Άλλο ένα δημοτικό συμβούλιο ολοκληρώθηκε αργά το βράδι της Τετάρτης, έχοντας καταναλώσει τον περισσότερο χρόνο του σε συζητήσεις, εντάσεις, διαφωνίες που θα έπρεπε να έχουν τελειώσει -όλες μαζί- το πολύ σε μισή ώρα. Άλλη μια φορά αυτή η σύνθεση απέδειξε ότι δεν "τόχει". Ώρες ολόκληρες έφαγε η συζήτηση για
τους όρους του δανείου του Δήμου, αλλά κανείς δεν απάντησε στο απλό ερώτημα: υπάρχει άλλη επιλογή; Σε αυτό το ερώτημα κανείς δεν έδωσε απάντηση, ακριβώς διότι χρησιμοποιείται (και) αυτό το κορυφαίο για τη λειτουργία του Δήμου θέμα, για μικροκομματικές σκοπιμότητες των διαφόρων φέουδων που έχουν προκύψει εντός του Δημοτικού Συμβουλίου, και φυσικά για προσωπικές στρατηγικές. Πόρκα μιζέρια...
Η πρώτη διακοπή λόγω... προσωπικών αντεγκλήσεων και μεγάλης έντασης έγινε μόλις ένα τέταρτο μετά την έναρξη της συνεδρίασης. Από κει να καταλάβετε ποιοι ψυχικοί δεσμοί ενώνουν τους αιρετούς του Δήμου που... πασχίζουν για το καλό μας. Με το που έκατσαν στις καρέκλες, τσακώθηκαν. Με το καλησπέρα... Ο πρόεδρος Γ. Παπακώστας διέκοψε τη συνεδρίαση και επανήλθε μετά από λίγα λεπτά.
Η συζήτηση των όρων του δανείου, μόνο στο πραγματικό πρόβλημα δεν εστιάστηκε. Σε όλα τα άλλα ναι, στο πραγματικό πρόβλημα όχι. Ο ένας δεν το ψηφίζει γιατί... του θυμίζει τη διατύπωση όρων του μνημονίου, ο άλλος γιατί, λέει, ένας αντιδήμαρχος δεν πάει αρκετό χρόνο στο γραφείο του (!!!) κι ένας τρίτος διότι, λέει, η διοίκηση δεν πληρώνει τους προμηθευτές που κρίνει αυτός (Κύριε των Δυνάμεων...) αλλά άλλους...
Τρία πουλάκια κάθονται είναι αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο. Οι περισσότεροι πηγαίνουν απροετοίμαστεοι (κάποιοι ΕΝΤΕΛΩΣ απροετοίμαστοι, μάλλον διαβάζουν τους τίτλους των θεμάτων την ώρα της συνεδρίασης...) κι οι συντριπτικά περισσότεροι αναλώνονται σε προσωπικές στρατηγικές.
Υπεύθυνη η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ψηφίσει το δάνειο, γελοίος ο λόγος που επικαλέστηκε: Διότι, λέει, μειώθηκαν οι συνεργάτες της Δημάρχου. Δηλαδή πρέπει βρε παιδιά ντε και καλά μια σοβαρή και υπεύθυνη απόφασή σας να... ντρέπεστε να την πείτε στον κόσμο και να επιστρατεύετε δικαιολογίες που στερούνται σοβαρότητος; Τόσο δύσκολο είναι να πείτε "ψηφίζουμε τους όρους του δανείου γιατί η κατάσταση στη χώρα είναι αυτή κι αυτή, γιατί οι πόροι της Αυτοδιοίκησης από την κεντρική εξουσία ΔΕΝ επιτρέπουν σε καμία διοίκηση κανενός δήμου να λειτουργήσει υπέρ των δημοτών" (κι εκεί κάντε όση κριτική θέλετε στην τωρινή διοίκηση, μαζί σας!); Είναι τόσο δύσκολο να πείτε ότι εν όψει της νίκησ σας στις επόμενες εκλογές δεν θέλετε να βρείτε ένα δήμο ρημάδι; Πρέπει ντε και καλά να λέτε ότι επειδή η δήμαρχος μείωσε τους συνεργάτες της σε τρεις, εσείς ψηφίζετε τους όρους του δανείου; Είναι αυτό σοβαρή δικαιολόγηση ψήφου σε ένα τόσο σοβαρό θέμα; Έλεος!
Στο τέλος, μάλιστα, δεν συμφωνούσαν στο Δημοτικό Συμβούλιο για το... τι ψήφιζαν. Κι εκεί τσακώθηκαν, στην καταμέτρηση!
Και να φαναστειτε οτι το δανειο δεν επαρκει να εξοφληθουν ολες οι υποχρεωσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα σουρεαλιστικά είναι μόνο ένα μικρό δείγμα του εκφυλισμού του θεσμού της αυτοδιοίκησης. Για την ακρίβεια, του εκφυλισμού των λειτουργών σε αυτό το χώρο, γιατί ο θεσμός δεν φταίει σε τίποτα. Η αυτοδιοίκηση και οι αποκεντρωμένες διαδικασίες, σε κάθε σοβαρή, οργανωμένη και ευνομούμενη κοινωνία, αποτελούν στοιχεία δημοκρατίας και αποτελεσματικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην μπανανία μας, δυστυχώς, αποτελούν κλειστούς μικρόκοσμους που περιέχουν όλες τις παθογένειες του κοινωνικού αυτού μορφώματος που δημιουργήσαμε μεταπολιτευτικά.
Φυσικά η αρχή και το τέλος του κακού βρίσκεται στην ποιότητα του πολιτικού (και όχι μόνο) προσωπικού. Χωρίς να παραγνωρίζω ότι υπάρχουν ικανοί και σοβαροί άνθρωποι, η πλειονότητα αφορά ανθρώπους χωρίς γνώσεις, χωρίς εμπειρία, χωρίς ικανότητες. Και κυρίως χωρίς επαγγελματική καταξίωση, πολλές φορές,δε, χωρίς καθόλου επαγγελματική ενασχόληση. Αφορά επίσης ανθρώπους με έλλειψη παραστάσεων αφού κινούνται κυρίως μόνο στον αυστηρά οριοθετημένο γεωγραφικό και κοινωνικό περίγυρο.
Εκτός από τους παραπάνω και τους συνταξιούχους, πολύ σπάνια θα συναντήσει κανείς ανθρώπους από τα δυναμικά μεσοστρώματα της κοινωνίας σε αυτοδιοικητικούς ρόλους. Εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, αισθάνονται ότι όλη αυτή η κατάσταση δεν τους αφορά, δεν ταιριάζει στους ρυθμούς της ζωής και της καριέρας τους. Ότι δεν περιέχει κάτι δυναμικό και ουσιαστικό.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της μεταπολίτευσης είναι και το ότι έφερε στην επιφάνεια κοινωνικά στρώματα αποκλεισμένα από τα κέντρα και τα παράκεντρα της εξουσίας. Έτσι λοιπόν, όσοι δεν ήταν σε θέση να προσεγγίσουν τα "σαλόνια" της κεντρικής εξουσίας, βρήκαν έδαφος στην αυτοδιοίκηση, με αποτέλεσμα να επιπέσουν στην νομή της τοπικής εξουσίας. Δυστυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις, απουσίαζε παντελώς το απαραίτητο εκείνο μορφωτικό, πολιτικό και πολιτιστικό υπόστρωμα που πρέπει να έχει μια προσωπικότητα που ασχολείται με τα κοινά.
Γέμισε ο θεσμός, ανθρώπους που ενώ έπρεπε να λύσουν τα γενικά προβλήματα, φρόντιζαν για την επίλυση των δικών τους προβλημάτων. Εργασιακών, κοινωνικών και υπαρξιακών προβλημάτων.
Η πόλη μας, φυσικά, δεν αποτελεί εξαίρεση. Στο δικό μας πρόβλημα προστέθηκε και το χτύπημα της μοίρας, που οδήγησε στην σημερινή ανεκδιήγητη κατάσταση. Χωρίς επικεφαλής, χωρίς συνοχή, χωρίς συναντίληψη για τα βασικά θέματα, πορεύεται με αυτοσχεδιασμούς και επινοήσεις της στιγμής. Από την άλλη μια αντιπολίτευση (θεσμικη και μη), είτε να λαϊκίζει, είτε να βρίσκεται στον κόσμο της. Και στη μέση ο πρώην μεγάλος χαλίφης να θέλει να γίνει πάλι χαλίφης στη θέση του χαλίφη, τυρρανώντας την πόλη ακόμα με την παρουσία του.
Όλα αυτά και όλοι αυτοί που πρωταγωνιστούν είναι άξια περιφρόνησης. Ο θίασος αυτός χάνει συνεχώς θεατές. Η κοινωνία ήδη τους στρέφει το πρόσωπο. Όσοι σοβαροί άνθρωποι έχουν μείνει είναι καιρός να σκεφτούν πολύ σοβαρά να τα παρατήσουν, διασώζοντας, όσο προλαβαίνουν ακόμα, την προσωπική τους αξιοπρέπεια.