Ανάλυση: Μήπως η ομαδική αναδιάρθρωση είναι καλύτερη από τη μεμονωμένη;

Θέμα χρόνου ήταν η προσφυγή της Πορτογαλίας στο Μηχανισμό Στήριξης και η ουσιαστική παράδοσή της στην τρόικα για οικονομική βοήθεια. Εδώ και αρκετές εβδομάδες οι αγορές έπαιζαν το ίδιο παιχνίδι που παίχτηκε και στην περίπτωση της Ελλάδας. Υψηλά επιτόκια, ακριβός δανεισμός και τελικά στις αγκαλιές των προθύμων. «Η προσφυγή είναι ένα βήμα υπευθυνότητας για την εξασφάλιση της οικονομικής σταθερότητας στην Ευρωζώνη»,

δήλωσε ο Ολι Ρεν θυμίζοντας σε όλους το καλό κουράγιο που είχε πει σε εμάς.

Κατώτερη των περιστάσεων η Ευρώπη αφήνει τις αγορές να διαλύουν χώρες αντί να βρίσκει λύσεις. Έτσι έχουμε πλέον την ομάδα των τριών (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα) και απομένει στην ουσία ένα ακόμη «γουρουνάκι», η Ισπανία, για να αναβιώσουν τα PIGS.

Αν και αναμενόμενη η προσφυγή των Πορτογάλων, θα πρέπει να δούμε με ιδιαίτερη σοβαρότητα τι σημαίνει αυτό για το ελληνικό ζήτημα.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το οικονομικό επιτελείο, φαίνεται ότι οι ραγδαίες εξελίξεις επιταχύνουν ένα σενάριο που επεξεργαζόταν εδώ και μερικές εβδομάδες στις Βρυξέλλες, με τη συναίνεση της Αθήνας.

Το σχέδιο λέγεται «ομαδική αναδιάρθρωση», δηλαδή και οι τρεις χώρες που έχουν μπει στο Μηχανισμό θα προχωρήσουν με κοινούς όρους σε «κούρεμα» και σε διαπραγματεύσεις με τους δανειστές τους.

Μ’ αυτό τον τρόπο θα προσπαθήσουν οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών να ξεπεράσουν το όνειδος της χρεοκοπίας. Για παράδειγμα, επικοινωνιακά, άλλο είναι να υπογράφει μόνος του ο Γ. Παπανδρέου τη χρεοκοπία της οικονομίας κι άλλο να «πλασάρεται» ως ένα ακόμη Μνημόνιο που θα ισχύσει και για τους τρεις, ή όποιον άλλο χρειαστεί.

Πιθανότατα να είναι και καλύτερο σενάριο σε ότι αφορά τον διαπραγματευτικό τομέα και τα μέτρα που θα ζητηθούν να ληφθούν από τις χώρες. Ωστόσο, αντί η Ευρώπη να δει ότι το πρόβλημα της κρίσης χρέους είναι παγκόσμιο (διαβάστε τις δηλώσεις του αμερικανού υπουργού Οικονομικών, Γκάιτνερ που προειδοποίησε για μεγάλη κρίση χρέους και πιθανή αδυναμία στάσης πληρωμών στις ΗΠΑ), έχει περιχαρακωθεί στις γερμανικές απαιτήσεις. Αν και το σχέδιο Μέρκελ για δημοσιονομική τάξη δε βγαίνει, εντούτοις επιμένουν να οδηγούν τις χώρες στη χρεοκοπία. Εκτός κι αν την ύστατη ώρα αποφασίσουν να προχωρήσουν σε ευρωπαϊκή λύση διαφορετική από τη σημερινή.

Υπάρχει, πάντα και το σενάριο της δημιουργίας των ζωνών στην Ευρώπη, με τις χρεοκοπημένες χώρες να είναι στη σκιά των ισχυρών ακόμη και στα κέντρα λήψης αποφάσεων.