Aπό το φίλο Θεόδωρο Μαγκλάρα λάβαμε την παρακάτω αξιόλογη επιστολή ευχών την οποία δημοσιεύουμε, με την παραίνεση κι άλλοι συμπολίτες μας να μας στείλουν κείμενά τους -κι αν είναι προσεγμένα όπως του Θόδωρου, ακόμα καλύτερα!- προς δημοσίευση:
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι αναρωτήθηκαν επανειλημμένα ποιος είναι ο «βέλτιστος» αριθμός των πολιτών μιας πόλης;
Κάποιοι αποφάνθηκαν ότι είναι ο αριθμός εκείνος των πολιτών που συγκεντρωμένοι σε μια «πλατεία», μπορούν να ακούν ένα ρήτορα να αγορεύει και θα μπορούσαμε ίσως να συμφωνήσουμε σχετικά εύκολα ότι ο «βέλτιστος» αυτός αριθμός είναι, ας πούμε, 5.000.
Είναι ωστόσο αναμφισβήτητο ότι με μια ντουντούκα ο αριθμός αυτός αυξάνεται σημαντικά, αν και η μικρή μας «πλατεία» με τον «Καλλικράτη» έγινε πολύ μεγάλη.
Το 1920 λειτούργησε στις ΗΠΑ ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός, το 1926 εμφανίζεται στην αγορά ραδιοφωνικός δέκτης αρκετά εύχρηστος, ποιοτικός και φθηνός και το 1935 η AEG παρουσίασε μια συσκευής της με το εμπορικό όνομα «Magnetophon K1» που η μεγάλη εμπορική επιτυχία της προήλθε κατά κύριο λόγο από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Έτσι, οι κάτοικοι της Γερμανίας του 3ου Ράϊχ άκουγαν τον Φύρερ τους να τους μιλά από το ραδιόφωνο ταυτόχρονα σε όλη τη χώρα και έμεναν με την εντύπωση ότι άκουγαν την ομιλία ζωντανή.
Η τεχνολογική εξέλιξη, που έκτοτε αξιοποιείται συνεχώς, με στόχο να προσφέρει «τροποποιημένη» την εικόνα του κάθε «ηγέτη» και του καθεστώτος του, επιτρέπει σε ένα ρήτορα να ακούγεται ταυτόχρονα όχι μόνο από τους κατοίκους μιας πόλης, αλλά από όλους τους κατοίκους της γης.
Αλλά όταν οι αρχαίοι προγονοί μας πολίτες συγκεντρωμένοι σε μια «πλατεία» άκουγαν ένα ρήτορα να αγορεύει, η σχέση αγορητή και ακροατή ήταν ελεύθερη και αμφίδρομη, ο αγορητής μπορούσε να μεταβληθεί σε ακροατή και αντίστροφα, η ισηγορία και η παρρησία αποτελούσαν βασικά στοιχεία για την λειτουργία της δημοκρατίας.
Σήμερα που τα ΜΜΕ πέραν του να προσφέρουν «τροποποιημένη» την εικόνα «ηγέτη» και καθεστώτος δικάζουν, διχάζουν, πληροφορούν επιλεκτικά αποσπασματικά και θέτουν τα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες και το βαθμό βαρύτητάς τους ερήμην των πολιτών, αφού οι κάμερες και τα μικρόφωνά των ΜΜΕ δεν τους είναι προσιτά, ποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι η ισηγορία ισχύει ακόμη;
Τι απόμεινε για τον απλό πολίτη, εκτός από τον τοπικό τύπο και τα blogs;
Χαιρετώ λοιπόν, φίλε Διαμαντή την προσπάθειά σου για ενημέρωση και ισηγορία, ευελπιστώντας ότι το «έλλειμμα» παρρησίας των ανωνύμως «ισηγορούντων» θα μειωθεί σύντομα.
Εύχομαι τα καλύτερα για σένα και τους δικούς σου και το νέο, πρώτο «Καλλικρατικό» έτος 2011 με ισηγορία και παρρησία.
Χρόνια πολλά
Ν. Φιλαδέλφεια, 26-12-2010
Θόδωρος Μαγκλάρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου