529: Ο αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Ιουστινιανός εκδίδει ένα θεμελιώδες νομικό σύγγραμμα, τον «Ιουστινιάνειο Κώδικα» (Corpus Juris Civilis).
1805: Πρεμιέρα της 3ης Συμφωνίας του Μπετόβεν, της επονομαζόμενης και «Ηρωικής», στο «Τεάτερ αν ντερ Βίνεν» της Βιέννης.
1885: Εκλογές στην Ελλάδα με επικράτηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη.
1923: Ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών, ως μετεξέλιξη του Κόμματος Εργατών της Αμερικής.
1943: Ο ερευνητής Άλμπερτ Χόφμαν κατασκευάζει στα εργαστήρια της
φαρμακευτικής εταιρίας Sandoz στην Ελβετία το πρώτο συνθετικό ναρκωτικό LSD. 1948: Ιδρύεται στο πλαίσιο του ΟΗΕ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
- Γεννησεις
1915: Μπίλι Χόλιντεϊ, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Ελεονόρα Φάγκαν, αμερικανίδα τραγουδίστρια των μπλουζ. [θαν. 17/7/1959]
1920: Ραβί Σανκάρ, ινδός συνθέτης και βιρτουόζος του σιτάρ.
1939: Φράνσις Φορντ Κόπολα, αμερικανός σκηνοθέτης. («Ο Νονός», «Αποκάλυψης Τώρα»)
- Θανατοι
1614: Δομίνικος Θεοτοκόπουλος, γνωστότερος ως Ελ Γκρέκο, ζωγράφος. [γεν. 1541]
1824: Λόρδος Βύρων, φιλέλληνας άγγλος ποιητής. [γεν. 22/1/1798]
2005: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, λαϊκός τραγουδιστής και συνθέτης. [γεν. 11/12/1922]
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης έχει μείνει στην ιστορία ως πολιτικός λαϊκιστής και πολλές φορές δημαγωγός. Θεωρείται ο κύριος υπεύθυνος για την χρεοκοπία του ελληνικού κράτους το 1893. Αφού διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία τον Χαρίλαο Τρικούπη το 1885, αναίρεσε ορισμένους κρίσιμους θεσμούς που είχε θεσπίσει ο προκάτοχος του. Μείωσε τους φόρους και δημιούργησε ένα σύστημα προσλήψεων στο δημόσιο χωρίς απαίτηση τυπικών προσόντων (προς μεγάλη ικανοποίηση των πολιτών). Δημιούργησε ένα κλίμα προσδοκίας για εισβολή στην Τουρκία, που εκείνη την εποχή κατέρρεε ως αυτοκρατορία και επέκταση των ελληνικών συνόρων προς την Μακεδονία (τότε έφταναν μέχρι την Θεσσαλία). Πρώτη συνέπεια των πράξεών του ήταν ο ναυτικός αποκλεισμός της Ελλάδας από τους συμμάχους. Όταν στην συνέχεια ξεκίνησε εξωτερικό δανεισμό για να αντεπεξέλθει στην δυσμενή οικονομική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η Ελλάδα (λόγω μειωμένων φόρων και αδιάκριτων διορισμών στο δημόσιο), ο βασιλιάς τον έπαυσε και ανέλαβε και πάλι ο Τρικούπης. Τα συσσωρευμένα χρέη ήταν τόσα που το 1893 η Ελλάδα πτώχευσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως ο Δηλιγιάννης θεωρείται υπεύθυνος και για τον ΔΟΕ που επιβλήθηκε στην Ελλάδα το 1897. Η Ελλάδα ενεπλάκη τελικά σε πόλεμο με τους Τούρκους τον Απρίλιο του 1897 ο οποίος όμως είχε κριθεί πριν να αρχίσει. Η Ελλάδα αναγκάστηκε να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις στην Τουρκία και έτσι στράφηκε και πάλι στον δανεισμό. Αυτή την φορά όμως οι προστάτιδες δυνάμεις ανέλαβαν οι ίδιες να εισπράξουν τα δάνεια και επέβαλαν στην Ελλάδα τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο που κράτησε για 50 περίπου χρόνια, μέχρι και μετά την λήξη του Β' παγκοσμίου πολέμου.
@ Ανώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ χρήσιμα τα ιστορικά στοιχεία που παραθέτεις και νομίζω ότι θα πρέπει να απευθύνονται σε κάποιους οι οποίοι αποδίδουν την κακοδαιμονία της χώρας μας σε παγκόσμιες συνωμοσίες, σε αμερικάνους, εβραίους, μασόνους, τραπεζίτες κλπ. χωρίς να έχουν δει πρώτα τον εαυτό τους στον καθρέφτη.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν διδάσκονται, δυστυχώς, τίποτα από την ιστορία και μένουν στην παιδαριώδη και επικίνδυνη θεωρία ότι είμαστε ο περιούσιος λαός και όλοι μας ζηλεύουν και προσπαθούν να μας εξοντώσουν.
Δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι είμαστε οι χειρότεροι, μόνοι μας κάνουμε κακό στη χώρα μας και, τελικά είμαστε ο βλακωδέστερος λαός της υφηλίου.
Ζιζέλ, μου κίνησε και μένα την περιέργεια το σχόλιο και μπήκα στο internet, όπου ανακάλυψα και άλλα χρήσιμα στοιχεία. Το 1885 λοιπόν ο Θ. Δηλιγιάννης αναίρεσε ορισμένους κρίσιμους θεσμούς που είχε θεσπίσει ο προκάτοχος του και δημιούργησε ένα σύστημα προσλήψεων στο δημόσιο χωρίς απαίτηση τυπικών προσόντων. Σαν να λέμε δηλαδή μόνο με το χαρτί της κλαδικής. Εκλέχθηκε άλλες τέσσερες φορές πρωθυπουργός και τον δολοφόνησε ένας επαγγελματίας χαρτοπαίχτης επειδή έκλεισε τις λέσχες κι έχασε το ψωμί του. Σαν να λέμε δηλαδή κατάργησε τα φρουτάκια. Ο Θ. Δηλιγιάννης αν ζούσε και σήμερα, πρωθυπουργός θα ήταν. Εκτός κι αν είναι με άλλο όνομα. Ψυχραιμία, Ζιζέλ, και MIND THE GAP.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο οι επισημάνσεις του Ανώνυμου, όσο και το σχόλιο της Ζιζέλ, τολμώ να πω οτι με εκφράζουν απόλυτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο που θέλω να προσθέσω σε όλα τα παραπάνω, είναι πως, το κακό στην Ελλάδα ξεκίνησε σχεδόν με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, όταν οι... επαγγελματίες εθνικόφρονες -διά των μαυρομιχαλαίων- αποφάσισαν να «φάνε» τον Ιωάννη Καποδίστρια ο οποίος ήθελε να κάνει την Ελλάδα ένα σοβαρό και οργανωμένο κράτος.
Το πείραμα Καποδίστρια απέτυχε γιατί οι Έλληνες δε θέλουν να έχουν κράτος. Ούτε σήμερα θέλουν να έχουν κράτος.
Απρόβλεπτε παρακαλώ όταν χρησιμοποιούμε έναν «αμφιλεγόμενο» όρο, όπως λ.χ. «εθνικόφρων» πρέπει να τον προσδιορίζουμε. Κάνε λοιπόν αυτόν τον κόπο. Η διαμάχη της κεντρικής εξουσίας στις απαρχές του Ελληνικού κράτους με αυτούς που έδωσαν αίμα για την εγκαθίδρυσή της (βλ. Θ. Κολοκοτρώνης, Π. Μαυρομιχάλης κ.α.) δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι χαρακτήρες των προσώπων και οι επιδιώξεις τους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, όπως και σήμερα. Η άποψη ότι υπάρχει έστω και ένας λαός που να μην θέλει να έχει κράτος (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) δεν φαίνεται να ευσταθεί. Όλοι όμως οι λαοί θέλουν να έχουν κράτος δικαίου. Το μεγαλείο και η δυσκολία του Ελληνικού (αρχαίου φυσικά) εγχειρήματος είναι ότι το δίκαιο δεν επιβάλλεται άνωθεν (π.χ. βασιλεύς), ούτε έξωθεν (π.χ. μνημόνιο), ούτε εκ θεού (π.χ. Μωσαϊκός νόμος) αλλά από τον λαό τον ίδιο. Δήμος δηλαδή κρατεί. Αλλά όταν λ.χ. ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης που έχει μείνει στην ιστορία ως πολιτικός λαϊκιστής και πολλές φορές δημαγωγός έχει εκλεγεί πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδος, πώς και υπό ποιες συνθήκες κρατεί ο Δήμος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε 12:56
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και προσπαθείς να χαλάσεις την συζήτηση, με άσχετο θέμα, δεν θα σου κάνω τη χάρη να αφήσω αναπάντητο τον υπαινιγμό σου.
Επειδή, όπως λες, ψάχνεις στο internet, σου προτείνω να ψάξεις για τα στοιχεία της οικονομίας κατά τα έτη 2006-2008. Μια τριετία, που έγινε, τηρουμένων των αναλογιών, το μεγαλύτερο πάρτυ στη χώρα. Οι φίλοι σου, τίναξαν την μπανκα στον αέρα.
Αξίζει να δεις το πόσο αυξήθηκε το δημόσιο χρέος, πόσοι νέοι δημόσιοι υπάλληλοι προσλήφθηκαν και πόσα σκάνδαλα, στελεχών της τότε κυβέρνησης αποκαλύφθηκαν και είναι ακόμα στη δικαιοσύνη.
Το ωραίο είναι ότι προσλαμβάνονταν με "συνέντευξη" (η σύγχρονη εκδοχή των "κλαδικών"), γράφοντας το ΑΣΕΠ στα παλαιά τους υποδήματα.
Και αυτό λόγω της επανίδρυσης του κράτους. Φαντάσου να μην το επανίδρυαν κιόλας.
Όταν η διεθνής κρίση άρχισε να δείχνει τα πρώτα σημάδια, η ελληνική κυβέρνηση αντί να αρχίζει να ετοιμάζεται για την αντιμετώπισή της, κοίταζε πως θα μοιράζει λεφτά για να πάρει ψήφους, αύξανε τις κρατικές δαπάνες και τις προσλήψεις στο δημόσιο.
Αυτά τα παραδέχονται και οι 2 υπουργοί Οικονομικών της ΝΔ.
Στην κρίσιμη, δε, στιγμή τα παράτησαν και έφυγαν σαν τους κλέφτες
Και σήμερα, το ίδιο κόμμα και οι ίδιοι άνθρωποι, έχουν το θράσος να λαϊκίζουν κοροιδέυοντας τους πολίτες, όταν στο εξωτερικό λένε άλλα.
MInd the gap λοιπον, φίλε μου.
@ Ανώνυμε 6.11 θα προσπαθήσω να σου απαντήσω εμμέσως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος πολιτικός ενδιαφέρθηκε για να δημιουργήσει αστική τάξη στην Ελλάδα; Αυτά είναι τεράστια ερωτήματα, αλλά ακόμη πιο τεράστια είναι η ψευδαίσθηση πολιτικών τύπου Άδωνι Γεωργιάδη ότι η Ελλάδα έχει αστικό σύστημα και κραταιά αστική τάξη. Ο προχείρως και φαινομενικώς αστικοποιημένος βλάχος, ο δημοσιοϋπαλληλικός μικροαστισμός, ο επαρχιωτισμός, η κολλεκτιβιστική νοοτροπία, η μαγκιά που περιφρονεί θεσμούς και λειτουργεί με «κονέ», «λάδι» και... καπατσοσύνη, και η αντιδραστικότητα της ελληνικής κοινωνίας απέναντι σε αλλαγές που θα τη βοηθούσαν να προοδεύσει είναι λίγα από τα παραδείγματα που καθιστούν σαφές ότι η αστική τάξη στην Ελλάδα μπορεί να ανακαλυφθεί μόνο εάν κάποιος έχει το φανάρι του Διογένη. Άλλωστε, την Ελλάδα ίδρυσαν αρματολοί και κλέφτες, οι οποίοι μάλιστα αρνήθηκαν κάθε ουσιαστική προσπάθεια αστικοποίησής τους... Οι φανταχτερές (τουρκομπαρόκ και τουρκοπόπ) «TV περσόνες», οι μικροαστοί, και οι μουστακαλήδες εθνικόφρονες δεν είναι αστοί. Πριν προσπαθήσει κάποιος να υποστηρίξει το αστικό σύστημα, είναι απαραίτητο να γνωρίζει το φιλοσοφικό του υπόβαθρο και την ιστορική του εξέλιξη. Δεν το λέω για να υποστηρίξω ακρίτως την αστική κουλτούρα. Ούτε «Ευρωλιγούρης» είμαι (κατά τον Κώστα Ζουράρι). Το λέω για να τονίσω την ανάγκη να αποκατασταθεί ο πολιτικός λόγος και να μην αντικατασταθεί πλήρως από τα σλόγκαν και από ανθρώπους του θεάματος. Η έννοιες «αστός» και «αστική τάξη» απαιτεί σοβαρή μελέτη.
Απρόβλεπτε, σαν να τα 'χεις μπερδέψει λίγο τα πράγματα: πιστεύεις πραγματικά ότι οι πολιτικοί δημιουργούν τις τάξεις ή έστω τα κοινωνικά στρώματα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπρόβλεπτε
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η σειρά μου να συμφωνήσω απολύτως μαζί σου.
Είναι αδήριτη, πλέον, η ανάγκη για ένα νέο εθνικό αφήγημα, καθώς και ο επανακαθορισμός εννοιών, όπως εθνική συνείδηση, πατριωτισμός, πατριώτης κλπ.
Ζιζέλ, δεν έχω «φίλους», δεν τα έφαγα με κανέναν και κανείς δεν μπορεί να με υποχρεώσει να τον υπερασπιστώ σε ότι λέει ή κάνει, ούτε κι εγώ αισθάνομαι τέτοια υποχρέωση. Μιας και αναφερθήκαμε όμως σε προσλήψεις, ρίξε μια ματιά στο internet και δες τα ποσοστά των «συνδικαλιστικών» παρατάξεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στις ΔΕΚΟ. Εκεί φαίνεται πως λειτουργεί το «σύστημα» Θ. Δηλιγιάννη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπρόβλεπτε μου «απαντάς» με πράγματα στα οποία θα έλεγα ότι γενικώς συμφωνώ ή με ερωτήματα που απασχολούν κι εμένα. Απρόβλεπτο;
Δεν προσδιορίζεις έναν «αμφιλεγόμενο» όρο που ξαναχρησιμοποιείς πράγμα που κάνει την (τον;) Ζιζέλ να υποστηρίζει ότι «είναι αδήριτη, πλέον, η ανάγκη για ένα νέο εθνικό αφήγημα, καθώς και ο επανακαθορισμός εννοιών, όπως εθνική συνείδηση, πατριωτισμός, πατριώτης κλπ.»
Ο Εμιλιάνο Ζαπάτα Σαλαζάρ (1879-1919) πίστευε στην αναδιανομή της γής (ευκαιρία το «Σαν σήμερα» να θυμόμαστε ή να πληροφορούμαστε διάφορα, εύγε συντάκτη της στήλης και Διαμαντή). Με σύνθημα «γη κι ελευθερία» βοήθησε τον Φρανσίσκο Μαδέρο στην επανάσταση του 1910 κατά του προέδρου της χώρας, Πορφύριο Ντίαζ. Όταν ο Μαδέρο κατάφερε να επιβληθεί και να γίνει εξουσία, παρέκλινε από τις θέσεις της επανάστασης αρνούμενος να διατάξει αναδιανομή της γης. Ο Εμιλιάνο Ζαπάτα αντί να ισχυρισθεί ότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος» και να γίνει διοικητής σε Μεξικανική ΔΕΚΟ, ξαναπήρε τα βουνά κατά του Μαδέρο και του διαδόχου του Βικτοριάνο Χουέρτα μέχρι που σκοτώθηκε σε ενέδρα. (συνοπτικά)
Φαίνεται ότι ο Ζαπάτα δεν εννοούσε τον επανακαθορισμό των εννοιών ανάλογα με αν κάποιος βρίσκεται στην αρχή ή στην αντιπολίτευση όπως ο Μαδέρο.
Μας καλείς Ζιζέλ να «επανακαθορίσουμε» τις «έννοιες» αλά Ζαπάτα ή αλά Μαδέρο;
Ανώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η εμμονή στο παρελθόν, δεν είναι εύκολα κατανοητή. Ούτε για Ζαπάτα ούτε για Μαδέρα κάνω λόγο. Ούτε φυσικά για «συνταγές» και μοντέλα περασμένων 10ετιων ή και αιώνων. Αναφέρομαι στην Ελλάδα του 2011 που βρίσκεται στην Ευρώπη και τον κόσμο του 2011.
Ας σκύψουμε λίγο πιο βαθιά στην περιπλοκότητα του σύγχρονου κόσμου και ας ξεφύγουμε από τις (βολικές για ορισμένους) απλουστεύσεις.
Αν αντιληφθούμε τον σύγχρονο κόσμο, τότε θα μπορέσουμε να επανακαθορίσουμε τις έννοιες και θα ξεφύγουμε από τα συλλογικά σύνδρομα, τις «εθνικές» εμμονές και αγκυλώσεις.
Είναι σίγουρο ότι η χώρα χρειάζεται κάτι περισσότερο από την απλή επίκληση της ένδοξης ελληνικής αρχαιότητας, της οποίας το μεγαλείο είναι οικουμενικό.
Και, ασφαλώς, πρέπει να αποδείξουμε ότι και οι σημερινοί Έλληνες είμαστε ικανοί για κάτι.
Η «περιουσία» των προγόνων μας δεν αρκεί για να ζήσουμε σήμερα. Έχοντας επιλέξει την συμπεριφορά του κακομαθημένου πλουσιόπαιδου που ζει χωρίς να δουλεύει, τρώγοντας από τα έτοιμα, ξυπνήσαμε μια μέρα ανακαλύπτοντας ότι τα έτοιμα τελείωσαν.
Γενιές και γενιές ελλήνων, μεγαλώσαμε με την πεποίθηση ότι είμαστε οι άξιοι απόγονοι του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Σωκράτη, του Περικλή, του Αλέξανδρου. Και μόνο γι΄αυτό το γεγονός θα είμαστε σε περιποτη θέση στο διεθνές στερέωμα, χωρίς να κάνουμε τίποτα. Δηλαδή, η λογική του «όλοι μας χρωστάνε».
Το πόσο σημαντικοί είμαστε, φαίνεται από το γεγονός ότι όλοι μας γυρίζουν την πλάτη.
Αυτά αν συνειδητοποιήσουμε, σίγουρα κάτι καλύτερο θα προκύψει.
Σχετικά με τις ΔΕΚΟ, κανένας δεν ισχυρίζεται ότι άλλαξαν οι συσχετισμοί.
Το σχόλιό μου είχε τη φράση «τηρουμένων των αναλογιών», την οποία προφανώς δεν πρόσεξες.