοκρατικός καπιταλισμός, ά! ρε "ξύλο που σας λίβεται", όπως έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου... Άστα, μεγάλη κουβέντα...

      Διαγραφή
    2. φαντάζομαι πως δε θα διαφωνήσεις ότι το γεγονός ότι η κεντροδεξιά δε διαβάζει γενικώς την καθιστά αναξιόπιστη. Όχι πως η αριστερά διαβάζει πολύ δηλαδή, αλλά σίγουρα διαβάζει περισσότερο.

      Διαγραφή
    3. Ασφαλώς θα διαφωνήσω. Πρόκειται για εντελώς αυθαίρετο συμπέρασμα. Είναι άλλο πράγμα οι ιδεολογικές και οι πολιτικές θέσεις (μπορούμε να τις συζητήσουμε) άλλο πράγμα η κυβερνητική αξιοπιστία (κι αυτό επίσης να το συζητήσουμε) κι άλλο πράγμα η πολιτική καλλιέργεια του στελεχιακού δυναμικού και της κοινωνικής βάσης μιας παράταξης.

      Διαγραφή
  2. Μήπως η «αριστερά» διαβάζει μόνο «αριστερά» αυτό την κάνει πιο αναξιόπιστη; Αλλά ας «ελαφρύνουμε» λίγο το θέμα σύντροφοι.
    Νίκος Δήμου: ‘Καπιταλισμού εγκώμιον’ (1977)
    http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?time_id=83&cat_id=11

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κύριε Διαμαντή ένα άτομο με «πολιτική καλλιέργεια» μήπως είναι κάπως δύσκολο να «ενταχθεί» σε μία παράταξη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε σε αυτό μπορώ να συμφωνήσω. Θυμηθείτε τους Παναγιώτη Και Θανάση Κανελλόπουλο, Κωνσταντίνο και Δημήτρη Τσάτσο, τον Ηλιού, το Σβώλο, το Γιώργο Θεοτοκά, τον Καζαντζάκη, το Ρίτσο, το Μίκη, υπάρχουν εκατοντάδες, σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Ο Ελύτης, που συνειδητά έμεινε εκτός κομμάτων από θέση Αρχής, είναι εξαίρεση.

      Διαγραφή
  4. Γι΄ αυτό πάτε αδιάβαστοι κι ανερμάτιστοι με τις αλλοπρόσαλες επιλογές της ηγεσίας σας που προτιμά αντί να επενδύει στην γνώση, να επενδύει σε λεηλασία της επίσης ανερμάτιστης και συμφεροντολογικής ακροδεξιάς (Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης, Βελόπουλος κλπ) αλλά και της Ναζιστικής ακροδεξιάς που με την σειρά της λεηλατεί και εκβαρβαρίζει την κοινωνία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή